Αγιολογικα
A+
A
A-

111. Τοῦ ἁγίου ἐνδόξου ἀποστόλου καί εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου

Τοῦ ἁγίου ἐνδόξου ἀποστόλου καί εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου.

 

Σήμερα πού εἶναι ἡ ἑορτή τοῦ ἁγίου ἀποστόλου καί εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου, ἡ εὐαγγελική περικοπή ἦταν ἀπό τό Εὐαγγέλιό του καί εἶναι ἡ περικοπή ἡ ὁποία ἀναγινώσκεται τήν ἡμέρα πού εἶναι ἡ ἑορτή τοῦ ἀποστόλου.

Ὁ Κύριος «εἶδε ἄνθρωπον καθήμενον ἐπί τό τελώνιον, Ματθαῖον λεγόμενον, καί λέγει αὐτῷ· ἀκολούθει μοι. Καί ἀναστάς ἠκολούθησεν αὐτῷ». Ἀμέσως ὁ Ματθαῖος ἀκολούθησε τόν Κύριο. «Καί ἐγένετο αὐτοῦ ἀνακειμένου ἐν τῇ οἰκίᾳ…» Ἔπειτα ὁ Ματθαῖος κάλεσε τόν Χριστό στό σπίτι του καί τοῦ ἔκανε τραπέζι. «Καί ἰδού πολλοί τελῶναι καί ἁμαρτωλοί ἐλθόντες συνανέκειντο τῷ Ἰησοῦ καί τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ». Στό τραπέζι αὐτό ἔλαβαν μέρος πολλοί φίλοι, γνωστοί καί συνάδελφοι τρόπον τινά τοῦ Ματθαίου, πού κάθισαν στό τραπέζι μέ τόν Χριστό καί τούς μαθητάς του. Οἱ Φαρισαῖοι βλέποντας αὐτό εἶπαν στούς μαθητάς· «Διατί μετά τῶν τελωνῶν καί ἁμαρτωλῶν ἐσθίει ὁ διδάσκαλος ὑμῶν;» Γιατί ὁ διδάσκαλός σας κάθεται καί τρώγει μέ τούς τελῶνες _οἱ τελῶνες ἦταν οἱ πιό ἁμαρτωλοί τῶν ἁμαρτωλῶν_ καί μέ τούς ἁμαρτωλούς; Ἄκουσε ὁ Χριστός πού ρωτοῦσαν τούς μαθητάς του καί εἶπε· «Οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντες ἰατροῦ, ἀλλ᾿ οἱ κακῶς ἔχοντες». Δέν ἔχουν ἀνάγκη ἀπό γιατρό ἐκεῖνοι πού εἶναι καλά στήν ὑγεία. Οἱ ἄρρωστοι ἔχουν ἀνάγκη. Καί ἐπίσης εἶπε ὁ Χριστός· «Οὐ γάρ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλ᾿ ἁμαρτωλούς εἰς μετάνοιαν». Δέν ἦλθα νά καλέσω τούς δικαίους ἀλλά τούς ἁμαρτωλούς σέ μετάνοια.

 

Ὁ Χριστός πλησιάζει ἐκείνους πού πιστεύουν ὅτι ἔχουν ἀνάγκη σωτηρίας

 

Βέβαια, τά λόγια αὐτά τοῦ Χριστοῦ καταρχήν φαίνεται νά σημαίνουν ὅτι αὐτοί πού εἶναι καλά, δέν ἔχουν ἀνάγκη ἀπό γιατρό καί ἑπομένως δέν χρειάζονται τόν γιατρό, καί ὁ γιατρός θά φροντίσει αὐτούς πού εἶναι ἄρρωστοι. Αὐτοί πού εἶναι δίκαιοι, αὐτοί πού εἶναι καλοί, δέν ἔχουν ἀνάγκη σωτηρίας. Ἔχουν ἀνάγκη σωτηρίας οἱ ἁμαρτωλοί. Αὐτό φαίνεται ἐκ πρώτης ὄψεως νά σημαίνουν τά λόγια τοῦ Κυρίου. Ὅμως αὐτά τά λόγια σημαίνουν, καί κυρίως αὐτό σημαίνουν, ὅτι ὁ Χριστός πλησιάζει καί σώζει ἐκείνους πού πιστεύουν ὅτι ἔχουν ἀνάγκη σωτηρίας. Ἐκείνους πού νομίζουν ὅτι δέν ἔχουν ἀνάγκη σωτηρίας, δέν τούς πλησιάζει. Γι᾿ αὐτούς δέν ἐνδιαφέρεται.

Παρακαλῶ, νά τό προσέξουμε αὐτό τό σημεῖο, νά προσέξουμε αὐτή τή διαφορά. Γιατί φοβοῦμαι ὅτι ὅλοι λίγο-πολύ ἐμπίπτουμε κάπως σ᾿ αὐτή τήν περίπτωση. Ἐνῶ εἴμαστε χριστιανοί τόσα χρόνια καί ἐνῶ ἔχουμε ἀδυναμίες καί πάθη καί ἀρρώστια μέσα στήν ψυχή μας, ὁ κύριος λόγος πού ἀκόμη ὁ Κύριος δέν μᾶς θεράπευσε εἶναι ὅτι, ἄν καί πιστεύουμε στόν Χριστό καί ὅλο γύρω ἀπό τόν Χριστό εἴμαστε, ὅλο κοντά στόν Χριστό εἴμαστε, ὅλο καί ἀναφερόμαστε στόν Χριστό, ὅλο καί ἔχουμε κάποια σχέση μέ τόν Χριστό, κατά βάθος πηγαίνουμε στόν Χριστό μέ μιά κάποια αὐτάρκεια. Δέν πηγαίνουμε στόν Χριστό ὡς ἁμαρτωλοί καί ὡς ἄρρωστοι πού ἔχουμε ἀνάγκη νά μᾶς γιατρέψει, πού ἔχουμε ἀνάγκη νά μᾶς θεραπεύσει καί νά μᾶς σώσει.

Ἐπιτρέψτε μου νά πῶ _εἶμαι σέ θέση νά γνωρίζω_ ὅτι λίγοι χριστιανοί, πολύ λίγοι, δέν ἔχουν αὐτή τήν αὐτάρκεια. Πολύ λίγοι χριστιανοί αἰσθάνονται ὅτι εἶναι ἁμαρτωλοί καί ταπεινώνονται ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ζητοῦν τό ἔλεός του, τή Χάρι Του, θεωροῦν τόν ἑαυτό τους τελευταῖο ὅλων καί ἐλπίζουν στό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, καί ὁ Χριστός τούς ἐπισκέπτεται καί τούς γιατρεύει. Πολύ λίγοι εἶναι αὐτοί. Οἱ πολλοί μπορεῖ νά λένε γενικῶς ὅτι εἶναι ἁμαρτωλοί, ἀλλά βαθύτερα ὅμως ὅλο καί δικαιώνουν τόν ἑαυτό τους. Καί ὅταν ἀκόμη προσπαθοῦν ν᾿ ἀποκτήσουν μιά κάποια ἀρετή, καί ὅταν ἀκόμη προσπαθοῦν νά κάνουν κάποια πράγματα πού λέει τό Εὐαγγέλιο, καί τότε ὅλο αὐτό τό κάνουν, γιά νά μποροῦν νά αἰσθάνονται δίκαιοι, γιά νά μποροῦν νά αἰσθάνονται δικαιωμένοι, γιά νά μήν αἰσθάνονται ὅτι ἔχουν ἀνάγκη τοῦ Χριστοῦ.

Ἐπαναλαμβάνω, λίγοι, πολύ λίγοι, δέν ἔχουν αὐτό τό πνεῦμα μέσα τους. Καί τό κακό εἶναι ὅτι ὅλοι αὐτοί πού ἔχουν αὐτό τό πνεῦμα τῆς αὐτοδικαιώσεως μέσα τους, ἄσχετα τί κόπους καί τί ἀγώνα κάνουν, δέν τό καταλαβαίνουν αὐτό. Καί ὅλοι οἱ κόποι τους καί ὅλη ἡ προσπάθειά τους γίνονται, ἀκριβῶς γιά νά μήν τυχόν τούς φύγει αὐτό τό πνεῦμα ὅτι εἶναι δίκαιοι, ὅτι εἶναι οἱ καλοί, ὅτι εἶναι αὐτοί οἱ ὁποῖοι δέν ἔχουν ἀνάγκη, ὅτι εἶναι, ὅπως λέει ἀλλοῦ ὁ Κύριος,2 οἱ βλέποντες. «Ἐγώ ἦλθα νά δώσω φῶς σ᾿ αὐτούς πού ὁμολογοῦν ὅτι δέν βλέπουν. Αὐτοί πού νομίζουν ὅτι βλέπουν, δέν θά δοῦν ποτέ καί θά μείνουν στό σκοτάδι τους». Ἔτσι κι ἐδῶ.

 

Ἀναγνώρισε ὅτι εἶσαι ἁμαρτωλός, καί ὁ Κύριος θά σέ σώσει

 

Ἅμα εἶσαι ἁμαρτωλός καί τό δέχεσαι αὐτό καί τό ὁμολογεῖς καί παίρνεις ὅμως αὐτή τή στάση ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί ἐν μέσῳ τῶν ἀνθρώπων καί δέν νομίζεις πώς κάποιος εἶσαι, γιά σένα ἦλθε ὁ Χριστός καί μ᾿ ἐσένα θ᾿ ἀσχοληθεῖ καί δέν θά σ᾿ ἀφήσει, ἑωσότου σέ θεραπεύσει. Καί φυσικά, μετά θά εἶναι συνέχεια μαζί σου. Ἄν ὅμως, ὅσο χριστιανός κι ἄν εἶσαι, ὅσα καλά πράγματα κι ἄν κάνεις, αὐτοδικαιώνεσαι καί νομίζεις πώς κάτι εἶσαι καί δέν ταπεινώνεσαι καί δέν βλέπεις τίς ἁμαρτίες σου καί δέν ὁμολογεῖς τίς ἁμαρτίες σου, τότε δέν θ᾿ ἀσχοληθεῖ μαζί σου ὁ Χριστός. Θά σ᾿ ἀφήσει στήν ἄκρη. Γιατί ἐσύ ὁ ἴδιος εἶσαι πού βγάζεις τόν ἑαυτό σου ἀπό τή φροντίδα τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Χριστός ἐνδιαφέρεται γιά τούς ἁμαρτωλούς. Ἐσύ τάχα δέν εἶσαι ἁμαρτωλός καί δέν κάνεις τόν ἁμαρτωλό. Εἶσαι καί παραεῖσαι, ἀλλά δέν θέλεις νά τό ἀναγνωρίσεις, δέν θέλεις νά τό πεῖς. Θά σ᾿ ἀφήσει λοιπόν.

Γι᾿ αὐτό πολλοί εἶναι ἐγκαταλελειμμένοι, σάν νά μήν τούς προσέχει ὁ Χριστός καθόλου, γιατί δέν τό θέλουν οἱ ἴδιοι. Ἡ ὅλη στάση τους εἶναι τέτοια. Ἐνῶ, μόλις ἀρχίσει ὁ ἄνθρωπος νά συνειδητοποιεῖ τήν ἁμαρτία του καί νά τήν ὁμολογεῖ καί, ὅπως εἴπαμε, νά παίρνει αὐτή τή στάση ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί ὅλες οἱ ἐνέργειές του νά εἶναι ἀνάλογες, ἀμέσως-ἀμέσως ὁ Θεός ἀνταποκρίνεται. Ἀμέσως ὁ Κύριος ἔρχεται ὡς ἰατρός, γιά νά θεραπεύσει αὐτόν τόν ἁμαρτωλό, γιά νά θεραπεύσει αὐτόν τόν ἄρρωστο.

Νά παρακαλέσουμε, ἀδελφοί μου, τόν ἀπόστολο Ματθαῖο, πού ξέρει ἀπ᾿ αὐτά, νά πρεσβεύσει γιά μᾶς νά μᾶς φωτίσει ὁ Θεός, νά μᾶς βοηθήσει, ὥστε ἐπιτέλους, ἀφοῦ εἴμαστε πού εἴμαστε ἁμαρτωλοί, νά τό ὁμολογήσουμε αὐτό, νά τό συνειδητοποιήσουμε, νά τό καταλάβουμε, νά τό νιώσουμε καί νά καλέσουμε τόν Κύριο, νά προσκαλέσουμε τόν Κύριο, νά μᾶς θεραπεύσει. Καί ὁ Κύριος ὁ ὁποῖος εἶπε μέ τό ἴδιο του τό στόμα ὅτι ἦλθε, γιά νά καλέσει ὄχι τούς δικαίους ἀλλά τούς ἁμαρτωλούς εἰς μετάνοιαν, θά μᾶς θεραπεύσει.

Ἐπαναλαμβάνω, «δικαίους» ἐννοεῖ αὐτούς πού θεωροῦν τόν ἑαυτό τους δίκαιο. Δέν θ᾿ ἀσχοληθεῖ μ᾿ αὐτούς. Ὁ Κύριος ἦλθε ὄχι γι᾿ αὐτούς πού νιώθουν ὅτι τάχα εἶναι καλά, ἀλλά γι᾿ αὐτούς πού εἶναι ἄρρωστοι. Ὅσο πιό ἄρρωστος εἶσαι, τόσο πιό κατάλληλος εἶσαι, γιά νά σέ πάρει στά χέρια του ὁ Χριστός καί νά σέ θεραπεύσει. Ὅσο ἁμαρτωλός κι ἄν εἶσαι, ὅσο πληγωμένος κι ἄν εἶσαι _ἀλλά ἀναγνώρισέ το, ὁμολόγησέ το_ ὁ Κύριος θά σέ σώσει, θά σέ λυτρώσει.

Εἴθε, ἀγαπητοί μου, σ᾿ ὅλους μας νά γίνει ἔτσι. Δηλαδή ὅλοι νά δεχθοῦμε τή θεραπεία ἀπό τόν Χριστό, ὅλοι νά σωθοῦμε καί νά ἁγιάσουμε.

 

16-11-1986