Πνευματικα
Μηνυματα
Ἀποσπάσματα ἀπό τούς λόγους τοῦ π. Συμεών

Αὐτό κυρίως πρέπει νά προσέξουμε ἐμεῖς στίς πονηρές καί ἔσχατες αὐτές ἡμέρες: Ἡ νίκη εἶναι βεβαία, ἀλλά γι᾿ αὐτούς πού εἶναι ἕτοιμοι νά μαρτυρήσουν. Καί τό μαρτύριο δέν εἶναι τόσο ἐξωτερικό γεγονός· εἶναι κυρίως ἐσωτερικό. Ὅσοι ἀξιώθηκαν νά μαρτυρήσουν καί σωματικά, ἀξιώθηκαν πρωτίστως νά μαρτυρήσουν ἐν πνεύματι. Οἱ ἀπόστολοι καί οἱ μάρτυρες πρῶτα ἔζησαν τό πνευματικό μαρτύριο καί ἔπειτα ἀξιώθηκαν νά μαρτυρήσουν καί σωματικά. Οἱ ὅσιοι καί θεοφόροι πατέρες, πού ἑορτάζουμε σήμερα, ὅλοι χωρίς ἐξαίρεση, ἔζησαν τό μαρτύριο τῆς συνειδήσεως, τό ὁποῖο πολλές φορές εἶναι ὀδυνηρότερο τοῦ μαρτυρίου τοῦ σωματικοῦ. Αὐτοί οἱ ὅσιοι πατέρες εἶπαν γιά μᾶς, πού θά βρεθοῦμε στούς ἔσχατους καί πονηρούς αὐτούς καιρούς, ὅτι θά πειρασθοῦμε καί θά κινδυνεύσουμε πολύ. Ὅσοι ὅμως θά ἀποδειχθοῦμε δόκιμοι, ὁ Θεός θά μᾶς θεωρήσει ὡς μάρτυρες.

Μέ ἀφορμή τά τροπάρια τῆς σημερινῆς ἡμέρας, ἄς ποῦμε δυό λόγια γιά τό συγκλονιστικό αὐτό γεγονός πού μᾶς καλεῖ ἡ Ἐκκλησία νά ζήσουμε. Δηλαδή, νά θυμηθοῦμε ὅτι διωχθήκαμε ἀπό τόν παράδεισο καί ὅτι ὁ Κύριος μᾶς καλεῖ νά ἐπιστρέψουμε ἐκεῖ. Καί, τρόπον τινά, ἡ ὅλη Σαρακοστή εἶναι ἕνας δύσκολος, ὅπως φαίνεται κατ᾿ ἀρχήν, ἀλλά τόσο χρήσιμος, τόσο καθαρός καί ἅγιος δρόμος, μέσα ἀπό τόν ὁποῖο θά φθάσουμε πάλι στόν παράδεισο. Διότι, ὅπως καί νά ἔχει τό πράγμα, ὁ χριστιανός πού ἀγωνίζεται λαμβάνει πείρα αὐτῆς τῆς ἀληθείας, ὅτι λυτρώνεται, ἐλευθερώνεται ἀπό τόν ἅδη, ἀπό τόν θάνατο πού προκαλεῖ ἡ ἁμαρτία. Σταυρώνεται μέ τόν Χριστό ὄντως καί ἀνασταίνεται. Καί ἔτσι εἰσέρχεται στή χαρά τοῦ Κυρίου. Αὐτά δέν εἶναι ἁπλῶς λόγια γιά νά γράφονται στά τροπάρια ἤ νά λέγονται σέ ὁμιλίες, ὥστε νά θυμόμαστε τυπικά κάποια πράγματα, ἀλλά εἶναι ἀλήθειες.

Ἀρχίζει ἡ Μεγάλη Σαρακοστή, καί ἡ Ἐκκλησία καλεῖ τούς πιστούς νά δεχθοῦν νά ζήσουν σύμφωνα μέ τό ὅλο πνεῦμα τῆς περιόδου αὐτῆς. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, δέν εἶναι ἁπλῶς οἱ ἄνθρωποι. Τό Ἅγιο Πνεῦμα, πού ὑπάρχει μέσα στήν Ἐκκλησία, φωτίζει καί φώτισε νά γραφτοῦν αὐτά πού γράφτηκαν καί νά ὁριστοῦν αὐτά πού ὁρίστηκαν, ὥσπου ἔφτασαν σ᾿ ἐμᾶς ὡς μιά ἀληθινή παράδοση. Θά σοῦ κάνει πάρα πολύ καλό ὅταν τά λάβεις αὐτά ὑπ᾽ ὄψιν σου καί δέν πεῖς: «Ἐγώ καλός χριστιανός εἶμαι, θά κάνω ὅ,τι θέλω». Ἄν κάνεις ὅ,τι θέλεις, θά πλανηθεῖς, καί θά πᾶνε καί οἱ ὅποιοι κόποι σου χαμένοι. Εἶναι ἀνάγκη, λοιπόν, λίγο νά μυηθοῦμε αὐτόν τόν καιρό στό ὅλο πνεῦμα τῶν ἡμερῶν αὐτῶν. Μήν πάρουμε τά πράγματα ἀπ᾽ ἔξω-ἀπ᾽ ἔξω, ἁπλῶς τυπικά, ἐπιφανειακά, σκεπτόμενοι ὅτι «Ἔ, τώρα δέν γίνονται αὐτά, τώρα εἶναι δύσκολα». Ὄχι. Γίνονται.

Στά πρῶτα χρόνια τῆς Ἐκκλησίας, γιά νά γίνει τό βάπτισμα, χρειαζόταν νά δείξει στήν πράξη ὁ καθένας ὅτι θέλει νά ζήσει σύμφωνα μέ τίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ. Μετά ἀποφάσιζε ἡ Ἐκκλησία νά τόν βαπτίσει. Καί κρατοῦσε τόν καθένα κατηχούμενο ἐπί τρία χρόνια. Στήν ἀρχή τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς ἔκαναν διάλογο φωτισμένοι ἱερεῖς μέ τούς ὑποψήφιους γιά τό βάπτισμα, καί πιθανόν κάποιους νά τούς ἀπέρριπταν: «Δέν εἶσαι ἀκόμη ἕτοιμος». Καί γινόταν ὅ,τι χρειαζόταν, ὥστε νά ἀποδεχθεῖ ὁ Θεός καί ὄντως νά βαπτίσει ἡ Ἐκκλησία ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ τόν καθένα. Καί μετά τό βάπτισμα χρειάζεται αὐτή ἡ πορεία, ἡ δοκιμασία, γιά ὅσους βαπτισθήκαμε νήπια καί δέν καταλάβαμε τί ἀκριβῶς ἔγινε, ἀλλά καί γιά ἐκείνους πού ἐνσυνείδητα καί σέ μεγάλη ἡλικία βαπτίζονται. Κατά τήν πορεία θά φανεῖ ἄν πιστεύουμε ὅτι κάναμε καλά καί ἄν θέλουμε νά παραμείνουμε σ᾿ αὐτόν τόν δρόμο καί νά προχωροῦμε πρός τόν Θεό.

Ὁ Χριστός, καθ᾿ ὅ ἀναμάρτητος, δέν ἔχει ἀνάγκη νά πάθει ἀλλά βαδίζει πρῶτος αὐτός τόν δρόμο αὐτόν, γιά νά μᾶς ἐνθαρρύνει καί ἐμᾶς καί νά μᾶς δώσει νά καταλάβουμε ὅτι, ἄν αὐτός ὁ ἀναμάρτητος τόν βάδισε, πολύ περισσότερο ἐμεῖς πρέπει νά τόν βαδίσουμε καί μάλιστα μέ πολλή χαρά. Πρέπει νά πάθουμε λοιπόν, πρέπει νά περάσουμε πολλά. Αὐτός εἶναι ὁ δρόμος. Καί αὐτό λόγῳ τῆς ἁμαρτίας. Ἐμεῖς δέν θέλουμε νά ἀκούσουμε κάτι τέτοιο καί πασχίζουμε πάσῃ θυσίᾳ ὄχι μόνο νά τά ἀποφύγουμε αὐτά, ἀλλά εἰ δυνατόν νά μήν τά ξέρουμε καθόλου. Αὐτό εἶναι τό πνεῦμα τῆς ἐποχῆς, τό πνεῦμα τό ἄρρωστο, τό πνεῦμα τῆς πλάνης, τῆς ἀπωλείας, πού ἔβαλε ὁ διάβολος στόν ἄνθρωπο. Καί ὅσο προσπαθοῦμε νά ἀποφύγουμε τό πικρό ποτήρι, τόσο ἡ ζωή γίνεται πιό πικρή. Ἐνῶ, ὅσο πιό πολύ μέ χαρά δεχόμαστε αὐτό τό ποτήρι, τόσο περισσότερο λυτρωνόμαστε, γινόμαστε τοῦ Χριστοῦ.

Συνήθως μέ τή νηστεία νιώθουμε ἐξάντληση. Τό θέμα εἶναι τί στάση παίρνει κανείς ἀπέναντι στήν ὅποια πραγματικότητα. Ἄν κάποιος εἶναι καλομαθημένος, κουράζεται στή νηστεία, τοῦ φαίνεται δύσκολη. Ὅσοι ἔχουν φιλότιμο ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, κάνουν ἄσκηση πού θά μποροῦσαν καί νά τήν ἀποφύγουν. Ἐμεῖς ἄς ἀξιοποιήσουμε τουλάχιστον ἐκεῖνα πού δέν μποροῦμε νά ἀποφύγουμε· καί νά κάνουμε ὑπομονή. Ὅταν συμβαίνει κάτι πού δέν μᾶς ἀρέσει, ἀμέσως ὁ ἑαυτός μας κινητοποιεῖ μηχανισμούς ἀμύνης γιά νά προφυλάξει τό ἐγώ. Κάνε ὑπομονή, ὅταν ἔρχονται πράγματα πού δέν θέλεις. Ἐπιτρέπει ὁ Θεός νά ὑφιστάμεθα πράγματα τά ὁποῖα δέν τά ἐγκρίνει τό ἐγώ, καί τό ἐγώ τότε, θέλει δέν θέλει, ἐκτίθεται. Ἀλλά ὅταν ἐμεῖς κάνουμε ὑπομονή, βοηθοῦμε λίγο-λίγο νά ἀργοπεθαίνει τό ἐγώ. Μέ αὐτόν τόν τρόπο πεθαίνει σιγά-σιγά ὁ παλαιός ἄνθρωπος.

Χαῖρε τοῦ πεσόντος Ἀδάμ ἡ ἀνάκλησις. Ἔπεσε ὁ Ἀδάμ, καί τόν διώχνει ὁ Θεός ἀπό τόν παράδεισο καί ἀπό τότε καί ὅλους ἐμᾶς, τούς ἀπογόνους τοῦ Ἀδάμ. Καί τώρα ἡ Παναγία εἶναι ἡ ἀνάκλησις τοῦ Ἀδάμ. Αὐτή γίνεται αἰτία νά ἐλευθερωθοῦμε ἀπό τήν κατάρα, ἀκριβῶς διότι γεννάει τόν Χριστό, πού εἶναι Θεός ἀλλά καί ἄνθρωπος καί θά προσφέρει τόν ἑαυτό του θυσία. Ἐκεῖ, στόν σταυρό, ὅπου καρφώνεται ὁ ἄνθρωπος Χριστός, πού εἶναι ἀναμάρτητος, καρφώνονται ὅλες οἱ ἁμαρτίες τῶν ἀνθρώπων. Ἔτσι λυτρώνεται τό ἀνθρώπινο γένος πού εἶχε πάρει τόν κατήφορο καί πήγαινε γιά τόν χαμό ὁριστικά. Τί ἔκανε ὁ Θεός; Πῶς διώχνει κανείς κάποιον καί ὕστερα τρέχει ἀπό πίσω –στέλνει ἄνθρωπο καί τόν ἀνακαλεῖ: «ἔλα, ἔλα»– ἔτσι, σάν νά μᾶς λέει ὁ Θεός: «Ὅλο ἐκεῖνο τό ὁποῖο συνετέλεσε νά διωχθεῖς ἀπό ἐκεῖ πού ἤσουν φεύγει ἀπό τή μέση καί ἀνακαλεῖσαι πάλι στή βασιλεία μου».

 ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ 

Σέ περίπτωση διακοπῶν ροῆς ἤ ἐμφάνισης παλαιότερου ὑλικοῦ κατά τήν ὥρα τῶν ζωντανῶν μεταδόσεων, παρακαλοῦμε ἀνανεώστε περιοδικά τήν σελίδα ἀπό τό παρακάτω κουμπί. Εὐχαριστοῦμε γιά τήν κατανόηση.

Προσφατες Αναρτησεις
Ομιλιες τρεχουσας περιοδου
Ομιλιες π. Συμεων
Κατα ειδικη θεματολογια
ΣΘ
Αγ. Συμεων Ν. Θεολογος
ΜΟ
ΠΔ
Παλαια Διαθηκη
Π.Τ
ΜΥ
Μυστηριο Θ. Ευχαριστιας
ΕΞ
Μυστ. Εξομολογησεως
ΛΤ
Λειτουργικα
ΑΓ
ΚΥ
Κυριακοδρομιο
ΚΔ
Καινη Διαθηκη
ΘΕ
Θεομητορικες Εορτες
ΔΟ
ΔΕ
Δεσποτικές Εορτες
ΨΥ
ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΗΔΕΥΤΕΡΑΤΡΙΤΗΤΕΤΑΡΤΗΠΕΜΠΤΗΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 16171819202122 ΜΑΡΤΙΟΥΜΑΡΤΙΟΥΜΑΡΤΙΟΥΜΑΡΤΙΟΥΜΑΡΤΙΟΥΜΑΡΤΙΟΥΜΑΡΤΙΟΥ Συναξαριστης

Τῶν ἐν ἀσκήσει λαμψάντων Σαββίνου μάρτυρος, Χριστοδούλου ὁσίου τοῦ ἐν Πάτμῳ

ΤΥΡΙΝΗΣ Ἀλεξίου ὁσίου τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ

ΚΑΘΑΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ Κυρίλλου Ἰεροσολύμων

Χρυσάνθου καί Δαρείας μαρτύρων

Τῶν ἐν τῇ μονῇ τοῦ ἁγίου Σάββα ἀναιρεθέντων Πατέρων (796 μ.Χ.

Ἰακώβου ὁσίου τοῦ ὁμολογητοῦ, Θωμᾶ Κων/πόλεως

Α΄ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ Βασιλείου ἱερομάρτυρος, Καλλινίκης μάρτυρος

Εβδομάδα Τυρινής

Εβδομάδα Τυρινής

Καθαρά Δευτέρα

Καθαρά Εβδομάδα

Καθαρά Εβδομάδα

Καθαρά Εβδομάδα

Καθαρά Εβδομάδα

Κατάλυση τυριοῦ καί αὐγῶν

Κατάλυση τυριοῦ καί αὐγῶν

Νηστεία

Νηστεία

Νηστεία

Νηστεία

Νηστεία

Εβδομαδιαιο προγραμμα