Σεβασμιώτατε, σᾶς εὐχαριστῶ πού μοῦ κάνατε τήν πρόσκληση, γιά νά προσφέρω καί ἐγώ κάτι στό μεγάλο καί πλούσιο πνευματικό ἔργο πού κάνετε στή θεόσωστο ἐπαρχία σας. Ἀλλά ἔχω ἕναν φόβο· μήπως δέν θά μπορέσω νά δώσω αὐτό τό ὁποῖο κι ἐσεῖς καί ὅλοι οἱ ἀδελφοί περιμένετε. Γι᾿ αὐτό, γιά νά αἰσθάνομαι ἄνετα, θά ἤθελα νά σᾶς παρακαλέσω νά μήν περιμένετε τόσα πολλά, ὅσα πιθανόν περιμένετε.

Εὐχαριστῶ τόν Σεβασμιώτατο καί θά τόν παρακαλέσω νά εὔχεται ὅλη αὐτή τήν ὥρα κι ἐμένα νά μέ φωτίσει ὁ Θεός νά πῶ ὅ,τι τέλος πάντων εἶναι δυνατόν νά λεχθεῖ, ἀλλά νά φωτίσει καί ὅλους μας νά προσέξουμε τόν λόγο του, καί ὅσο γίνεται νά φύγουμε ὠφελημένοι.

Καί τώρα κάνετε ὑπομονή, παρακαλῶ, καί κάνετε ἀγάπη νά μέ ἀνεχθεῖτε. Ὅπως ἀκούσατε ἀπό τόν Σεβασμιώτατο, τό θέμα εἶναι Σύντομος ὁδός σωτηρίας.

Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς – Β ́ Κυριακή Ὀρθοδοξίας

Αὐτό εἶναι σωτηρία, αὐτό εἶναι θέωση

Σήμερα, Β ́ Κυριακή τῶν Νηστειῶν, θά μπορούσαμε νά ποῦμε ὅτι εἶναι μιά δεύτερη Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, γιατί ὄχι τυχαῖα ἡ Ἐκκλησία μας ὅρισε σήμερα νά τελεῖται ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου Γρηγορίου, ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, τοῦ Παλαμᾶ.

Στά χρόνια τῆς εἰκονομαχίας ἔγινε μεγάλος ἀγώνας ὑπέρ τῆς πίστεως, καί τελικά θριάμβευσε ἡ πίστη, ἡ ἀληθινή πίστη, καί ἔγινε ἡ ἀναστήλωση τῶν εἰκόνων, καί καθιέρωσε ἡ Ἐκκλησία ὡς Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας τήν Α ́ Κυριακή τῶν Νηστειῶν. Τόν 14ο αἰώνα ἔγινε ἄλλος πνευματικός ἀγώνας ὑπέρ τῆς ἀληθινῆς πίστεως καί θριάμβευσε, νίκησε καί αὐτή τή φορά ἡ ἀληθινή πίστη, ἀφοῦ ἔλαβαν χώρα στήν Κωνσταντινούπολη τέσσερις σύνοδοι ὑπέρ τῆς διδασκαλίας τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ καί ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν τῆς ἀληθινῆς πίστεως, τοῦ Βαρλαάμ καί τοῦ Ἀκινδύνου.

Ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή ὁμιλεῖ γιά τή θεραπεία τοῦ Παραλυτικοῦ τῆς Καπερναούμ. Ὁ Κύριος βρέθηκε στήν Καπερναούμ, τή δεύτερη πατρίδα του, καί τοῦ ἔφεραν ἐκεῖ ἕναν παραλυτικό, γιά νά τόν θεραπεύσει.

Ὅπως πάντοτε, ἔτσι καί ἐδῶ, ὁ Κύριος περιμένει/θέλει νά δεῖ κάτι στόν ἄνθρωπο, γιά νά ἐνεργήσει. Ἐνῶ δωρεάν δίνει ὁ Κύριος ὅ,τι δίνει, ὅμως χρειάζεται ὁ ἄνθρωπος τουλάχιστον νά ποθεῖ αὐτό πού δίνει ὁ Κύριος καί νά παίρνει ἀνάλογη στάση. Στό σημεῖο αὐτό ἡ περικοπή ἀναφέρει: «Ἰδών ὁ Ἰησοῦς τήν πίστιν αὐτῶν».

Τό τέλος τοῦ ὅλου ἔργου τοῦ Θεοῦ, ἀκόμη ἀπό τότε πού ἔπλασε ὁ Θεός τούς πρώτους ἀνθρώπους, καί ὅλα ἐκεῖνα πού ἔκανε στήν Παλαιά Διαθήκη, ἀλλά ἰδιαίτερα πού ἐνηνθρώπησε ὁ Κύριος καί ἐκήρυξε τό Εὐαγγέλιο καί ἔπαθε, ἐσταυρώθη, ἀπέθανε, ἐτάφη καί ἀνέστη, ἀνελήφθη στούς οὐρανούς καί ἔστειλε τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, τό τέλος τοῦ ὅλου ἔργου αὐτοῦ εἶναι ἀκριβῶς αὐτό τό ὁποῖο ἑορτάζουμε σήμερα. Ἔχουμε σήμερα τήν ἑορτή τῶν ἁγίων Πάντων.

Δέν ξέρω τί θά θέλατε νά ποῦμε σήμερα ἀπό ἑορταστικῆς ἀπόψεως. Πάντως σήμερα ἡ Κυριακή αὐτή εἶναι ἀφιερωμένη στίς Μυροφόρες γυναῖκες. Καί ὅλη τήν ἑβδομάδα αὐτή μέχρι καί τό Σάββατο τό πρωί, πού θά γίνει ἡ ἀπόδοση, θά ψάλλονται τροπάρια πού θά ἀναφέρονται στίς γυναῖκες αὐτές. Στό τελευταῖο τροπάριο πού ψάλαμε ἀπόψε*, νομίζω στό δοξαστικό τῶν ἀποστίχων, ἔλεγε ὅτι οἱ γυναῖκες πῆγαν μέ φόβο· «μετὰ φόβου», λέει, γυναῖκες ἦλθαν στόν τάφο γιά νά ἀλείψουν μέ μύρα τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ καί «μὴ εὑροῦσαι τοῦτο διηπόρουν πρὸς ἀλλήλας». Δέν τό βρῆκαν τό σῶμα καί δημιουργήθηκε ἀπορία. Τρόπον τινά ἡ μιά ἐξέφραζε τήν ἀπορία στήν ἄλλη· «διηπόρουν πρὸς ἀλλήλας, ἀγνοοῦσαι τὴν ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ», λέει ὁ ὑμνογράφος.

Θησαυρός μας νά εἶναι ἡ ἀγάπη μας πρός τόν Θεό

Ἡ Σαρακοστή εἶναι περίοδος ἐπιστροφῆς στόν Θεό. Ἕνεκα τῶν ἁμαρτιῶν μας εἴμαστε ἔξω ἀπό τόν παράδεισο. Συνειδητοποιοῦμε τό γεγονός αὐτό καί ζητοῦμε συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν μας. Ἀλλά προϋπόθεση γιά νά μᾶς συγχωρήσει ὁ Θεός, εἶναι νά συγχωρήσουμε κι ἐμεῖς τούς ἄλλους ἀπό τά βάθη τῆς καρδιᾶς μας, ὅ,τι κι ἄν μᾶς ἔχουν κάνει. Μήν περιμένουμε νά ἔχουμε κάποιον καρπό στόν πνευματικό μας ἀγώνα, ἄν δέν τό κάνουμε αὐτό.

Σήμερα, ἀδελφοί μου, πού μᾶς ἀξίωσε ὁ Θεός καί μπήκαμε στήν ἁγία αὐτή περίοδο τοῦ Τριωδίου, θά ἤθελα νά τονίσω σέ ὅλους μας ὅτι πρέπει νά προσέξουμε λιγάκι, ὅτι πρέπει νά πάρουμε λίγο στά σοβαρά τά πράγματα. Βλέπετε οἱ ἄλλοι μέ τί ζῆλο κάνουν ὅ,τι κάνουν! Μέ ζῆλο, μέ κέφι, μέ διάθεση, μέ ὄρεξη, μέ τόλμη…
Γιατί ἐμεῖς οἱ χριστιανοί νά εἴμαστε ψευτοχριστιανοί; Ὄχι· νά εἴμαστε ἀληθινοί χριστιανοί. Ὅπως ὁ καθένας σ᾿ αὐτό πού πιστεύει προσπαθεῖ νά εἶναι ἐντάξει, γιατί κι ἐμεῖς οἱ χριστιανοί νά μήν εἴμαστε σύμφωνοι μέ τήν πίστη μας, ἐντάξει μέ τήν πίστη μας; Γιατί νά μήν πάρουμε τήν ἀλήθεια τή χριστιανική καί τή ζωή τή χριστιανική στά σοβαρά, μέ κέφι, μέ τόλμη; Νά δώσουμε ὅλο τόν ἑαυτό μας, νά μᾶς πονέσει λιγάκι, νά ἀγρυπνήσουμε, νά ξυπνήσουμε ὁ ἕνας τόν ἄλλο.

Ἡ εὐαγγελική περικοπή σήμερα ἀναφέρεται στό θαῦμα πού ἔκανε ὁ Κύριος στόν τυφλό πού συνάντησε στήν Ἰεριχώ.

Εἶναι κι αὐτό τό περιστατικό, τό θαῦμα, θά λέγαμε, κλασσικό. Καί φυσικά ὁ Κύριος δέν ἔκανε τά θαύματα ἁπλῶς γιά νά κάνει θαύματα, ἀλλά τά ἔκανε ὥστε καί διά τῶν θαυμάτων νά μιλήσει σέ κάθε ἄνθρωπο, νά φέρει σέ κάθε ἄνθρωπο τό μήνυμα τῆς σωτηρίας.

Ἡ Ἐκκλησία ἀκριβῶς συνεχίζει τό ἔργο τοῦ Κυρίου καί κάθε Κυριακή ἀλλά καί κάθε φορά πού γίνεται ἡ Θεία Λειτουργία, μᾶς παρουσιάζει καί ἀποστολική καί εὐαγγελική περικοπή.

Καί στήν σημερινή εὐαγγελική περικοπή, ὅπως καί ἄλλες φορές, ἔχουμε κάποιον _νομικό τόν χαρακτηρίζει τό Εὐαγγέλιο_ ὁ ὁποῖος, ὅπως προσθέτει πάλι ὁ εὐαγγελιστής, ἔρχεται καί ἐρωτᾶ τόν Κύριο τί νά κάνει γιά νά κληρονομήσει τήν αἰώνια ζωή.

Ὁ νομικός καί οἱ ἐπιφυλάξεις του

Ὁπωσδήποτε ἐνδιαφέρεται γιά τήν αἰώνια ζωή αὐτός ὁ νομικός, βαθύτερα ὅμως φρονεῖ ὅτι εἶναι δύσκολα τά πράγματα, εἶναι μπερδεμένα, δέν εἶναι ξεκαθαρισμένα καί ἐπίσης πιστεύει _γι᾿ αὐτό καί ἔρχεται μέ πειρακτική διάθεση στόν Κύριο_ πιστεύει ὅτι καί ὁ Κύριος δέν μπορεῖ νά τοῦ τά ξεκαθαρίσει.

Ὁ καθένας σ᾿ αὐτόν τόν κόσμο, ἄν θέλει νά σωθεῖ, θά πάθει πολλά. Διότι μέσα στήν ψυχή βαθιά ὑπάρχει πολλή ἁμαρτία. Καί ἡ ἁμαρτία δέν φεύγει, παρά μόνο ἄν ζοριστεῖ ὁ ἄνθρωπος. Χρειάζεται, ἑπομένως, νά στρωθεῖ κάτω κανείς καί νά ὑπομείνει ὅ,τι χρειαστεῖ νά ὑπομείνει. Τό πιό δύσκολο ἀπ᾿ ὅλα εἶναι νά ἀντέξεις νά δεῖς τόν ἑαυτό σου.

Τό θαῦμα αὐτό πού ἔγινε ἀπό τόν Κύριο καί ἀκούσαμε μόλις προηγουμένως, ἔλαβε χώραν πέρα ἀπ᾿ τήν λίμνη τῆς Γαλιλαίας στά Γάδαρα, στήν χώρα τῶν Γαδαρηνῶν.

Καί θά μπορούσαμε νά προσέξουμε ἰδιαίτερα τρία βασικά σημεῖα πού βρίσκουμε σ᾿ αὐτή τήν εὐαγγελική περικοπή καί πού περιέχει γενικότερα τό θαῦμα αὐτό, τήν θεραπεία ἑνός δαιμονισμένου.

«Καὶ κατέπλευσεν» λέει, «εἰς τὴν χώραν τῶν Γαδαρηνῶν, ἥτις ἐστὶν ἀντίπερα τῆς Γαλιλαίας. Ἐξελθόντι δὲ αὐτῷ ἐπὶ τὴν γῆν ὑπήντησεν αὐτῷ ἀνήρ τις ἐκ τῆς πόλεως», μόλις βγῆκε δηλαδή ἀπό τό καραβάκι στήν ξηρά, νά, μπροστά τους ἕνας ἄνδρας «ἐκ τῆς πόλεως, ὃς εἶχε δαιμόνια ἐκ χρόνων ἱκανῶν, καὶ ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο καὶ ἐν οἰκίᾳ οὐκ ἔμενεν, ἀλλ᾿ ἐν τοῖς μνήμασιν. Ἰδὼν δὲ τὸν Ἰησοῦν καὶ ἀνακράξας προσέπεσεν αὐτῷ καὶ φωνῇ μεγάλῃ εἶπε· τί ἐμοὶ καὶ σοί, Ἰησοῦ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου; δέομαί σου, μή με βασανίσῃς».

Ἑρμηνεύοντας τήν παραβολή ὁ Κύριος, ἀναφέρεται σέ τέσσερις κατηγορίες ἀνθρώπων. Ἡ πρώτη εἶναι αὐτοί οἱ ὁποῖοι ἀκοῦν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, ἀλλά σάν νά μήν τόν ἀκοῦν. Ἀμέσως ἔρχεται ὁ διάβολος καί τόν παίρνει ἀπό τίς καρδιές τους. Καί αὐτό δέν γίνεται τυχαῖα. Εἶναι σάν κουφός ὁ ἄνθρωπος, ἀπρόθυμος, ἀναίσθητος, δέν προσμένει τόν λόγο τοῦ Θεοῦ μέ ἀγάπη καί μέ διάθεση καλή· τελικά δηλαδή ἡ ψυχή του εἶναι σάν πατημένη γῆ, γι᾿ αὐτό δέν πιάνει ὁ σπόρος.

Ἡ εὐαγγελική περικοπή σήμερα εἶναι ἀπό τό κατά Λουκᾶν Εὐαγγέλιο καί ἀναφέρεται ὅπως ἀκούσαμε στήν ἀνάσταση τοῦ υἱοῦ τῆς χήρας ἀπό τήν Ναΐν.

Λέει λοιπόν ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς· «Ἐγένετο ἐν τῷ ἑξῆς ἐπορεύετο εἰς πόλιν καλουμένην Ναΐν… τῇ μητρὶ αὐτοῦ». Ἔχουμε ἐδῶ στήν εὐαγγελική περικοπή τό γεγονός αὐτό τοῦ θανάτου, πού ὅλοι, θέλουμε δέν θέλουμε, ἔτσι ἤ ἀλλιῶς ἔχουμε πείρα. Ὄχι μόνον ὅτι βλέπουμε συχνά νά πεθαίνουν οἱ ἄνθρωποι, ὄχι μόνον πεθαίνουν δικά μας ἀγαπητά πρόσωπα, ἀλλά νιώθουμε νά πλησιάζει καί ἡ δική μας ἡμέρα, ἡ ἡμέρα τοῦ θανάτου μας.

Νά ψάξουμε νά βροῦμε τούς ἐχθρούς μας καί νά τούς ἀγαπήσουμε

«Καθώς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καί ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως». Πόσοι χριστιανοί ἄραγε προσέχουν καί ἐμβαθύνουν στό πνεῦμα τῶν λόγων αὐτῶν, ἀλλά καί ἔχουν διάθεση νά συμμορφώσουν τήν ὅλη ζωή τους πρός τά λόγια αὐτά;

Νά πιαστοῦμε ἀπό τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ

Ὁ Πέτρος ὅλη τή νύχτα ψάρευε χωρίς νά ἔχει κανένα ἀποτέλεσμα ὁ κόπος του. Καί καθώς συνειδητοποιεῖ τήν ὅλη ἀδυναμία του καί τήν ἀποτυχία του, προσέχει τί τοῦ λέει ὁ Χριστός, ἐμπιστεύεται στόν λόγο του καί ἀνταποκρίνεται ἀμέσως. Καί γίνεται τό θαῦμα: γέμισε τό δίχτυ του ψάρια.

«Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι».
Ὁ ἄνθρωπος ἀγαπᾶ τόν ἑαυτό του καί θυμᾶται τόν Θεό, ὅταν κινδυνεύει ὁ ἑαυτός του. Τότε κάνει τόν σταυρό του, ψελίζει καί κάποιες προσευχές καί ζητᾶ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ὅλα αὐτά ἔχουν περισσότερο μαγικό χαρακτήρα παρά πραγματικά χριστιανικό χαρακτήρα.

Ὅλο τό θέμα, ἀπό τότε πού ἦρθε ὁ Χριστός καί ἑξῆς, εἶναι, ἐνόσω εἴμαστε σ᾿ αὐτόν τόν κόσμο, νά γιατρευθεῖ ἡ ψυχή μας· ἀλλιῶς εἴμαστε «ψυχοπαθεῖς». Σπάνιο νά βρεῖς χριστιανό πού πίστεψε ἔτσι, ὥστε νά εἶναι στόν δρόμο αὐτόν τῆς θεραπείας καί νά θεραπεύεται ὅλο καί περισσότερο, νά ἔχει ἔτσι ὑγεία ἡ ψυχή του.

Ὅταν ἔχει ἀγάπη κανείς, δίνει ὅ,τι πολυτιμότερο ἔχει

Ὁ νεανίσκος τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς ἦταν θρησκευτικός ἄνθρωπος καί τηροῦσε τίς ἐντολές τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Ἔνιωθε ὅμως κάποιο κενό, καί γι᾿ αὐτό πλησίασε τόν Χριστό καί τόν ρώτησε τί νά κάνει, γιά νά κερδίσει τήν αἰώνια ζωή. Περίμενε νά τοῦ πεῖ ὁ Χριστός ὅτι αὐτό πού κάνει φτάνει ἤ ἔστω ὅτι χρειάζεται κάτι ἀκόμη νά κάνει, καθώς ρώτησε: «Τί ἔτι ὑστερῶ;» Δέν πῆγαν ὅμως καλά τά πράγματα, γιατί ὁ Χριστός τοῦ ζήτησε τά πάντα.

Ἔχεις διάθεση νά συγχωρήσεις ἐκείνους πού σοῦ ἔφταιξαν;

Μέ ἀφορμή τή σημερινή εὐαγγελική περικοπή (ἡ παραβολή τοῦ κακοῦ δούλου) νά ποῦμε τά ἑξῆς: Καί ὅταν ἀκόμη ἔχει κάνει πολλή δουλειά ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ μέσα σου καί νιώθεις τήν ἀχρειότητά σου, τήν ἁμαρτία σου καί ζητᾶς ἀπό τόν Θεό νά σέ ἐλεήσει, νά σέ σπλαχνιστεῖ νά ἀναρωτηθεῖς: «Ἔχω ἐγώ διάθεση νά συγχωρήσω ἐκείνους πού μοῦ ἔφταιξαν;» Καί νά τό κάνεις ὄχι ἀφ᾿ ὑψηλοῦ, σάν σπουδαῖος καί ἀνώτερος ἄνθρωπος. Ὅταν κάθε φορά ὅλο καί περισσότερο βρίσκεσαι καταχρεωμένος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί νιώθεις ὅτι χάνεσαι, χάνεται ἡ ψυχή σου αἰώνια, ἄν δέν σέ συγχωρήσει ὁ Θεός, αὐτό θά σέ βοηθήσει νά νιώσεις κι ἐσύ τούς ἄλλους καί νά τούς συγχωρήσεις.

Ὑπάρχει κάτι πού πρέπει νά γίνει ἀπό μέρους τοῦ ἀνθρώπου

Ὁ Κύριος ἔχει μπροστά του ἕναν πονεμένο πατέρα, ὁ ὁποῖος τόν παρακαλεῖ νά θεραπεύσει τό παιδί του. Καί ὁ Κύριος σάν νά ὁμιλεῖ σκληρά ὄχι μόνο ἀπευθυνόμενος πρός τόν πατέρα αὐτόν, ἀλλά καί πρός ὅλους τούς ἀκροατάς καί πρός τούς ἀνθρώπους ὅλων τῶν αἰώνων: «Ὦ γενεά ἄπιστος καί διεστραμμένη, ἕως πότε ἔσομαι μεθ᾿ ὑμῶν, ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμᾶς;»

«Καί ἐξελθών ὁ Ἰησοῦς εἶδε πολύν ὄχλον, καί ἐσπλαγχνίσθη ἐπ᾿ αὐτοῖς καί ἐθεράπευσε τούς ἀρρώστους αὐτῶν».

Στή συνέχεια – μᾶς λέει ἡ εὐαγγελική περικοπή – καθώς τό πλῆθος τόν ἔχει ἀκολουθήσει στήν ἔρημο γιά πολλές ὧρες καί εἶναι νηστικοί, ὁ Κύριος μέ πέντε ἄρτους καί δύο ψάρια, τά ὁποῖα εὐλογεῖ καί πολλαπλασιάζει, χορταίνει πέντε χιλιάδες ἄνδρες, καί ὑπάρχουν καί περισσεύματα δώδεκα κοφίνια.

Ὁ ἑκατόνταρχος ντρεπόταν, ὄχι πώς δέν καταδεχόταν, νά πάει νά μιλήσει στόν Χριστό γιά τό θέμα του. Ἦταν καί ξένος. Καί γι᾿ αὐτό, ἔστειλε κάποιους Ἰουδαίους νά μιλήσουν στόν Κύριο. Μέσα του ὅμως εἶχε τέτοια εὐλάβεια καί πίστη πρός τόν Χριστό, πού δέν σκέφτηκε τίποτε περισσότερο.

Οἱ ἅγιοι στή σχέση τους μέ τόν Χριστό εἶχαν αὐτό τό ὁριστικό, τό ἀποφασιστικό: δέν ὑπάρχουν ἄλλα περιθώρια νά μένουν στήν ἁπλή γνωριμία, ἀλλά πρέπει τώρα νά τόν ἀκολουθήσουν· καί τόν ἀκολουθοῦν. Ἔτσι, καθένας ἀπό μᾶς, καθώς ἀκοῦμε τή φωνή τοῦ Χριστοῦ νά μᾶς καλεῖ νά ἀφήσουμε κάτι καί νά τόν ἀκολουθήσουμε, νά σπεύσουμε νά τό κάνουμε ἀμέσως, εὐθέως.

Σήμερα πού εἶναι ἡ Κυριακή τῶν Ἁγίων Πάντων, κατ ̓ ἀρχήν θά ἤθελα νά πῶ κάτι πού, ὅσο καί ἄν τό ἔχουμε πεῖ καί ἄλλη φορά, δέν εἶναι κακό νά τό ἐπαναλάβουμε. Μάλιστα, πρέπει πολλά πράγματα νά τά ἐπαναλαμβάνουμε, διότι τά πνευματικά δέν εἶναι ὅπως τά ἄλλα, πού γίνονται βαρετά, ὅταν τά ἐπαναλαμβάνει κανείς. Τά πνευματικά δέν ἐξαντλοῦνται μέ μιά φορά, μέ δυό φορές, μέ χίλιες φορές. Πάντοτε εἶναι ἀνεξάντλητα, καί γι ̓ αὐτό πάντοτε πρέπει νά τά ἐπαναλαμβάνουμε.

Ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή ἀναφέρει δύο θαύματα τοῦ Κυρίου, τό ἕνα πού θεράπευσε τήν αἱμορροοῦσα, τό ἄλλο πού ἀνέστησε τήν κόρη τοῦ Ἰαείρου.

Καί θά παρακαλέσω τήν ἀγάπη σας νά προσέξουμε μαζί πάλι κάποια σημεῖα τῆς ὅλης περικοπῆς, γιά νά λάβουμε τήν ὠφέλεια πού ὁ Κύριος θέλει καί σήμερα νά μᾶς δώσει.

Καί στίς δύο αὐτές περιπτώσεις, βλέπουμε ἀκόμη μιά φορά ὅτι ὁ Κύριος δίδει τελικά στόν καθένα ὅ,τι ζητήσει.

Πάλι σήμερα ὁ λόγος γιά κάποιον πλούσιο ὁ ὁποῖος καί αὐτός πλησιάζει τόν Κύριο καί ἐρωτᾶ τί νά κάνει γιά νά κληρονομήσει τήν αἰώνιο ζωή.

Καί εὐθύς ἐξαρχῆς νά προσέξουμε ὅτι ὅλοι, καί αὐτός ἐδῶ καί σ᾿ ἄλλες περιπτώσεις, ὅλοι δέν ἀρνοῦνται τόν Θεό· ἄν θέλετε, δέν ἀρνοῦνται τήν ἀλήθεια ὅτι ὑπάρχει ἄλλη ζωή καί ἐπίσης κατά κάποιον τρόπο ἀναφέρονται στόν Θεό, θέλουν καί ἐπιθυμοῦν νά κληρονομήσουν τήν αἰώνιο ζωή, τήν αἰώνιο βασιλεία· ἀλλά δέν ἀρκεῖ αὐτό. Καί βλέπουμε ὅτι καίτοι ἔτσι αἰσθάνονται, καίτοι ἔτσι φρονοῦν καί ἔχουν μιά σχέση μέ τόν Θεό, ὅπως κι αὐτός ἐδῶ ὁ πλούσιος, τελικά δέν συμμορφώνονται πρός τό ὅλο θέλημα τοῦ Θεοῦ καί ἐκπίπτουν.

Τό θαῦμα αὐτό πού ἔγινε ἀπό τόν Κύριο καί ἀκούσαμε μόλις προηγουμένως, ἔλαβε χώραν πέρα ἀπ᾿ τήν λίμνη τῆς Γαλιλαίας στά Γάδαρα, στήν χώρα τῶν Γαδαρηνῶν.

Καί θά μπορούσαμε νά προσέξουμε ἰδιαίτερα τρία βασικά σημεῖα πού βρίσκουμε σ᾿ αὐτή τήν εὐαγγελική περικοπή καί πού περιέχει γενικότερα τό θαῦμα αὐτό, τήν θεραπεία ἑνός δαιμονισμένου.

Κυριακή τῶν προπατόρων σήμερα. Κάθε χρόνο ἡ προτελευταία Κυριακή πρίν ἀπό τά Χριστούγεννα, εἶναι ἡ Κυριακή τῶν προπατόρων καί πάντοτε ἀναγινώσκεται αὐτή ἡ εὐαγγελική περικοπή πού ἀκούσαμε. Εἶναι κι αὐτή ἡ εὐαγγελική περικοπή παραβολή, γιά τήν ὁποία εἶχε κάποια ἀφορμή ὁ Κύριος.

Ἔκανε λόγο πιό μπροστά γιά κάποιο δεῖπνο καί γιά τίς πρωτοκαθεδρίες· καί στόν 15ο στίχο τοῦ 14ου κεφαλαίου τοῦ κατά Λουκᾶν Εὐαγγελίου γράφει· «Ἀκούσας δέ τις τῶν συνανακειμένων ταῦτα εἶπεν αὐτῷ· μακάριος ὃς φάγεται ἄριστον ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Θεοῦ». Κάποιος ἀπ᾿ αὐτούς οἱ ὁποῖοι ἦταν σ᾿ αὐτό τό δεῖπνο, πού ἔγινε λόγος γιά τίς πρωτοκαθεδρίες, ἄκουσε αὐτά πού εἶπε ὁ Κύριος καί εἶπε «εἶναι μακάριος ἐκεῖνος πού θά φάει ἄριστον, πού θά καθήσει στό τραπέζι τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Καί πῆρε ἀπ᾿ αὐτό ἀφορμή ὁ Κύριος καί εἶπε τήν παραβολή πού ἀκούσαμε καί φαίνεται καθαρά ἐδῶ ὅτι τό ἄριστον αὐτό, αὐτό τό δεῖπνο εἶναι γενικότερα ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Θά μποροῦσε κανείς βέβαια εἰδικότερα νά τό ἀναφέρει καί στή Θεία Κοινωνία, ἀλλά γενικότερα εἶναι ἡ βασιλεία, ἡ ὁποία συχνά παρομοιάζεται μέ δεῖπνο καί ἄλλοτε μέ γάμο πού κάνει ὁ οὐράνιος Νυμφίος μέ τήν νύμφη Ἐκκλησία.