Τό Ἄγχος
Κεντρική διάθεση: Ἐκδόσεις «Τό Περιβόλι τῆς Παναγίας»
https://toperivoli.gr/product/ἄγχος-πῶς-δημιουργεῖται-καὶ-πῶς-θε/
Περιεχόμενα
Τό ἄγχος φεύγει μέ τήν ἐμπιστοσύνη
στόν Θεό 7
Ὅλα τά δημιουργεῖ ὁ ἄνθρωπος μέ τή λαθεμένη στάση του ἀπέναντι στόν Θεό 7
Στριφογυρίζεις τό μαχαίρι πού σέ πλήγωσε 9
Νά ἐμπιστευθεῖς στόν Θεό, ὅπως ἐμπιστεύεται ἕνα μικρό παιδί στόν πατέρα του 11
Ἐκεῖνο πού χρειάζεται νά δώσεις στόν Θεό εἶναι ὁ ἑαυτός σου 13
Τό μεγάλο πρόβλημα τοῦ σημερινοῦ ἀνθρώπου: δέν μπορεῖ νά μείνει λίγο
μέ τόν ἑαυτό του 15
Ὁ Θεός σκύβει ἐπάνω σου καί θέλει
νά σέ ἁγιάσει 17
Ἄν μπεῖς στόν δρόμο τοῦ Θεοῦ,
ὅσο πικρό κι ἄν φαίνεται τό ποτήρι,
ἀρχίζει καί γλυκαίνει 21
Ἡ κατά Θεόν λύπη τρέφει, γιγαντώνει
τήν ψυχή 24
Ὑπάρχει μόνο τό παρόν 28
Τό μυστικό εἶναι νά ἀγαπήσει ὁ ἄνθρωπος τόν Θεό 31
Ἡ πάλη μεταξύ καλοῦ καί κακοῦ
δημιουργεῖ ἄγχος; 34
Πότε αὐτός πού ἀγωνίζεται στήν πνευματική ζωή παθαίνει ψυχολογικά; 35
Καθένας μας ἔχει τόν δικό του ψυχοσωματικό ὀργανισμό 38
Ἡ ἀναζήτηση τῆς ἁμαρτωλῆς εὐχαριστήσεως γιά ἐπιβεβαίωση τῆς ὑπάρξεως 41
Ἀπώθηση τῶν βιωμάτων ἐνοχῆς 44
Πῶς φθάνει ὁ ἄνθρωπος σέ κατάσταση
πωρώσεως 47
Οἱ τρεῖς τρόποι ἀντιδράσεως τοῦ ἀνθρώπου μετά τήν ἁμαρτία 51
Τί μᾶς λέει ὁ ἅγιος Πορφύριος
γιά τήν ἀντιμετώπιση τοῦ ἄγχους 55
«Πάω στόν Χριστό» 55
Κάθε μέρα νά βάζουμε ἀρχή 58
Μή δίνεις σημασία στό πῶς αἰσθάνεσαι 60
Τί σέ πειράζει νά δείξεις ἐμπιστοσύνη
στόν Θεό; 64
Θά μποροῦσα νά δώσω μαρτυρία 66
Ἀποσπάσματα ἀπό τό βιβλίο
Τό ἄγχος εἶναι ἀνύπαρκτο. Οἱ ἄνθρωποι μόνοι τους δημιουργοῦν τό ἄγχος, ὅπως καί τόσα ἄλλα· καί πρέπει νά τό προσέξουμε αὐτό. Ὅλα τά δημιουργεῖ ὁ ἄνθρωπος μέ τή λαθεμένη στάση του ἀπέναντι στόν Θεό.
Τό μεγάλο κακό στή ζωή δέν εἶναι τό ὁποιοδήποτε κακό μᾶς συμβεῖ. Τό μεγάλο κακό εἶναι ἄν, τό ὁποιοδήποτε πράγμα μᾶς συμβεῖ, δέν τό ἀντιμετωπίσουμε σωστά. Ἄν τό ἀντιμετωπίσουμε ὡς ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, κάτω ἀπό τήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ὡς κάτι τό ὁποῖο τό ξέρει ὁ Θεός, τό ἐλέγχει ὁ Θεός καί τό ἐπιτρέπει γιά τό καλό μας, ἄν τό ἀντιμετωπίσουμε, μέ τίς γνώσεις τίς πνευματικές πού ἔχουμε, ὡς κάτι τό ὁποῖο θά μᾶς ὠφελήσει, δέν μπορεῖ καθόλου νά μᾶς βλάψει, καί δέν δημιουργεῖται τότε ἄγχος.
Τό ἄγχος τό ἔχουν οἱ μεγάλοι, καθώς ἀρχίζουν λίγο-λίγο νά συνειδητοποιοῦν τήν εὐθύνη πού ἔχουν γιά τόν ἑαυτό τους, τήν εὐθύνη τους μέσα στή ζωή. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἐμπιστευθεῖ στόν Θεό, δέν ἔχει ἄγχος. Καί αὐτό εἶναι κάτι πού μπορεῖ νά γίνει. Σᾶς παρακαλῶ νά τό προσέξουμε. Δέν εἶναι κάτι πού δέν μπορεῖ νά γίνει. Μπορεῖ νά γίνει. Ὁποιοσδήποτε ἄνθρωπος, ὁποιαδήποτε προβλήματα ἤ δυσκολίες κι ἄν ἔχει, μπορεῖ νά ἐμπιστευθεῖ στόν Θεό ἔτσι ὅπως ἐμπιστεύεται ἕνα μικρό παιδί στόν πατέρα του· διότι ἔτσι σέ ἀναλαμβάνει ὁ Θεός. Ἤ, μᾶλλον, πολύ περισσότερο! Πολύ περισσότερο φροντίζει ὁ Θεός γιά τόν ἄνθρωπό του ἀπ᾿ ὅ,τι οἱ γονεῖς φροντίζουν γιά τό παιδί τους. Καί πολύ περισσότερο ἀπ᾿ ὅ,τι τό παιδί νιώθει ξένοιαστο στήν ἀγκάλη τῶν γονέων του, νιώθει ξένοιαστος ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος θά ἀφεθεῖ στόν Θεό μέ τή βεβαιότητα ὅτι ξέρει ὁ Θεός. Ὄχι ὅτι δέν θά κάνει τίς δουλειές του. Θά κάνει τίς δουλειές του, θά βάλει τό μυαλό του νά σκεφθεῖ, θά ἱδρώσει, θά κουραστεῖ. Δέν εἶναι ἡ δουλειά, δέν εἶναι ὁ ἱδρώτας πού τρώει τόν ἄνθρωπο, δέν εἶναι ἡ κούραση, γενικῶς, πού ἐξαντλεῖ τόν ἄνθρωπο. Τόν ἄνθρωπο τόν ἐξαντλεῖ, τόν τρώει αὐτό τό ἄγχος, πού κυρίως ὁ σημερινός ἄνθρωπος ἔχει.
Ἐκεῖνο πού χρειάζεται νά δώσει κανείς εἶναι ὁ ἑαυτός του. Αὐτό θέλει ὁ Θεός. Ἅμα δέν δώσουμε τόν ἑαυτό μας στόν Θεό, ἀλλά ἐμεῖς κουμαντάρουμε, διαφεντεύουμε καί εἴμαστε κύριοι τοῦ ἑαυτοῦ μας, ἀνάπαυση δέν θά βρεῖ ὁ ἑαυτός μας, θά ἄγχεται.
Πρέπει νά ἀφεθοῦμε στόν Θεό. Ἐκεῖνος τά ἔχει ὅλα στά χέρια του. Ὁ ἄνθρωπος, ὅσο κι ἄν προσέξει, ὅσο κι ἄν προσπαθήσει νά προλάβει καί νά οἰκονομήσει τά πράγματα, πάντοτε θά βρίσκεται σ᾿ ἕνα ἀδιέξοδο. Ὁ Θεός εἶναι πού ἔχει τά πάντα στά χέρια του καί αὐτός τά κανονίζει. Ἀφήνεσαι λοιπόν στόν Θεό καί δέν σέ τρώει καθόλου κανένα ἄγχος, μήν τυχόν δέν τά καταφέρει ὁ Θεός. Καί τήν ὥρα ἀκόμη πού πᾶνε τόσο στραβά τά πράγματα, ὥστε νά νομίζεις ὅτι ἀπό στιγμή σέ στιγμή θά χαθοῦν τά πάντα, καί πάλι εἶσαι ἀναπαυμένος μέ τόν Θεό. Διότι γιά τόν Θεό δέν ὑπάρχει οὔτε θάνατος οὔτε ἀδιέξοδο οὔτε τίποτε.
Ὁ ἄνθρωπος, μόνο ὅταν συμφιλιωθεῖ μέ τόν ἑαυτό του, ὅταν τά πάει καλά μέ τόν ἑαυτό του καί μπορεῖ νά ζήσει μέ τόν ἑαυτό του –νά κάνει συντροφιά ἀτέλειωτη μέ τόν ἑαυτό του, χωρίς νά ἔχει προβλήματα– τότε μόνο μπορεῖ νά ἔχει εἰρήνη. Ὅταν συνέχεια τόν κυνηγᾶ ὁ ἑαυτός του, ὅταν φοβᾶται νά μείνει μέ τόν ἑαυτό του, πῶς μπορεῖ νά ἔχει εἰρήνη καί νά μήν ἔχει ἄγχος; Αὐτό εἶναι τό μεγάλο θέμα, τό μεγάλο πρόβλημα τοῦ σημερινοῦ ἀνθρώπου: δέν μπορεῖ νά μείνει λίγο μέ τόν ἑαυτό του. Γι᾿ αὐτό καί ἀποφεύγει τή σιωπή, τήν ἡσυχία, τήν περισυλλογή, τήν ἀπομόνωση μέ τήν καλή ἔννοια.
Τό ἄγχος, σέ τελευταία ἀνάλυση, δημιουργεῖται, ἐπειδή δέν γίνεται τό δικό μας. Ἀλλιῶς, δέν ἄγχεται ὁ ἄνθρωπος· νά τό ξέρετε αὐτό. Τό ἄγχος προέρχεται ἀπό τό ὅτι τελικά δέν γίνεται αὐτό πού θέλω ἐγώ· δηλαδή δέν γίνεται αὐτό πού θέλει τό ἐγώ μου, δέν ἱκανοποιεῖται ἡ φιλαυτία μου. Ὁ ταπεινός ἄνθρωπος ἀποκλείεται νά ἔχει ἄγχος.