Τῶν ἁγίων καί ἐνδόξων θεοστέπτων μεγάλων βασιλέων καί ἰσαποστόλων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης
Ἡ Ἐκκλησία μας σήμερα τιμᾶ τή μνήμη δύο μεγάλων ἁγίων, πού ὄχι μόνο εἶναι βασιλεῖς ἀλλά καί ἰσαπόστολοι, ὅπως τούς ἀποκαλεῖ. Τιμᾶ τή μνήμη τοῦ ἁγίου Κωνσταντίνου καί τῆς ἁγίας Ἑλένης, τῆς μητέρας του. Δέν ἔχουμε χρόνο νά ποῦμε πολλά. Θά παρακαλοῦσα τήν ἀγάπη σας νά προσέξουμε δύο σημεῖα.
Πότε ὁ Θεός καλεῖ κατά ἐμφανή τρόπο καί πότε ὄχι
Τό ἕνα· ὅπως λένε καί τά τροπάρια, ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος ἔλαβε τήν κλήση, ὅπως καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος, κατευθείαν ἀπό τόν οὐρανό, μέ τό νά δεῖ τό σημεῖο τοῦ Τιμίου Σταυροῦ στόν οὐρανό, στό ὁποῖο ἦταν γραμμένη ἡ φράση «Ἐν τούτῳ νίκα». Θά μπορούσαμε νά ποῦμε γενικά ὅτι, ἐνῶ ὅλους τούς καλεῖ ὁ Θεός, ὅμως ὅπου ὁ Θεός ὡς Θεός γνωρίζει ὅτι θά ὑπάρξει ἀνταπόκριση, καλεῖ κατά ἕναν εἰδικό τρόπο, κατά ἕναν ἐμφανή τρόπο. Αὐτό ἔχει μεγάλη σημασία.
Θά παρακαλοῦσα νά τό προσέξουμε αὐτό καί στή δική μας ζωή. Ἐάν στή ζωή μας ὁ Θεός, πέρα ἀπό τή γενική κλήση πού κάνει σ᾿ ὅλους καί ἔκανε καί σ᾿ ἐμᾶς, δέν μᾶς μίλησε ἀκόμη κατά ἕναν χαρακτηριστικό καί εἰδικό τρόπο, μήπως αὐτό ὀφείλεται στό ὅτι δέν εἴχαμε καί δέν ἔχουμε διάθεση ν᾿ ἀνταποκριθοῦμε στήν κλήση τοῦ Θεοῦ; Μήπως ἁπλῶς βρεθήκαμε νά εἴμαστε χριστιανοί καί μαζί μέ τούς ἄλλους κάτι κάνουμε κι ἐμεῖς; Ὅπως, ὅταν ἐμεῖς ἀνταποκρινόμαστε στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ὁ Θεός ἀνταποκρίνεται κατά χαρακτηριστικό τρόπο καί ἐπισκέπτεται τόν καθένα κατά ἕναν ξεχωριστό τρόπο, ἔτσι θά μπορούσαμε νά ποῦμε ὅτι, ὅταν προβλέπει ὁ Θεός ὅτι δέν θά ὑπάρχει αὐτή ἡ ἀνταπόκριση, δέν μᾶς καλεῖ καί δέν μᾶς ἐπισκέπτεται, ἄς ποῦμε, κατά εἰδικό τρόπο.
Παρακαλῶ, αὐτό νά μᾶς ἀνησυχήσει λίγο μέ τήν καλή ἔννοια. Ἄν θέλετε, νά μᾶς προβληματίσει μέ τήν καλή ἔννοια μήπως βοηθήσει αὐτό νά ξυπνήσουμε, νά γίνουμε πιό εἰλικρινεῖς μέ τόν Θεό, πιό γνήσιοι, πιό ἀληθινοί, πιό εὐθεῖς, πιό συνεπεῖς, πιό τίμιοι.
Ὅποιοι καί ὅπου κι ἄν εἴμαστε, ὁ Θεός μπορεῖ νά μᾶς ἁγιάσει
Τό ἄλλο σημεῖο πού παρακαλῶ τήν ἀγάπη σας νά προσέξουμε εἶναι ὅτι ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος ἦταν αὐτοκράτορας καί ἡ μητέρα του, ἄς ποῦμε, βασιλομήτωρ. Ὅμως αὐτό δέν τούς ἐμπόδισε νά γίνουν ἅγιοι. Δέν θά πάρει ὁ Θεός τόν καθένα νά τόν βάλει σ᾿ ἕνα συγκεκριμένο καλούπι ἤ σέ μιά συγκεκριμένη δουλειά ἤ σέ μιά συγκεκριμένη θέση, σ᾿ ἕνα συγκεκριμένο ἀξίωμα ἤ καλύτερα σέ εἰδικό ἀξίωμα καί σέ εἰδική θέση, γιά νά τόν ἁγιάσει. Ὁ Θεός περίμενε ἀπό τόν Μέγα Κωνσταντῖνο νά ἀνταποκριθεῖ, ὡς αὐτοκράτορας πού ἦταν, κάνοντας τά αὐτοκρατορικά του καθήκοντα. Καί τό ἔκανε τόσο, πού ἡ Ἐκκλησία τελικά τόν κατέταξε μεταξύ τῶν ἁγίων. Ἔτσι, ἀπό τόν καθένα μας, ὅπου κι ἄν εἴμαστε, ὅπως κι ἄν εἴμαστε _νά τό προσέξουμε αὐτό, γιατί συνήθως ὅλο καί δικαιολογούμαστε_ ὁ Θεός περιμένει ν᾿ ἀνταποκριθοῦμε στήν κλήση του, στήν ἀγάπη του, καί ὅπου κι ἄν εἴμαστε καί ὅπως κι ἄν εἴμαστε, ὁ Θεός μπορεῖ νά μᾶς ἁγιάσει, θέλει νά μᾶς ἁγιάσει, καί αὐτό εἶναι κάτι πού πρέπει νά γίνει.
Ὅπως γιά τόν ἅγιο Κωνσταντῖνο ἀλλά καί γιά τόν κάθε ἅγιο λέει ἡ Ἐκκλησία ὅτι ἦταν ἔτσι, ἔζησε ἔτσι, προχώρησε ἔτσι καί ἔφθασε σέ κατάσταση ἁγιότητος, ἔτσι τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, ἄν θέλετε, μέσα ἀπό τήν Ἐκκλησία, μέσα στήν Ἐκκλησία, θά ἤθελε νά πεῖ στόν καθένα μας καί γιά τόν καθένα μας· αὐτός ἦταν αὐτός πού εἶχε αὐτά τά ἐλαττώματα, αὐτές τίς ἀδυναμίες, αὐτές τίς ἀρρώστιες, πού εἶχε ὅλα αὐτά τά ἀρνητικά στοιχεῖα, ὅλα αὐτά τά ἄρρωστα πράγματα, πού εἶχε αὐτά τά ἐμπόδια, αὐτές τίς ἀντιξοότητες καί αὐτές τίς δυσκολίες, πού ἦταν ἔτσι κι ἔτσι, ὅμως ἀνταποκρίθηκε στήν κλήση τοῦ Θεοῦ, καί ὁ Θεός τόν ἁγίασε, καί ἔγινε αὐτό πού ἔγινε. Θέλει ἡ Ἐκκλησία νά τό πεῖ αὐτό γιά τόν καθένα μας.
Δέν θά ἤθελε ἡ Ἐκκλησία νά πάρει τόν καθένα μας, ὅπως εἴπαμε, νά τόν βάλει σέ μιά εἰδική θέση, σ᾿ ἕνα εἰδικό ἀξίωμα, σέ μιά εἰδική κατάσταση, κι ἐκεῖ νά τόν ἁγιάσει. Ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ φανερώνεται, ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ φανερώνεται, ὅλη αὐτή ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί ἡ συγκατάβαση τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο φανερώνεται, στό ὅτι βρίσκει τόν καθένα, ὅπου εἶναι, ὅπως εἶναι. Καί ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ μπορεῖ νά ἁγιάσει τόν καθένα, σ᾿ ὅποια κατάσταση κι ἄν τόν βρεῖ, σ᾿ ὅποια θέση καί σ᾿ ὅποιον τόπο κι ἄν τόν βρεῖ.
Παρακαλῶ, νά προσευχηθοῦμε στούς ἁγίους καί νά παρακαλέσουμε τούς σημερινούς καί ὅλους τούς ἁγίους, δεδομένου ὅτι αὐτοί ξέρουν καλά καί γνωρίζουν πῶς ἔχουν τά πράγματα, νά πρεσβεύσουν στόν Θεό νά μᾶς βοηθήσει κι ἐμᾶς ὁ Θεός, νά μᾶς φωτίσει κι ἐμᾶς ὁ Θεός, νά ξυπνήσουμε· νά γίνουμε, ὅπως εἴπαμε, πιό τίμιοι ἐνώπιόν του, νά παύσουμε νά παραπονούμαστε, νά παύσουμε νά δικαιολογούμαστε καί νά βρίσκουμε χίλιες δυό προφάσεις, καί νά ἀνταποκριθοῦμε στήν ἀγάπη του. Ἡ ὁποία ἀγάπη του ἔρχεται καί βρίσκει τόν καθένα μας καί θέλει ἡ ἀγάπη αὐτή τοῦ Θεοῦ νά δουλέψει μέσα στήν ψυχή τοῦ καθενός μας καί μπορεῖ αὐτή ἡ ἀγάπη νά σώσει τόν καθένα μας, νά ἁγιάσει τόν καθένα μας.
Νά παρακαλέσουμε τούς ἁγίους νά πρεσβεύσουν νά κάνει ὁ Κύριος αὐτό τό ἔργο, πού τόσο πολύ θέλει νά τό κάνει, νά πρεσβεύσουν νά βρεῖ τρόπο ὁ Κύριος νά μᾶς βάλει σ᾿ αὐτόν τόν δρόμο, νά βρεῖ τρόπο νά μᾶς κάνει νά ἀνταποκριθοῦμε, γιά νά ἁγιάσει τίς ψυχές μας.
21-5-1988
Τοῦ Σταυροῦ σου τόν τύπον
ἐν οὐρανῷ θεασάμενος,
καί ὡς ὁ Παῦλος τήν κλῆσιν
οὐκ ἐξ ἀνθρώπων δεξάμενος,
ὁ ἐν βασιλεῦσιν ἀπόστολός σου, Κύριε,
βασιλεύουσαν πόλιν τῇ χειρί σου παρέθετο·
ἥν περίσωζε διά παντός ἐν εἰρήνῃ
πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου,
μόνε φιλάνθρωπε.*