Ὁ Θεός κυβερνάει
Ἐμεῖς, ὅπως καί νά ἔρχονται τά πράγματα, γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά ὅτι ὁ Θεός κυβερνάει –αὐτό τό τονίζουμε ἐδῶ καί χρόνια. Ὅ,τι καί νά γίνει, τό ξέρει ὁ Θεός· ὅ,τι καί νά γίνει, γίνεται μέ τήν ἄδειά του. Ἐμεῖς δέν πρέπει νά σπεύσουμε νά ποῦμε: «Μά, γιατί τότε δέν σταματάει τό κακό;» Ὁ Θεός ξέρει, ἐμεῖς δέν ξέρουμε. Ὅ,τι κι ἄν ἐπιτρέπει ὁ Θεός νά γίνει, γιά καλό τό ἐπιτρέπει. Ἐπέτρεψε τούς διωγμούς ὁ Θεός ἐπί τριακόσια χρόνια· δέν τούς σταμάτησε. Καί γέμισε ὁ παράδεισος μέ χιλιάδες καί ἑκατομμύρια μάρτυρες.
Ἔτσι, σέ κάθε ἐποχή ὁ Θεός ξέρει τί κάνει. Ἑπομένως, ἐμεῖς πρέπει νά εἴμαστε ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι θά φροντίσουμε νά βάζουμε τόν ἑαυτό μας μέσα στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Νά τό πιστεύεις ἀκράδαντα αὐτό, ὅτι ὁ Θεός κυβερνάει. Ὅ,τι κι ἄν γίνει, ἐκεῖνος θά τό ἐπιτρέψει· ὅ,τι κι ἄν γίνει, ἐκεῖνος θά δώσει τήν ἄδεια νά συμβεῖ. Γι᾿ αὐτό ἐσύ, ὅλη τήν ἀνθρώπινη αὐτή διάθεση –πού πονᾶς, λυπᾶσαι, νοιάζεσαι γιά τούς ἄλλους· εἶναι λίγο καί τό σκαρί σου ἔτσι– βάλ᾿ την μέσα στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Ναί, βάλε τόν ἑαυτό σου καί ὅλη αὐτή τήν κατάστασή σου νά ὑπακούσει στό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί νά εἶναι μέ τόν Θεό.
Ἄλλο εἶναι νά λέμε: «Τί θά γίνει αὐτός ὁ κόσμος; Ποῦ πᾶνε τά πράγματα; Τί θά μᾶς συμβεῖ;», καί ἄλλο, ὅ,τι κι ἄν συμβαίνει, νά γίνεται ἀφορμή ἐσύ νά τρέχεις στόν Χριστό. «Ἐγώ, Κύριέ μου, πιστεύω ὅτι ἐσύ διοικεῖς, ἐσύ κυβερνᾶς τόν κόσμο, ἐσύ τά ξέρεις ὅλα, ἐσύ δίνεις τή χάρη, ἐσύ σώζεις, καί ἔρχομαι σ᾿ ἐσένα καί σέ παρακαλῶ. Πάρε καί ὅλη τήν ἀνθρώπινη αὐτή διάθεσή μου, πού λυποῦμαι γιά τά προβλήματα πού ὑπάρχουν, πού δέν μποροῦμε νά μήν τά προσέξουμε καί νά μήν πονέσουμε. Ὅλα σ᾿ ἐσένα, Θεέ μου, τά ἀναθέτω». Ἔχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία νά τό καταλάβουμε καλά αὐτό, σᾶς παρακαλῶ. Αὐτά δέν εἶναι μόνο λόγια, πού τά λέμε αὐτή τήν ὥρα.
Νά προσέχετε ὅταν λέμε ὅ,τι λέμε· νά μποροῦμε νά ἐμβαθύνουμε στό βαθύτερο νόημα. Νά τά πῶ ἀκόμη μιά φορά, ὥστε λίγο νά βοηθήσω. Ἐμεῖς ξέρουμε καλά ὡς χριστιανοί ὅτι γενικῶς ὁ Κύριος κυβερνάει τόν κόσμο· ὅ,τι συμβαίνει, τό γνωρίζει ὁ Κύριος· αὐτός τό ἐπιτρέπει. Ἀλλά ἐπίσης καί αὐτό, πού ἔχουμε εὐαισθησία ἀνθρώπινη, καί λένε μερικοί: «Καλά ὅλα αὐτά, ἀλλά βλέπεις ὅτι ὁ ἄλλος ὑποφέρει, βλέπεις ὅτι ὁ ἄλλος δυστυχεῖ, ὁ ἄλλος κινδυνεύει, ὁ ἄλλος δέν ἔχει ἐλπίδα ζωῆς», νά τό δοῦμε καί αὐτό μέσα στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Ναί, ἐντάξει, διά μέσου τῆς ἀνθρώπινης εὐαισθησίας σου τά καταλαβαίνεις αὐτά, τά νιώθεις βαθύτερα, ἀλλά ποῦ θά πᾶς; Πάλι στόν Θεό θά πᾶς. Πάλι ἐκεῖ νά ὁδηγήσεις καί τόν ὅλο ἑαυτό σου ἀλλά καί τήν ἰδιαίτερη αὐτή εὐαισθησία πού ἔχεις ὡς ἄνθρωπος. Ἔτσι, ὅποια κι ἄν εἶναι ἡ κατάσταση, ὅσο ἄσχημη κι ἄν εἶναι, καί ἐσύ τελικά ὠφελεῖσαι –διότι, καθώς εἶναι ἕτοιμη νά σέ ἁρπάξει ἡ ἀπελπισία, ἐσύ πηγαίνεις στόν Θεό, τρέχεις μέ ἐλπίδα στόν Θεό καί γίνεσαι πιό σωστός χριστιανός ἀπ᾿ ὅ,τι θά γινόσουν μέσα ἀπό ὁποιαδήποτε ἄλλη κατάσταση– ἀλλά καί τούς ἄλλους μπορεῖς νά τούς βοηθήσεις καί νά τούς ὁδηγήσεις πρός τά ἐκεῖ.
19-5-2010