Τό σύγχρονο χάρισμα
Κεντρική διάθεση: Ἐκδόσεις «Τό Περιβόλι τῆς Παναγίας»
https://toperivoli.gr/product/τό-σύγχρονο-χάρισμα-ὑπακοή-μαθητ/
Περιεχόμενα
Ἀντί προλόγου ………………………………………………………………………………..15
Α’. Ἡ ὑπακοή στίς ρίζες της
Ὁμιλία 1η· Ἡ ἐντολή τῆς ὑπακοῆς…………………………………………………..19
Ἡ ὑπακοή τοῦ Χριστοῦ στό θέλημα τοῦ Θεοῦ Πατρός. Ὁ Χριστός ὑποτάσσει τό πανάγιο θέλημά του στό θέλημα τοῦ Πατρός. Ὁ Χριστός πέρασε ἀπό ὅλες τίς στιγμές τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς καί τίς ἁγίασε. Νά μάθουμε τό μάθημα τῆς ὑπακοῆς. Μόνον ἐν Χριστῷ μπορεῖ κανείς πράγματι νά ὑπακούσει. Μέσα στήν Ἐκκλησία ὀφείλουμε νά κάνουμε ὑπακοή. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ κιβωτός τῆς σωτηρίας κάθε ἀνθρώπου πού θέλει νά σωθεῖ. Καλή χρήση τοῦ μυστηρίου τῆς ὑπακοῆς.
Ὁμιλία 2η· Τό μαρτύριο καί ἡ ἐρημική ζωή
στήν ὑπακοή……………………………………………………………………………………..41
Τό ἀνθρώπινο ἔργο καί τό ἔργο τῆς Χάριτος. Φοβερή ὑπακοή τό «νά ᾿ναι εὐλογημένο». Νά ξεπεράσουμε τούς πειρασμούς καί νά μείνουμε στήν ὑπακοή.
Ὁμιλία 3η· Εὐαρέστησαν στόν Θεό ὅσοι ξέφυγαν
ἀπό τό κατεστημένο………………………………………………………………………… 50
Τό μυστήριο τῆς ὑπακοῆς βιώνεται διά τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ. Νά δώσουμε ὅλες τίς δυνάμεις μας στήν ὑπακοή. Ἡ ὑπακοή ἔχει μέσα της τά πάντα.
Ὁμιλία 4η· Ἡ δυναμική τῆς βουλήσεως τοῦ ἀνθρώπου………………….59
Οἱ κινήσεις τῆς ἀνθρωπίνης βουλήσεως.Ὁ δρόμος τῆς ὑπακοῆς ὁ ἀσφαλέστερος δρόμος. Τά προσωπικά μας στοιχεῖα στό ἔργο τῆς ὑπακοῆς. Βρῆκες τόν Θεό;
Ὁμιλία 5η· Εἶναι ἡ ὑπακοή θάνατος; ………………………………………………75
Ὁ θάνατος εἶναι ἡ μεγαλύτερη εὐεργεσία. Ὁ θάνατος πού ἀπαλλάσσει τόν ἄνθρωπο ἀπό κάθε θάνατο. Ἡ ἁμαρτία ζωντανός θάνατος μέσα μας. Τρέφουμε τό θηρίο τῆς ἁμαρτίας μέσα μας; Στήν ὑπακοή θά πεθάνει ὁ θάνατος.
Ὁμιλία 6η· Ὁ δυναμισμός τοῦ ἀνθρώπου,
τοῦ «κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ»……………………………………………………………………88
Νά ὑποταχθεῖ στόν Θεό ὁ δυναμισμός μας. Νά μποῦμε στή φωτιά τῆς Χάριτος. Ζυμωμένοι μέ τόν πεπτωκότα ἄνθρωπο. Τό θέλημα ἐμποδίζει τήν ψυχή νά ὑποταχθεῖ στόν Θεό. Τό ξεκίνημα τῆς ψυχῆς. Ἐμπιστοσύνη στήν Ἐκκλησία.
Ὁμιλία 7η· Ἡ ὑπακοή συνισταμένη τῶν ἀρετῶν……………………………102
Ὁ Κύριος πρότυπο ὑπακοῆς. Ὁ Εὐαγγελισμός τῆς Θεοτόκου. Ἡ Παναγία καί ὁ Ἰωσήφ ἁπλά καί εὔκολα δέχονται τήν ἀπροσδόκητη ἀλλαγή τῆς ζωῆς τους. Παραιτεῖσαι ἀπό τά ὅποια σχέδιά σου, γιά νά ἀνταποκριθεῖς στό σχέδιο τοῦ Θεοῦ; Τό βαθύτερο χαρακτηριστικό τῆς ὑπακοῆς. Ἡ σωτηρία ἔρχεται μέ τήν ὑπακοή. Πρώτη ἡ Παναγία ἄνοιξε τόν δρόμο καί θέλει καί μπορεῖ ἡ Παναγία νά μᾶς βοηθήσει.
Ὁμιλία 8η· Ὁ Θεός ζητοῦσε ἀπό τόν Σαούλ
νά ὑπακούσει……………………………………………………………………………………117
Ἡ σωστή ὑπακοή στόν Θεό ἐλευθερώνει τόν ἄνθρωπο ἀπό τά δεσμά του. Οἱ μηχανισμοί ἀμύνης ἀντιστρατεύονται στό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός ἀνοίγει τήν πόρτα, ἀλλά χρειάζεται νά ἀνταποκριθεῖ ὁ ἄνθρωπος.
Ὁμιλία 9η· Τό θέλημα………………………………………………………………………132
Ἡ ὀρθή ἀντιμετώπιση τῶν ψυχολογικά ἀρρωστημένων καταστάσεων. Ὁ Χριστός ὑπέταξε τό ἀνθρώπινο θέλημά του, καίτοι πανάγιο, στόν Πατέρα. Τό θέλημά μας εἶναι σωστό, ἄν στή συγκεκριμένη περίπτωση συμπίπτει μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὅλα πρέπει νά γίνονται ἀνάλογα μέ τά μέτρα μας. Προσοχή στήν ἰσχυρογνωμοσύνη μας.
Ὁμιλία 10η· Ὁ Χριστός δέν καταργεῖ τήν τάξη
τῆς Ἐκκλησίας………………………………………………………………………………….154
Στήν μνήμη τοῦ ἁγ. ἀποστόλου Ἀνανίου. Σωματικό μαρτύριο καί μαρτύριο συνειδήσεως διά τῆς ὑπακοῆς. Νά προχωροῦμε καί στό μαρτύριο τῆς ὑπακοῆς διά τῆς πείρας. Ἐκεῖνο πού ἀφορᾶ ἐσένα· νά συνειδητοποιήσεις τήν εὐθύνη σου.
Ὁμιλία 11η· Ἡ ὑπακοή ὁδηγεῖ στή ῾῾γνώση᾿᾿………………………………….160
Β’. Μαθητεία στόν Χριστό διά τῆς Ἐκκλησίας
Ὁμιλία 1η· Ἡ Ἐκκλησία στό ξεκίνημά της……………………………………..165
Ἡ διδαχή στήν πρώτη Ἐκκλησία καί ἡ σημασία της γιά τόν πιστό. Ὁ θεάνθρωπος Κύριος δίδαξε ἐπί τρία ἔτη. Τό Ἅγιο Πνεῦμα στήν Ἐκκλησία προϋπόθεση τῆς ἀπλανοῦς διδαχῆς. Ἡ τακτική τῆς Ἐκκλησίας περί διδαχῆς στά μετέπειτα χρόνια. Πρέπει καί νά ζήσεις ὡς βαπτισμένος. Ἡ γνήσια διδαχή καί ἡ συνειδητή μαθητεία θά φανεῖ ἀπ᾿ τή ζωή μας.
Ὁμιλία 2η· Τό πνεῦμα τῆς μαθητείας……………………………………………..183
Ἡ λαθεμένη στάση τῆς ψυχῆς. Μετριόφρων ἤ ἀπαιτητικός; Ἄκουσες ἕναν λόγο, βάλ᾿ τον στήν καρδιά σου μέ εὐγνωμοσύνη. Σκύβαλο εἶμαι, Θεέ μου, ποῦ μέ βρῆκες.
Ὁμιλία 3η· Νά μαθητεύσουμε στήν Ἐκκλησία καί
σέ συγκεκριμένους διδασκάλους…………………………………………………….193
Κάπου πρέπει νά ριζώσουμε. Εἴμεθα ἐλεύθεροι νά φυτευθοῦμε ἐκεῖ πού σώζεται ἡ ψυχή μας.
Ὁμιλία 4η· Προσωπικά βιώματα καί μαθητεία………………………………200
Ἄν θέλεις νά δεῖς, θά ἀκολουθήσεις κάποιον. Νά μάθουμε νά μαθητεύουμε σωστά. Νά στεγνώσει μέσα μας ἡ ρίζα τῆς φιλαυτίας.
Ὁμιλία 5η· Τό κατεστημένο μας ἀντιδρᾶ
στήν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ……………………………………………………………………208
Σημασία ἔχει ἡ ὅλη κατασκευή τοῦ ἐργοστασίου. Μπορεῖς νά γίνεις παιδί στήν καρδιά; Γιατί ὁ ἐν Χριστῷ ἄνθρωπος εἶναι πάντοτε νέος. Ὅλα ἔφαγαν τήν ψυχή μου καί μοῦ μένεις ἐσύ, Θεέ μου. «Συνέκλεισε τούς πάντας ὁ Θεός εἰς ἀπείθειαν, ἵνα…» Ἡ σύγκρουση τῶν δύο γενεῶν. Εὐτυχής ὁ ἄνθρωπος πού λυτρώθηκε ἀπό τόν ἑαυτό του.
Ὁμιλία 6η· Δύσκολος ὁ ἄνθρωπος…………………………………………………..226
Ὁ ἅγιος Συμεών μαθητεύει στόν πνευματικό του πατέρα. Ἀντιμετώπισε σωστά τίς ἀντιδράσεις σου. Ὁ ἅγιος Συμεών λέει τί πρέπει νά κάνεις μετά τήν ἀπόφαση. Θά ἐκπλαγοῦμε ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως. Νά πάρουμε τή στάση τοῦ ληστῆ καί τοῦ τελώνη, χωρίς αὐτοδικαίωση. Τό μπόλι στό ἄγριο δένδρο. Τό δόγμα τῶν δύο θελήσεων τοῦ Χριστοῦ. Τότε κάνεις πραγματική ὑπακοή στόν Χριστό.
Ὁμιλία 7η· «Μείνατε ἐν ἐμοί, κἀγώ ἐν ὑμῖν»…………………………………..243
Ἐνῶ νομίζεις ὅτι σωστά βαδίζεις, μπορεῖ νά εἶσαι ἔξω ἀπό τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ. Τό ἄγριο δένδρο μετατρέπεται σέ ἥμερο. Ἕνας εἶναι ὁ δρόμος τῆς σωτηρίας. Στόν παράδεισο μπαίνει μόνον ὁ Χριστός καί ὅποιος εἶναι μέσα στόν Χριστό.
Ὁμιλία 8η· Θύματα τοῦ σκαριοῦ μας;………………………………………………260
Τό μεγάλο λάθος τοῦ σημερινοῦ ἀνθρώπου. Ὁ Χριστός μίλησε περί ῾῾θανάτου᾿᾿. Κανείς δέν μπορεῖ νά σέ κάνει πιό εὐτυχισμένο ἀπ᾿ ὅ,τι ὁ Θεός. Μέ νίκησες, Θεέ μου. Νά ἐμπιστευθοῦμε τόν ἑαυτό μας στόν Θεό.
Ὁμιλία 9η· Στή μνήμη τῶν ἁγίων τριῶν Θεολόγων………………………..274
Οἱ ψυχές πού ἀγάπησαν τόν Θεό, μαθήτευσαν στόν Χριστό διά τῆς ὑπακοῆς. Ἡ δαγκάνα τοῦ θελήματος ρουφάει τό αἷμα τῆς ψυχῆς. Ἔρχεται στήν ψυχή ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ διά μέσου τῆς ὑπακοῆς.
Γ’. Σχέση πνευματικοῦ πατέρα
καί ὑποτακτικοῦ-μαθητοῦ
Ὁμιλία 1η· Οἱ καλύτερες διαπροσωπικές σχέσεις……………………………283
Τί δημιουργεῖ τήν δυσκολία στήν ἄσκηση τῆς ὑπακοῆς. Σέ τί ἀποβλέπει ἡ ὑπακοή στόν πνευματικό πατέρα. Ψάξε καί θά βρεῖς τόν κατάλληλο ὁδηγό. Καταθέτεις ἑκουσίως τήν ἐλευθερία σου καί ζεῖς τό μέγα μυστήριο. Ὁ καθένας μοναδική ὕπαρξη στήν ὁποία ἀναπαύεται ὁ Θεός.
Ὁμιλία 2η· Ἡ ἐπιλογή πνευματικοῦ δική μας εὐθύνη……………………..297
Τό πνεῦμα τῶν Πατέρων γιά τήν ἐπιλογή τοῦ κατάλληλου ὁδηγοῦ. Ὁ ὅρος «κατ᾿ οἰκονομίαν» στήν Ἐκκλησία. Εἶναι σωστή ἡ ἐπιλογή μας;
Ὁμιλία 3η· Σχέση πνευματικοῦ πατέρα
καί ὑποτακτικοῦ-μαθητοῦ (Α’)………………………………………………………….312
Τρομάζει ὁ παλαιός ἄνθρωπος νά προδοθεῖ. Τελείως ἐκτεθειμένος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ὁ μαθητής. Τό φρούριο τῆς ψυχῆς ἀπόρθητο· ὁ ἄνθρωπος κρατάει τό κλειδί. Ἄφησε τόν ἑαυτό σου ἐλεύθερο στόν Θεό. Τό Βατερλώ τοῦ Πέτρου. Ἡ εἰδική ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ γιά τόν Πέτρο.
Ὁμιλία 4η· Σχέση πνευματικοῦ πατέρα
καί ὑποτακτικοῦ-μαθητοῦ (Β’)…………………………………………………………..327
Ὁ πραγματικός μαθητής καί ἡ πρόοδός του στήν πνευματική ζωή. Καθοριστική ἡ στάση τοῦ μαθητοῦ. Στή συνεργασία τήν πρωτοβουλία τήν ἔχει ὁ μαθητής. Πικρά ποτήρια πίνει καί ὁ διδάσκαλος καί ὁ μαθητής. Δέν πέφτει τό εἴδωλο, ἐάν δέν γίνει σεισμός. Ὁ πραγματικός δεσμός.
Ὁμιλία 5η· Βαθμίδες πνευματικῆς σχέσεως
μέ τόν πνευματικό πατέρα………………………………………………………………..341
Ὅσο σκοτάδι κι ἄν ἔχεις, παραμένει ἡ δυνατότητα νά διακρίνεις ποῦ θά κάνεις ὑπακοή. Πνευματικός καί ὑποτακτικός πρέπει νά πιστεύουν ὅτι ὁ Θεός ὁδήγησε στήν πνευματική αὐτή σχέση. Δέν κάνει κανείς ὑπακοή γιά νά γίνει τό σωστό, ἀλλά γιά νά κόψει τό θέλημά του. Νά ἐπιτιμήσουμε τά ζιζάνια καί νά μείνουμε στήν ὑπακοή.
Ὁμιλία 6η· Καίρια σημεῖα σωστῆς ὑπακοῆς……………………………………..353
Τό καλό μας θέλημα δέν σημαίνει ὅτι συμπίπτει καί μέ τό θέλω τοῦ Θεοῦ. Πολλοί ἐμπαίζονται ἀπό τόν διάβολο. Θά σ᾿ ἀφήσει ὁ Θεός νά πάθεις, γιά νά μάθεις. Δίκοπο μαχαίρι ἡ ὑπακοή. Προέχει ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς. Ὅλα ἄφησέ τα στόν ἀββᾶ σου καί ἀναπαύου. Ὅλα ξεκινοῦν ἀπό τόν Θεό, ὅλα τελειώνουν στόν Θεό. Ὅλα εἶναι ἁπλά. Ὅποιος τά ἐκτελεῖ μέ ἁπλότητα, προκόπτει.
Ὁμιλία 7η· Μή σπεύδεις νά διαλαλήσεις
τό μυστήριο πού σοῦ ἐμπιστεύεται ὁ Θεός……………………………………….375
Ἀποφεύγουμε τόν κίνδυνο τῆς πλάνης, ἐάν ἀναζητήσουμε τήν ἀλήθεια στό ἀντίστοιχο βίωμα τῆς Ἐκκλησίας.
Ὁμιλία 8η· Ὅταν ἡ ἐπιθυμία μας συναντᾶ ἄρνηση…………………………381
Ἀπαραίτητη ἡ ἐμπιστοσύνη στό πρόσωπο πού ὑπακούεις. Ἄν δέν εἶσαι ἕτοιμος νά πεῖς «νά ᾿ναι εὐλογημένο», κάποια ἀδυναμία διοχετεύεται διά μέσου τῆς ἐπιθυμίας σου.
Ὁμιλία 9η· Ἡ υἱότητα, ἡ φυσική καί ἡ πνευματική,
στήν ἐποχή μας…………………………………………………………………………………387
Δέν εἶσαι συμφιλιωμένος μέ τή ζωή. Ἡ σχέση γονιῶν καί τέκνων δέν εἶναι στή σωστή βάση της. Οἱ δύο γεννήσεις. Γιά τήν πνευματική υἱοθεσία χρειάζεται σοβαρότερη προσγείωση καί προσπάθεια. Διπλή γέννηση καί στή σχέση πνευματικοῦ πατέρα καί ὑποτακτικοῦ. Ὑπακοή στόν ἄνθρωπο πού σοῦ ᾿στειλε ὁ Θεός, γιά νά φτάσεις στόν Θεό.
Ὁμιλία 10η· Ψευδώνυμη γνώση……………………………………………………….399
Ὁ λογισμός σου ἐμποδίζει τήν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ νά σ᾿ ἀγγίξει. Μήπως «φοβᾶται» ἡ ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ νά ᾿ρθει στήν ψυχή σου; Ἐμπστεύεσαι στόν λογισμό σου καί γίνεσαι παίγνιο τῶν δαιμόνων; Πολλοί χριστιανοί πλανῶνται. Ὄντως ἀπό Θεοῦ λαλεῖ ὁ γέροντας; Ἔτσι διάκεινται οἱ ἅγιοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.
Ὁμιλία 11η· Εἵλωτες τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου………………………………….414
Οἱ καπνογόνες χειροβομβίδες. Ἡ ὑπακοή ἐξαφανίζει τούς καπνούς. Νά σέ βρεῖ ὁ Θεός στόν δρόμο. Νά ἐπιστρέψεις σταθερά καί νά μείνεις σταθερά στόν Θεό. Δέν θά φοβηθοῦμε, δέν θά ἀνησυχήσουμε.
Ὁμιλία 12η· Τά πάντα χάριν τῆς φιλαυτίας;……………………………………426
Ὁ ἄνθρωπος θέλει νά διαφεντέψει καί ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Ποῦ ὀφείλεται ἡ κακοδαιμονία τοῦ ἀνθρώπου. Τό ἀδιέξοδο τοῦ ἀνθρώπου καί ἡ λύση του.
- Ἐρωτήσεις-Ἀπαντήσεις……………………………………………………………….436
Ἀντί ἐπιλόγου……………………………………………………………………………………451
Νά ἔχουμε τήν τιμιότητα ἤ νά ᾿μαστε τοῦ Χριστοῦ ἤ νά μήν εἴμαστε.
Ἀντί προλόγου
Σήμερα οἱ ψυχές θ᾿ ἁγιάσουν διά μέσου τῆς ὑπακοῆς
Αὐτή τή στιγμή παίρνοντας ἀφορμή ἀπό τά συναξάρια, ἀπό τούς βίους τῶν ἁγίων, ὅπου βλέπουμε ὅτι ὁ κάθε ἅγιος ἔκανε τόν κανόνα του, ὅπως ταίριαζε στήν ἐποχή του, καί ὅπως ὁ Θεός οἰκονόμησε τά πράγματα, ἄλλος ἔτσι, ἄλλος ἀλλιῶς, καί ἔχοντας ὑπ᾿ ὄψιν καί τή γνώμη κάποιου πού ἄκουσα, μοῦ ἔρχεται νά πῶ τά ἑξῆς: Κάποτε ἐκεῖνο τό ὁποῖο ἔσωζε καί ἁγίαζε κάποιον ἦταν τό μαρτύριο. Σέ ἄλλη περίοδο ἐκεῖνο τό ὁποῖο ἔσωζε καί ἁγίαζε κάποιον ἦταν ἡ ἄσκηση ἡ ἐρημική, ἡ ἀπόκοσμη ζωή.
Λέει κάποιος –καί θά μποροῦσε κανείς νά συμφωνήσει μαζί του, καί μπορεῖ νά εἶναι καί μιά φώτιση, μιά ἀποκάλυψη Θεοῦ αὐτό– ὅτι ἐκεῖνο τό ὁποῖο θά ἁγιάσει σήμερα τίς ψυχές, δέν εἶναι τό μαρτύριο –διότι ποῦ θά τό βρεῖ κανείς τό μαρτύριο;– δέν εἶναι τόσο ἡ ἄσκηση, ὅπως γινόταν παλαιότερα, καί ἡ ὁποία φαίνεται ὅτι σήμερα δέν γίνεται, ἀλλά ἡ ὑπακοή εἶναι ἐκεῖνο τό ὁποῖο σήμερα θά σώσει καί θά ἁγιάσει τίς ψυχές. Ὅλα δείχνουν ὅτι σήμερα ἡ ὑπακοή θά σώσει τίς ψυχές. Βέβαια, ὁ Χριστός εἶναι πού σώζει. Ὁ Χριστός ἔσωζε μέσα ἀπό τό μαρτύριο. Ὁ Χριστός ἔσωζε μέσα ἀπό τήν ἄσκηση, μέσα ἀπό τόν ἐρημιτισμό. Ἔτσι ὁ Χριστός σώζει καί διά μέσου τῆς ὑπακοῆς.
Ζωντανά παραδείγματα καί ζωντανές περιπτώσεις δείχνουν ὅτι ἡ ὑπακοή εἶναι ἐκεῖνο τό ὁποῖο θά σώσει τίς ψυχές. Εἶναι κατά τέτοιο τρόπο κυριευμένοι σήμερα οἱ ἄνθρωποι ἀπό τόν ἴδιο τόν ἑαυτό τους, ἀπό τήν ὅλη ἁμαρτωλή κατάστασή τους –ἡ ὁποία εἶναι μπερδεμένη πολλές φορές καί μέ ἀρρωστημένη κατάσταση– εἶναι τόσο αἰχμάλωτοι οἱ ἄνθρωποι, πού μόνο ἡ ὑπακοή τούς σώζει.
Τελικά τό ὅλο μπέρδεμα τῆς ψυχῆς μέ τήν ἁμαρτία καί τήν ἀρρωστημένη κατάσταση συμβαίνει, διότι ὑπάρχει βαθύτερα μιά συγκατάθεση τοῦ ἀνθρώπου. Στήν ὑπακοή αὐτό δέν μπορεῖ νά μείνει· θά φύγει. Ὅπως καί νά ἔχει τό πράγμα, ἐφόσον θά ἀντέξει κανείς τήν ὑπακοή, θά φύγει. Μέ τήν ὑπακοή ἀπαγκιστρώνεται ἡ συγκατάθεση τῆς ψυχῆς ἀπό τήν ἁμαρτία καί τήν ἀρρωστημένη κατάσταση καί δίνεται στόν Θεό. Ἔτσι, παύει νά ὑπάρχει τό ὑπόστρωμα, καί τό ὅλο κακό φεύγει. Τό θέμα εἶναι νά ἀποφασίσει κατ᾿ ἀρχήν νά κάνει κανείς ὑπακοή καί νά τήν ἀντέξει μέχρι τέλους.
Στήν τέλεια ὑπακοή ὁ Θεός θαυματουργεῖ
Ἐπανειλημμένως διεπίστωσα ὅτι σέ ψυχές πού ἔκαναν μιά τέλεια, θά ἔλεγα, ὑπακοή ἔχουμε πραγματικά θαύματα. Τέλεια ὑπακοή μέ τήν ἔννοια ὅτι ἀπίστησε κανείς τελείως σ᾿ αὐτά πού ζοῦσε, σ᾿ αὐτά πού ἔνιωθε, σ᾿ αὐτά πού εἶχε –ὁποιαδήποτε κι ἄν ἦταν– καί ἔκανε ὑπακοή μέ ἐμπιστοσύνη. Μπορεῖ νά τά πεῖ κανείς θαύματα, πού δέν τούς λείπει τίποτε ἀπό τά θαύματα πού ὑπάρχουν μέσα στήν Ἁγία Γραφή καί στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας.
Διότι τό καλό πού γίνεται, τό καλό πού βγαίνει, δέν εἶναι μιά κατάσταση πού βγαίνει ἀπό μιά προσπάθεια ἀνθρώπινη, δηλαδή τά κατάφερε ὁ ἄνθρωπος, διότι εἶχε ἱκανότητες κτλ. Ὄχι. Ἡ ἀνθρώπινη προσπάθεια χρειάζεται, καί οἱ ἱκανότητες μπορεῖ νά παίζουν κάποιο ρόλο, ἀλλά τελικά βλέπει κανείς καθαρά ὅτι ἐπεμβαίνει ὁ Θεός, ἐπεμβαίνει ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, καί θαυματουργεῖ. Ἔχουμε φοβερές ἀλλαγές. Φοβερές ἀνακαινίσεις, ἀναγεννήσεις καί μεταμορφώσεις.
Δηλαδή, ἄν μπορῶ νά δώσω μιά μαρτυρία, ἄν τυχόν ἔχω τέτοιο δικαίωμα, καί ὄχι μόνο δικαίωμα, ἀλλά καί ὑποχρέωση νά δώσω μιά μαρτυρία ὡς κληρικός μέσα στήν Ἐκκλησία, καί καθώς βρίσκομαι σέ μιά κάποια ἡλικία, αὐτό θά ἔλεγα: σήμερα οἱ ψυχές θά σωθοῦν διά μέσου τῆς ὑπακοῆς. Σήμερα οἱ ψυχές θά ἁγιάσουν διά μέσου τῆς ὑπακοῆς. Θά γίνουν σήμερα θαύματα μέσα στήν ὑπακοή, γιατί σέ μερικές περιπτώσεις χρειάζεται νά γίνουν θαύματα. Γενικά ἡ σωτηρία εἶναι θαῦμα, ὁ ἁγιασμός εἶναι θαῦμα, ἀλλά σέ ὁρισμένες περιπτώσεις χρειάζεται νά γίνει συγκεκριμένο θαῦμα.
Ὅπως δηλαδή ἦταν ὁ ἄλλος παράλυτος, καί χρειαζόταν νά γίνει θαῦμα –δέν γινόταν ἀλλιῶς– γιά νά γιατρευθεῖ ἀπό τήν παράλυση, νά σηκωθεῖ καί νά κουβαλήσει τό κρεβάτι του (ἤ νά καθαρισθεῖ ἀπό τή λέπρα ἤ νά ἐλευθερωθεῖ ἀπό τά δαιμόνια), ἔτσι μερικές περιπτώσεις ψυχῶν εἶναι τέτοιες, πού πρέπει νά γίνει συγκεκριμένο θαῦμα θεραπείας. Καί φαίνεται ὅτι σήμερα ἐκεῖνο τό ὁποῖο χρειάζεται εἶναι ἡ ὑπακοή, γιά νά γίνει τό θαῦμα κατά χτυπητό τρόπο, ὅπου χρειάζεται, καί γιά νά γίνει τό θαῦμα τό γενικό στήν καθεμιά ψυχή.
Νά παρακαλέσουμε ὅλους τούς ἁγίους καί τήν Παναγία μας νά μᾶς φωτίσουν, γιά νά θελήσουμε νά κάνουμε ὑπακοή, ἄν ὄντως, ὅπως πιστεύω, αὐτό εἶναι τό θέλημα του Θεοῦ.
Στά χρόνια τῶν διωγμῶν ἦταν χάρισμα τό νά ἀξιωθοῦν οἱ ἄνθρωποι νά μαρτυρήσουν καί κατ᾿ αὐτόν τόν τρόπο νά ἁγιάσουν. Στά μετέπειτα χρόνια ἦταν χάρισμα νά ἀξιωθοῦν νά μποῦν στήν ἄσκηση, στήν ἐρημική ζωή, καί ἔτσι νά ἁγιάσουν. Ἡ νοερά προσευχή, μέ τόν τρόπο πού γίνεται, ὅπως διαβάζουμε στήν Φιλοκαλία, ἦταν ἕνα δῶρο τοῦ Θεοῦ, ἕνα χάρισμα τοῦ Θεοῦ, γιά νά σωθοῦν καί νά ἁγιάσουν πολλές ψυχές. Δέν γινόταν ἀνέκαθεν ἔτσι, ἀλλά σέ κάποια περίοδο ὁ Θεός φώτισε τούς ἀνθρώπους του καί ἔκαναν κατ᾿ αὐτόν τόν τρόπο τήν προσευχή, τήν εὐχή. Πιστεύω ὅτι σήμερα στά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, σέ ὅλους αὐτούς οἱ ὁποῖοι θέλουν νά σωθοῦν, δίνει ὁ Κύριος τό χάρισμα αὐτό τῆς ὑπακοῆς, τό δῶρο αὐτό τῆς ὑπακοῆς.
Νά εὐχηθοῦμε ὅλοι οἱ ἅγιοι νά μεσιτεύσουν γιά νά τό δεχθοῦμε αὐτό τό χάρισμα τῆς ὑπακοῆς, νά τό ἀγκαλιάσουμε, νά τό ζήσουμε αὐτό τό χάρισμα, γιά νά γίνει τό θαῦμα στήν ψυχή μας, καί ἔτσι νά σωθοῦμε, νά ἁγιασθοῦμε.
10-2-1988