Ἀγαπητές ἐν Χριστῷ ἀδελφές μου, εὐλογεῖτε.

Μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ φθάσαμε καί πάλι, γιά μία ἀκόμη φορά, στήν πιό εὐλογημένη περίοδο τῆς Ἐκκλησίας μας, στήν Ἁγία καί Μ. Τεσσαρακοστή.

Φέτος ἴσως μᾶς δίνεται ἡ εὐκαιρία –καθώς καί ὅλα τά παγκόσμια γεγονότα ἐνισχύουν τή σκέψη αὐτή– νά ζήσουμε τή φετινή Μ. Τεσσαρακοστή σάν νά εἶναι ἡ τελευταία τῆς ζωῆς μας.

Ὁ Θεός ξέρει, βέβαια, πόσες ἄλλες Τεσσαρακοστές θά ζήσει ὁ καθένας μας, ἀλλά ἀπό πλευρᾶς καθαρά πνευματικῆς συμφέρει, νομίζω, νά τή βιώσουμε ὡς τήν τελευταία τῆς ζωῆς μας, ὅπως ἐπανειλημμένα μᾶς παρότρυνε καί ὁ σεβαστός ἀείμνηστος Γέροντάς μας, ὁ π. Συμεών.

Ἐάν δέν ἀγαπήσουμε τήν ἀλήθεια, δέν θά βροῦμε τόν Χριστό

Αὐτό χρήζει νά τό τονίσουμε, ἀδελφοί μου, σήμερα πού ἀρχίζει μιά νέα χρονιά: Χρειάζεται νά γίνουμε ἀληθινοί. Nά ἀγαπήσουμε τήν ἀλήθεια.

Αἰσθάνομαι τήν ἀνάγκη νά ξεκινήσουμε μέ αὐτό πού λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στή Β’ πρός Θεσσαλονικεῖς ἐπιστολή, 2ο κεφ. Μιλάει γιά τή Δευτέρα Παρουσία καί μᾶς καθησυχάζει. Ἔχουν σημασία αὐτά πού λέει στό τέλος.

Πρίν ἀπό τή Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ θά προηγηθεῖ τό μυστήριο τῆς ἀνομίας, πού θά ξεκαθαρίσει, τρόπον τινά, τά πράγματα, δηλαδή τίς βαθύτερες διαθέσεις τῶν ἀνθρώπων. Ὁ ἄνομος, λέει, θά ἔλθει μέ τήν ἐνέργεια τοῦ σατανᾶ καί θά κάνει σημεῖα καί τέρατα. Θά εἶναι τόσο συγκεχυμένα τά πράγματα καί θά καταπλήσσει τόσο, πού τελικά πῶς θά καταλάβεις ἐσύ ἄν λέει καί κάνει σωστά πράγματα;

Ἀδελφές μου,

εὔχομαι μέ ὅλη τήν καρδιά μου τά φετεινά Χριστούγεννα, παρά τίς ἐξωτερικές δύσκολες καί πρωτόγνωρες συνθῆκες,

νά εἶναι πολύ πιό εὐλογημένα καί πιό πνευματικά· πιό ἀληθινά.

Στόν ὄρθρο τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς γράφει· «Τῇ Ἁγίᾳ καί Μεγάλῃ Παρασκευῇ τά ἅγια καί σωτήρια καί φρικτά Πάθη τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπιτελοῦμεν· τούς ἐμπτυσμούς, τά ραπίσματα, τά κολαφίσματα, τάς ὕβρεις, τούς γέλωτας, τήν πορφυρᾶν χλαῖναν, τόν κάλαμον, τόν σπόγγον, τό ὄξος, τούς ἥλους, τήν λόγχην· καί πρό πάντων τόν Σταυρόν καί τόν θάνατον, ἅ δι᾿ ἡμᾶς ἑκών κατεδέξατο· ἔτι δέ καί τήν τοῦ εὐγνώμονος λῃστοῦ, τοῦ συσταυρωθέντος αὐτῷ, σωτήριον ἐν τῷ σταυρῷ ὁμολογίαν».
Αὐτά γράφει τό συναξάρι γιά τήν Μεγάλη Παρασκευή. Καί ὅλοι οἱ χριστιανοί τήν ἡμέρα αὐτή, δηλαδή τό βράδυ τῆς Μεγάλης Πέμπτης, ὅπου γίνεται ὁ ὄρθρος τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς, ἀπό μικρά παιδιά προσέρχονται στόν ναό καί παρακολουθοῦν ὅλα τά τελούμενα καί ἀκοῦν ὅλα τά ψαλλόμενα καί ἀναγινωσκόμενα. Καί ἄλλος περισσότερο, ἄλλος ὀλιγότερο, διά μέσου ὅλων αὐτῶν πού ἀκούονται, πού ψάλλονται, πού ἀναγινώσκονται καί γίνονται, προσπαθοῦν νά γίνουν κοινωνοί τῶν παθημάτων τοῦ Κυρίου, γιά νά γίνουν καί κοινωνοί τῆς Ἀναστάσεώς του.

Τό συναξάρι τοῦ Τριωδίου γιά τήν Μεγάλη Πέμπτη λέει· «Τῇ Ἁγίᾳ καί Μεγάλῃ Πέμπτῃ, οἱ τά πάντα καλῶς διαταξάμενοι θεῖοι Πατέρες, ἀλληλοδιαδόχως ἔκ τε τῶν θείων Ἀποστόλων καί τῶν ἱερῶν Εὐαγγελίων παραδεδώκασιν ἡμῖν τέσσαρά τινα ἑορτάζειν· τόν ἱερόν Νιπτῆρα, τόν Μυστικόν Δεῖπνον, δηλαδή τήν παράδοσιν τῶν καθ᾿ ἡμᾶς φρικτῶν μυστηρίων, τήν ὑπερφυᾶ Προσευχήν καί τήν Προδοσίαν αὐτήν».

Καί μάλιστα ἔχει πολύ ὡραίους στίχους·

Εἰς τόν ἱερόν Νιπτῆρα.

Νίπτει Μαθητῶν ἑσπέρας Θεός πόδας,

Οὗ πούς πατῶν ἦν εἰς Ἐδέμ δείλης πάλαι.

Σήμερα ὁ λόγος, ὅπως λέει τό συναξάρι, γιά τήν πόρνη· «Τῇ Ἁγίᾳ καί Μεγάλῃ Τετάρτῃ, τῆς ἀλειψάσης τόν Κύριον μύρῳ πόρνης γυναικός μνείαν ποιεῖσθαι οἱ θειότατοι Πατέρες ἐθέσπισαν, ὅτι πρό τοῦ σωτηρίου πάθους μικρόν τοῦτο γέγονεν». Οἱ ἅγιοι Πατέρες ἐθέσπισαν τήν Μεγάλη Τετάρτη νά ποιούμεθα μνείαν τῆς πόρνης γυναικός, πού ἄλειψε μέ μύρο τά πόδια τοῦ Κυρίου. Καί τό δικαιολογεῖ ὅτι «πρό τοῦ σωτηρίου πάθους μικρόν τοῦτο γέγονεν».

Καί ὅπως εἴπαμε καί χθές, ὅλα τά τροπάρια ἀπόψε ἐμπνέονται καί ἀναφέρονται στήν μικρή εὐαγγελική περικοπή πού ἀναγινώσκεται ὄχι στόν ὄρθρο τῆς Μεγάλης Τετάρτης, πού ὁ ὄρθρος ψάλλεται τήν Μεγάλη Τρίτη τό βράδυ, ἀλλά στόν ἑσπερινό τῆς Μεγάλης Τετάρτης πρός τήν Μεγάλη Πέμπτη. Στόν ὁποῖο ἑσπερινό ψάλλονται πάλι τά ἴδια τροπάρια καί γίνεται ἡ Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων Δώρων, κατά τήν ὁποία ἀναγινώσκεται ἡ μικρή αὐτή εὐαγγελική περικοπή ἀπό τό κατά Ματθαῖον Εὐαγγέλιο, ὅπου καί γίνεται λόγος ἀκριβῶς γιά τήν γυναίκα αὐτήν, τήν πόρνη, πού ἄλειψε μέ πολύτιμο μύρο τά πόδια τοῦ Κυρίου.

Ἤδη εἰσήλθαμε στήν Μεγάλη Ἑβδομάδα καί προχωροῦμε. Τήν Μ. Δευτέρα τό βράδυ γίνεται ὁ ὄρθρος τῆς Μ. Τρίτης. Καί τά τροπάρια πού ψάλλονται τήν Μ. Δευτέρα τό βράδυ ἀναφέρονται στά γεγονότα τῆς Μ. Τρίτης. Ὅπως καί τά τροπάρια τῆς Μ. Τρίτης τό βράδυ ἀναφέρονται στά τῆς Μ. Τετάρτης.

Καί εἰδικότερα θά ἤθελα νά πῶ ὅτι ἐνῶ ἀναγινώσκεται Εὐαγγέλιο τήν Μ. Δευτέρα τό βράδυ _πού εἶναι ἀκολουθία ὄρθρου τῆς Μ. Τρίτης_ τά τροπάρια ὅμως ἀναφέρονται στήν εὐαγγελική περικοπή πού ἀναγινώσκεται τήν Τρίτη στήν Προηγιασμένη καί πού κανονικά ἡ Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων Δώρων τῆς Μ. Τρίτης γίνεται τό ἀπόγευμα τῆς Μ. Τρίτης στόν ἑσπερινό.

Νομίζω τό πρῶτο πού πρέπει νά κάνουμε εἶναι νά νιώσουμε βαθιά εὐγνωμοσύνη μέσα στήν ψυχή μας, πού μᾶς ἀξιώνει ὁ Κύριος ἀκόμη μιά φορά νά εἰσέλθουμε στήν Μεγάλη Ἑβδομάδα.

Νά σταθοῦμε ὅλοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ συντετριμμένοι καί ταπεινωμένοι μέ εὐγνωμοσύνη, ὅπως εἴπαμε, καί νά ζητήσουμε ἀφενός συγγνώμη διά τήν μέχρι τοῦδε ζωή μας, πού ὅσο καλή καί ἄν ἦταν, ἀσφαλῶς δέν ἦταν ὅπως ἔπρεπε, ὅπως τήν ἤθελε ὁ Κύριος.

Νά ζητήσουμε συγγνώμη καί μετά δακρύων καί πόνου ψυχῆς νά παρακαλέσουμε τόν Κύριο νά μᾶς κάνει μιά χάρη, ὡσάν νά εἶναι ἡ τελευταία μας Μεγάλη Ἑβδομάδα. Νά μᾶς κάνει τήν χάρη, νά μᾶς βοηθήσει νά ζήσουμε μαζί Του, ὅλα αὐτά πού ὄχι ἁπλῶς ψάλλονται ἤ ἀναγινώσκονται αὐτές τίς ἡμέρες, ἀλλά πού μέσα στή λατρεία τῆς Ἐκκλησίας ὅλα αὐτά εἶναι τά ἴδια γεγονότα πού ἔλαβαν χώραν τότε, καί μέσα στό μεγάλο αὐτό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας τά ἔχουμε παρόντα αὐτά τά γεγονότα παντοτεινά.

Ὅσο περισσότερο ὁ Θεός προσέχει τόν πόθο μας, τόσο πιό πολύ θά ἀφήσει νά πειρασθοῦμε

Χαίρεται κανείς, ὅταν βλέπει τήν ἀνταπόκριση τοῦ πληρώματος, ὅπως λέγεται, τῆς Ἐκκλησίας, τήν ἀνταπόκριση τῶν πιστῶν, τήν ἀνταπόκριση, ἄν θέλετε, τή δική σας. Καί εἶναι μιά ἀνταπόκριση τό ὅτι πάλι αὐτή τήν ὥρα ἀφήσατε τήν ἀνάπαυσή σας, τόν ὕπνο σας, τή ζεστασιά σας καί ἤρθατε νά ἐκκλησιασθεῖτε. Δέν μπορεῖ νά μή λάβει κανείς ὑπόψιν αὐτή τήν ἀνταπόκριση, μέ τήν ἔννοια νά ἀνταποκριθεῖ μέ τή σειρά του πάλι κανείς σ᾿ αὐτή τήν ἀνταπόκριση.

Κάποιες σκέψεις μέ ἀφορμή τήν ἱστορία μας

Σήμερα θά ἤθελα νά ἀναφερθῶ σέ κάποια θέματα, παίρνοντας ἀφορμή ἀπό τό ὅτι ἀπόψε γιορτάζουμε τή Σκέπη τῆς Παναγίας μας καί ἐπίσης ἔχουμε τήν ἐπέτειο τῆς ἐπιθέσεως τοῦ ἐχθροῦ στήν πατρίδα μας τό 1940 καί τῆς ἀντικρούσεώς του ἀπό τόν ἑλληνικό στρατό. Νά πάρουμε συγχρόνως ἀφορμή καί ἀπό τά δεινά πού ἀκολούθησαν σ᾿ αὐτή τήν περίπτωση, μετά δηλαδή τό ᾿40, ἀλλά καί σέ πολλές ἄλλες περιπτώσεις.

Σήμερα εἶναι τό ὄγδοο κεφάλαιο ἀπό τήν Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννου. Διαβάζουμε ἀπό τή μετάφραση:

«Ὅταν τό Ἀρνίο ἄνοιξε τήν ἕβδομη σφραγίδα, ἔγινε γιά μισή περίπου ὥρα σιγή στόν οὐρανό. Εἶδα τότε νά δίνονται στούς ἑφτά ἀγγέλους πού στέκονταν μπροστά στόν Θεό ἑφτά σάλπιγγες».