Σεβασμιώτατε Ἅγιε Γρεβενῶν,

Μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί τῆς Παναγίας, μέ τίς εὐχές καί εὐλογίες τοῦ Παναγιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Ἀνθίμου, καί τοῦ μακαριστοῦ καί ἀειμνήστου πνευματικοῦ μας, πατρός Συμεών, αὐτή τήν ὥρα φτάσαμε στό τέλος μιᾶς ἀρχῆς πού ἄρχισε πρίν 36 καί πλέον χρόνια, μέ τή σύσταση τότε μιᾶς ὀλιγάριθμης, ἄτυπης ἀδελφότητος. Ἄτυπης μέν πολιτειακά, ἔγκυρης ὅμως ἐκκλησιαστικά, γιατί μέ ἐντολή καί εὐλογία τοῦ τότε ποιμενάρχου Θεσσαλονίκης, τοῦ μακαριστοῦ Παντελεήμονος τοῦ Β′, ἔγιναν κατά τρόπο πολύ ἀπρόσμενο καί θαυμαστό οἱ πρῶτες τέσσερις κουρές.

Εἶναι ἀδύνατο μέσα στά ὅρια μιᾶς ὁμιλίας νά ἀναφερθοῦν ὅλα ἐκεῖνα πού λέει ὁ Μ. Βασίλειος γιά τόν μοναχισμό. Θά χρειαζόταν σειρά ὁμιλιῶν γιά ἕναν χρόνο. Γι᾿ αὐτό θά ἀρκεσθοῦμε νά παρουσιάσουμε μερικά χαρακτηριστικά κείμενα τοῦ Ἁγίου.

Ὁ Μ. Βασίλειος εἶναι θεμελιωτής καί ὀργανωτής τοῦ κοινοβιακοῦ μοναχισμοῦ. Οἱ κανόνες του, μέ τήν μεταρρύθμιση πού ἔκανε σ᾿ αὐτούς ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, ἰσχύουν μέχρι σήμερα.

Βέβαια, ὁ Μ. Βασίλειος δέν ἀσχολήθηκε μέ τόν μοναχισμό κατά ἐρασιτεχνικό τρόπο. Ὁ ἴδιος ἔγινε μοναχός καί ἔζησε ἐπί ἀρκετά χρόνια τόν μοναχικό βίο. Ἀκόμα ἀπό τήν ἐποχή πού σπούδαζε στήν Ἀθήνα σχεδίαζε, μαζί μέ τόν φίλο του ἅγιο Γρηγόριο τόν Θεολόγο, νά ἀποσυρθεῖ στήν ἔρημο μετά τίς σπουδές του. Ἀργότερα θά θεωρήσει σάν ἀπώλεια χρόνου ὅλο τόν καιρό πού διέθεσε γιά τίς σπουδές.

Σκεπτόμουν τώρα ὅτι, σέ ὅλα τά πράγματα, ἐάν λείπει κάτι βασικό, δέν μπορεῖ νά προχωρήσει ἡ ὅλη ὑπόθεση καλά. Θυμάστε, εἴχαμε πεῖ καί πολύ παλιά, νομίζω, ὅτι στήν πορεία τῆς Ἐκκλησίας μερικές φορές ἔγιναν λάθη σοβαρά. Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ δέν κάνει λάθη, οἱ ἄνθρωποι ὅμως κάνουν. Καί καθώς μπῆκαν ἔτσι ὁμαδικῶς, μαζικῶς διάφοροι ἄνθρωποι στήν Ἐκκλησία… Γνωρίζουμε ὅτι οἱ βασιλεῖς κάποιων χωρῶν, πῶς νά ποῦμε, σάν νά πίεσαν τούς λαούς τους καί ἀπεδέχθησαν τόν Χριστιανισμό. Καί γενικότερα ἔγινε αὐτό, καί σέ μεγάλες ὁμάδες καί σέ μικρότερες ὁμάδες. Χωρίς δηλαδή νά εἶναι ὥριμοι, χωρίς νά ξέρουν, χωρίς νά ἔχουν συναίσθηση καί συνείδηση τοῦ τί ἀκριβῶς θά κάνουν, βαπτίζονταν, καί, τρόπον τινά, ἀπό κάποια πλευρά μπῆκε ἡ βαρβαρότητα, ἄς ποῦμε, μπῆκαν οἱ ἄνθρωποι μέ τά ἤθη τους τά βάρβαρα στήν Ἐκκλησία. Καί αὐτό ἔκανε γενικότερη ζημιά.