Ἁγ. Πατέρων Δ’ Οἰκουμενικῆς συνόδου
(εὐαγγελική περικοπή: Ματθ. 5, 14-19)
Οἱ Πατέρες πού γιορτάζουμε σήμερα διατύπωσαν ὁριστικά τό δόγμα ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ τέλειος Θεός καί ὁ τέλειος ἄνθρωπος. Οἱ δυό φύσεις, ἡ θεία καί ἡ ἀνθρώπινη, εἶναι ἑνωμένες ἀσυγχύτως καί ἀδιαιρέτως στό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καί αὐτό καλεῖται νά γίνει κάθε ἄνθρωπος ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ: ὅπως ὁ Χριστός δέν ἦταν μόνο ἄνθρωπος μέ σῶμα καί ψυχή, ἀλλά ἦταν καί Θεός, ἔτσι ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι μόνο σῶμα καί ψυχή, ἀλλά, καθώς ἔρχεται μέσα του ἡ θεία Χάρις, ἡ θεία ἐνέργεια, ἔρχεται μέσα του ὁ ἴδιος ὁ Θεός διά τῆς ἀκτίστου ἐνεργείας τῆς χάριτος. Καί κατά κάποιον τρόπο ὁ κάθε ἄνθρωπος, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι εἶναι θεάνθρωπος. Αὐτό σημαίνει ἐν Χριστῷ ζωή, αὐτό σημαίνει ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ ζωή, αὐτό σημαίνει σωτηρία.
Δέν μπορεῖς νά εἶσαι ἀληθινός χριστιανός, ἐάν βαθιά μέσα στήν ψυχή σου δέν πιστεύεις αὐτή τήν ἀλήθεια. Βέβαια, θεωρητικά ὅλοι πιστεύουν ὅτι ὁ Χριστός εἶναι τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος, ἀλλά στήν πράξη δείχνουμε σάν νά μήν πιστεύουμε ὅτι, ὅταν ἔχουμε μέσα μας τόν Χριστό, ἔχουμε τά πάντα.
Αὐτό φαίνεται στήν καθημερινή μας ζωή. Καθώς κανείς ἐλπίζει σέ ἄλλα πράγματα καί περιμένει ἀπό ἐκεῖ κάτι –χαρά, νόημα στή ζωή– ὅταν δέν τά ἔχει αὐτά στά ὁποῖα ἐμπιστεύεται καί ἐλπίζει καί ἀπό τά ὁποῖα ἐξαρτᾶται, τότε πελαγώνει, ταράζεται, σάν νά μήν ἔχει νόημα ἡ ζωή του, σάν νά μή μπορεῖ νά ζήσει.
Ἀκριβῶς γιά νά στηριχθοῦμε τελικά στόν Χριστό, μερικές φορές ὁ Θεός μᾶς ἀφαιρεῖ –ἐπίτηδες θά ἔλεγε κανείς– κάποια στηρίγματα στή ζωή. Ἐπειδή ξεχάσαμε τόν Χριστό, ὅτι αὐτός εἶναι ὁ Θεός μας, εἶναι τό πᾶν, καί στηριζόμαστε σέ ἀνθρώπους ἤ σέ ἰδέες ἤ σέ ἄλλα πράγματα, ὁ Θεός τά οἰκονομεῖ ἔτσι, πού φεύγουν τά στηρίγματα. Μερικές φορές χρειάζεται –ἄν ἐπιτρέπεται νά πῶ– νά βάλει βαθιά τό μαχαίρι ὁ Θεός, δηλαδή νά μᾶς ἀφαιρέσει κάτι πού θά μᾶς στοιχίσει πάρα πολύ. Ἐνεργεῖ ἔτσι, γιά νά παύσουμε ἐμεῖς νά στηριζόμαστε σέ αὐτό καί λίγο-πολύ νά τό θεωροῦμε σάν θεό.
Ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ Θεός. Δέν ὑπάρχει ἄλλος θεός ἔξω ἀπό τόν Χριστό. Θέλεις νά βρεῖς τόν ἀληθινό Θεό; Μέσα στόν Χριστό θά τόν βρεῖς.
Ἐάν, λοιπόν, ἐμεῖς βάλουμε μέσα μας ἔτσι τόν Χριστό καί τόν πιστέψουμε ἔτσι, ἀδελφοί μου –τό λέω μέ ὅλη μου τήν ψυχή– αὐτή τή στιγμή θά γίνει κάτι μέσα στήν ψυχή μας καί θά εἴμαστε διαφορετικότεροι ἀπό τήν προηγούμενη μόλις στιγμή.