Κυριακή Β´ Λουκᾶ Ὁ Χρυσοῦς κανών (Λουκ. 6, 31-36)
Νά ψάξουμε νά βροῦμε τούς ἐχθρούς μας καί νά τούς ἀγαπήσουμε
«Καθώς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καί ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως». Πόσοι χριστιανοί ἄραγε προσέχουν καί ἐμβαθύνουν στό πνεῦμα τῶν λόγων αὐτῶν, ἀλλά καί ἔχουν διάθεση νά συμμορφώσουν τήν ὅλη ζωή τους πρός τά λόγια αὐτά; Ὁ Κύριος εἶναι ἀπόλυτος. Δέν μπορεῖς νά εἶσαι λίγο χριστιανός, λίγο νά πιστεύεις στόν Θεό, λίγο νά ἔχεις μιά κάποια ἐπικοινωνία μέ τόν Χριστό. Ὁ Θεός, πού βρίσκεται μέσα μας διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μᾶς θέλει κατά ἀπόλυτο τρόπο νά ἀνήκουμε σ᾿ αὐτόν. Διότι ὄχι μόνο μᾶς ἔπλασε, ἀλλά καί μᾶς ἀνέπλασε μέ τό νά παραδώσει τόν ἴδιο τόν ἑαυτό του εἰς θάνατον, γιά νά ξυπνήσει τό φιλότιμό μας καί νά τοῦ δοθοῦμε κι ἐμεῖς τελικά. Ἄν αἰσθανθεῖς τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, σέ ἑλκύει καί κινεῖσαι πρός τόν Θεό καί πρός τούς ἄλλους ἀνθρώπους· δέν ξεχωρίζεις τόν ἑαυτό σου ἀπό τούς ἄλλους.
Στή συνέχεια ὁ Κύριος μᾶς ζητάει νά μήν ἐπηρεαζόμαστε ἀπό τό ὅλο πνεῦμα τῆς κοινωνίας, πού εἶναι νά συμπεριφέρεται κανείς ἀπέναντι στούς ἄλλους ἀνάλογα μέ τό πῶς τοῦ συμπεριφέρονται ἐκεῖνοι. Βαθιά μέσα στήν ψυχή μας πρέπει νά ὑπάρχει αὐτή ἡ βασική ἀρχή: δέν ζητᾶς νά βολευτεῖς, οὔτε φροντίζεις μή χάσεις τό ἕνα, μή στερηθεῖς τό ἄλλο, ἀλλά παραδίδεσαι στόν Θεό, παραδίδεσαι εἰς θάνατον. Ὅμως, ἐνῶ νομίζεις ὅτι πᾶς γιά θάνατο, ὅτι ὄντως πεθαίνεις –ἔτσι παραδίδεσαι– ἀπό τήν ἄλλη πλευρά ὄντως ζεῖς. Αὐτή ἡ ἀντινομία πρέπει νά περάσει στή ζωή μας. Τήν ὥρα πού ἀπαρνεῖσαι τόν ἑαυτό σου, τότε ὄντως βρίσκεις τόν ἀληθινό ἑαυτό σου ἐν Χριστῷ. Τήν ὥρα πού χάνεις τή ζωή αὐτή, ἐκείνη τήν ὥρα τή βρίσκεις. Βρίσκεις τήν ἀληθινή ζωή, πού δημιουργεῖ μέσα στόν ἄνθρωπο ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἡ ἴδια ἡ ζωή πού θά ζήσουμε αἰωνίως, ἡ κατά Χριστόν ζωή, ἡ ὁποία ἀρχίζει ἀπό δῶ.
Στή συνέχεια ὁ Κύριος μᾶς ζητάει κάτι ἀκόμη πιό δύσκολο· καί τό λέει κοφτά, δίνει ρητή ἐντολή: «Ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν». Νά ψάξουμε νά βροῦμε τούς ἐχθρούς μας πολύ συγκεκριμένα καί νά τούς ἀγαπήσουμε πολύ συγκεκριμένα. Ὄχι ἁπλῶς νά κάνουμε κάτι ἐξωτερικό. Μέσα στήν καρδιά μας νά νιώσουμε ἀγάπη γιά τόν ἄλλο, νά νιώσουμε πόθο σωτηρίας καί τοῦ ἄλλου· νά μήν ἐπηρεασθεῖ καθόλου ἡ ψυχή μας ἀπό τήν ὅποια κακή στάση του.
Μᾶς παρακινεῖ ὁ Κύριος μέ ὅλα αὐτά νά γίνουμε ὅμοιοι μέ τόν Θεό καί νά εἴμαστε ἔτσι ἀληθινά παιδιά τοῦ Θεοῦ.