Δευτέρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος
Ὁ Κύριος μέ τό ὅλο ἔργο του ἀποκαθιστᾶ τό κατ᾿ εἰκόνα
Ἑορτή σήμερα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἄν ἐπιτρέπεται νά ποῦμε, ὅπως ὁ Θεός ὅταν ἔπλασε τόν ἄνθρωπο, δέν τόν ἔπλασε ἁπλῶς κατ᾿ εἰκόνα του, ἀλλά ἔδωσε σ᾿ αὐτόν καί τή Χάρι του _ὁ ἄνθρωπος εἶναι κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ, ἀλλά ὡς κτίσμα· ὅμως ὁ Θεός τοῦ ᾿δωσε καί τήν ἄκτιστη Χάρι_ ἔτσι τώρα πού ὁ Χριστός ἦρθε νά ἀναδημιουργήσει τόν ἄνθρωπο καί νά ἀναπλάσει τόν ἄνθρωπο, ἀποκαθιστᾶ τό κατ᾿ εἰκόνα πού ἀμαύρωσε ἡ ἁμαρτία.
Ὅμως ὄχι ὅπως τήν πρώτη φορά πού ὁ Θεός ἔπλασε τόν Ἀδάμ, καί μποροῦσε νά πέσει ὁ Ἀδάμ, νά ἁμαρτήσει, ὅπως καί ἔγινε. Τώρα ὁ νέος Ἀδάμ, ὁ Χριστός, εἶναι ὁ Θεάνθρωπος πού δέν ἔχει κανένα κίνδυνο καί κανένα φόβο νά πέσει καί νά χαλάσει τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ. Μέ τήν ἐνανθρώπησή του ὁ Κύριος, μέ τό κήρυγμά του, μέ τόν θάνατό του, μέ τήν Ἀνάστασή του καί μέ τήν Ἀνάληψή του ἀποκατέστησε τόν ἄνθρωπο. Ἀποκατέστησε τό κατ᾿ εἰκόνα, ἀνέπλασε τόν ἄνθρωπο, ἀλλά ἔτσι πού ῾῾ὁ ἄνθρωπος᾿᾿ πιά δέν πέφτει· ὁ ἄνθρωπος-Χριστός. Καί ὅποιος ἄλλος ἄνθρωπος ἀπό μᾶς, πρέπει νά ᾿ναι πιασμένος ἀπ᾿ τόν Χριστό, νά πιστεύει, νά ἐμπιστεύεται, νά ἑνώνεται μέ τόν Χριστό, γιά νά μήν πέφτει κι αὐτός.
Ὅπως λοιπόν ὁ Θεός ἔπλασε τόν ἄνθρωπο κατ᾿ εἰκόνα του καί τόν ἔκανε τέλειο, ἀλλά ἐπιπλέον τοῦ ᾿δωσε καί τήν ἄκτιστη Χάρι, ἔτσι ὁ Χριστός ὅταν τελείωσε τό ἔργο του _τό ἔργο πού εἶχε νά κάνει ἐπί τῆς γῆς καί πού ἀποκατέστησε, ὅπως εἴπαμε, μέ τό ὅλο ἔργο του καί μέ τό θάνατό του καί μέ τήν Ἀνάστασή του τό κατ᾿ εἰκόνα_ λέει καί ξαναλέει στούς μαθητάς, ὅτι «σᾶς συμφέρει νά φύγω»· νά ἀναληφθεῖ δηλαδή στούς οὐρανούς, γιά νά ρθεῖ ὁ Παράκλητος, γιά νά ρθεῖ τό Πνεῦμα τό Ἅγιο.
Τό Ἅγιο Πνεῦμα μορφώνει τόν Χριστό μέσα μας
Ὅσο δηλαδή κι ἄν τό ἔργο πού ἔκανε ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ γενόμενος ἄνθρωπος ἦταν τέλειο, ὅμως ὁ ἄνθρωπος δέν μποροῦσε νά τό προσλάβει. Καί ὁ ἴδιος ὁ Θεός ἔπλασε τόν ἄνθρωπο τέλειο, ἀλλά χρειαζόταν καί τήν ἄκτιστη Χάρι. Ἔτσι χρειάζεται τώρα ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ _πού ἔγινε ἄνθρωπος καί πέθανε γιά τόν ἄνθρωπο καί ἀνέστη_ χρειάζεται νά ἀναληφθεῖ στούς οὐρανούς καί νά στείλει, ὅπως λέει, τόν Παράκλητο. Δέν τά πολυκαταλαβαίνουμε ἐμεῖς αὐτά, ἀλλά πρέπει νά προσπαθήσουμε νά τά καταλάβουμε. Γιατί ὁ Χριστός λέει καί ξαναλέει· «Σᾶς συμφέρει νά φύγω ἐγώ». Μολονότι λυποῦνται οἱ μαθηταί, μολονότι δέν θά ᾿θελαν νά ἀποχωρισθοῦν τόν Κύριο, δέν θά ᾿θελαν νά φύγει ὁ Κύριος, ἀλλά νά ᾿ναι μαζί τους, «σᾶς συμφέρει νά φύγω ἐγώ, γιατί ἀλλιῶς δέν θά ρθεῖ ὁ Παράκλητος», ἐπαναλαμβάνει ὁ Κύριος.
Συνέφερε ὄντως στούς μαθητάς νά ἀνέλθει στούς οὐρανούς ὁ Κύριος καί νά στείλει τόν Παράκλητο, τό Πνεῦμα «ὅ παρά τοῦ Πατρός ἐκπορεύεται». Καί τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πού θά ρθεῖ στούς μαθητάς, πού θά ρθεῖ νά ἱδρύσει τήν Ἐκκλησία, πού θά ρθεῖ σ᾿ ὅλα τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, θά παραμένει στήν Ἐκκλησία, γιά νά μορφώσει τό Πνεῦμα τό Ἅγιο πρῶτα στούς μαθητάς κι ἔπειτα σ᾿ ὅλους οἱ ὁποῖοι θά πιστέψουν στόν Χριστό, διά τοῦ κηρύγματος τῶν Ἀποστόλων, νά μορφώσει μέσα στίς καρδιές τους τόν Χριστό. Τό ἔργο αὐτό θά τό κάνει τό Ἅγιο Πνεῦμα. Δέν θά κάνει κάποιο ἄλλο ἔργο· τόν Χριστό θά μορφώσει μέσα τους. Ὁ Χριστός θά ζεῖ ἀληθινά μέσα στόν καθένα, ὁ ὁποῖος πιστεύει στόν Χριστό καί λαμβάνει τό Πνεῦμα τό Ἅγιο.
Καί γι᾿ αὐτό εἶπε στούς μαθητάς, ἐπάνω ἐκεῖ στό ὄρος τῶν Ἐλαιῶν τήν ἡμέρα πού θά ἀναλαμβανόταν, ὅτι ἔτσι κι ἔτσι θά γίνει, ἀλλά ἐσεῖς νά καθίσετε ἐκεῖ στήν Ἰερουσαλήμ _πού ἦταν ἀπέναντι ἡ Ἰερουσαλήμ καί τούς τήν ἔδειχνε_ νά καθίσετε ἐκεῖ «ἕως οὗ ἐνδύσησθε δύναμιν ἐξ ὕψους», ἑωσότου θά ρθεῖ αὐτή ἡ δύναμη ἀπό ψηλά, ἀπό τόν οὐρανό, θά ρθεῖ δηλαδή τό Ἅγιο Πνεῦμα, θά ρθεῖ ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. «Ἄν δέν γίνει αὐτό», σάν νά τούς ἔλεγε, ὅπως εἶπε ἄλλη φορά, «δέν μπορεῖτε νά κάνετε τίποτε. Ὅσο κι ἄν ἔχετε καλή διάθεση, ὅσο κι ἄν πιστεύετε, ὅσο κι ἄν εἶστε ἀποφασισμένοι νά κάνετε θυσίες, δέν μπορεῖτε νά κάνετε τίποτε, χωρίς τή δύναμη αὐτήν ἐξ ὕψους, χωρίς τό Ἅγιο Πνεῦμα».
Ἁμαρτάνουμε, ὅταν ψάχνουμε νά βροῦμε πότε θά γίνουν τά μέλλοντα γεγονότα
Ὅταν ἐπλάσθη ὁ ἄνθρωπος, ὅσο τέλειος κι ἄν ἦταν, χωρίς τή Χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, χωρίς τή Χάρι τοῦ Θεοῦ, τήν ἄκτιστη αὐτή Χάρι, τίποτε δέν μποροῦσε νά κάνει ὁ ἄνθρωπος. Δυστυχῶς ὅμως, δυστυχῶς καί ἔχοντας τή Χάρι _ἐπειδή πάλι ὁ ἄνθρωπος μένει ἐλεύθερος_ ἔκανε κακή χρήση τῆς ἐλευθερίας καί ἔπεσε καί ἁμάρτησε καί ἔχασε αὐτήν τή Χάρι. Διότι μόλις ἁμαρτήσεις, μόλις μέ τή στάση σου, μέ τή ζωή σου, μέ τόν τρόπο σου δείχνεις ὅτι σάν νά μήν τήν θέλεις τή Χάρι τοῦ Θεοῦ, σάν νά μήν τήν λογαριάζεις, φεύγει. Φεύγει ὅπως ἔφυγε ἀπό τούς πρωτοπλάστους κι ἔγινε τό κακό τό μεγάλο.
Αὐτή ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἦρθε στούς Ἀποστόλους καί ἔρχεται στόν καθένα, ὁ ὁποῖος πιστεύει. Αὐτήν τήν ἑορτή ἑορτάζουμε σήμερα. Τήν ἔλευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κατά τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς. Δέν τούς εἶχε πεῖ συγκεκριμένα ὁ Κύριος πότε θά ρθεῖ ἡ δύναμις ἐξ ὕψους. Τούς εἶπε ἁπλῶς «ὄχι ὕστερα ἀπό πολλές ἡμέρες». Καί ἀκόμη μία φορά τό λέω αὐτό, νά τό ᾿χουμε κατά νοῦν. Μή θέλουμε νά ψάχνουμε νά βροῦμε· ὄχι. Θά τά δεχόμαστε ὅπως τά λέει ὁ Θεός. Ἀλίμονο ἄν οἱ μαθηταί δέν ἔκαναν αὐτό πού τούς εἶπε ὁ Κύριος τήν ἡμέρα ἐκείνη· «θά καθήσετε ἐκεῖ καί θά περιμένετε ὡσότου νά λάβετε δύναμη ἐξ ὕψους». Ἀλίμονο ἄν μόλις ἐπέστρεφαν στήν Ἰερουσαλήμ, ἄρχιζαν λοιπόν νά λογαριάζουν· σέ πέντε μέρες θά ᾿ναι, σέ δυό μέρες, σέ δέκα μέρες, σέ δεκαπέντε μέρες θά ᾿ναι καί ν᾿ ἀσχολοῦνταν μ᾿ αὐτό. Ἀλίμονο. Ἐκεῖνο πού ἔπρεπε νά κάνουν, εἶναι νά δώσουν ἐμπιστοσύνη στά λόγια τοῦ Χριστοῦ καί νά περιμένουν ὅσο θά ἔπαιρνε, ὅσο θά ᾿ταν αὐτό τό διάστημα, πού θά ᾿ρχόταν τό Πνεῦμα τό Ἅγιο.
Κάνουμε μεγάλο λάθος καί σήμερα πού ψάχνουμε νά βροῦμε, πότε θά ρθεῖ ὁ ἀντίχριστος καί πότε θά γίνει ἡ Δευτέρα Παρουσία καί πότε θά γίνει τό ἕνα καί πότε θά γίνει τό ἄλλο. Εἶναι λάθος αὐτό. Αὐτά ἔτσι κι ἀλλιῶς θά γίνουν, ἐφόσον τά εἶπε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Ἀλλά ὁ ἴδιος ὁ Χριστός ὅμως δέν ἀποκάλυψε πότε θά γίνουν. Καί ἀφοῦ δέν τό ἀποκάλυψε, ἁμαρτάνουμε ὅταν ψάχνουμε νά βροῦμε πότε θά γίνουν. Ἐμεῖς ὀφείλουμε νά τά περιμένουμε, νά ᾿μαστε ἕτοιμοι συνεχῶς καί ὁ Θεός ξέρει πότε θά γίνουν ὅλα αὐτά.
Ὅπως ἔλεγε ὁ Κύριος, ἕνας πού φυλάγει τό σπίτι του δέν ξέρει, τί ὥρα θά ρθεῖ ὁ κλέπτης. Ἄς ποῦμε, θά ρθεῖ νωρίς τό βράδυ, θά ρθεῖ κατά τά μεσάνυκτα, θά ρθεῖ μετά τά μεσάνυκτα, θά ρθεῖ τίς πρωϊνές ὥρες; Ἄν θέλεις νά εἶσαι ἐντάξει, ὅλη τή νύκτα θά φυλάγεις. Ἔτσι συνεχῶς-συνεχῶς θά περιμένουμε, συνεχῶς-συνεχῶς θά ἀναμένουμε. Καί δέν θά μᾶς τρώγει ἡ φροντίδα πότε θά γίνει, ἀλλά ἐκεῖνο πού πρέπει νά φροντίζουμε, ἐκεῖνο γιά τό ὁποῖο πρέπει νά νοιαζόμαστε, εἶναι νά ᾿μαστε ἕτοιμοι. Νά περιμένουμε ἐν μετανοίᾳ, νά περιμένουμε ἐν ταπεινώσει. Νά περιμένουμε μέ πίστη, μέ ἐλπίδα, μέ χαρά, νά περιμένουμε τόν Κύριο, ὅταν θά ρθεῖ.
Ὁ Κύριος μᾶς πλησιάζει ἔτσι πού ὅλοι μποροῦμε νά καταλάβουμε
Περίμεναν λοιπόν οἱ μαθηταί ἐκεῖ στό ὑπερῶο καί ἦρθε αὐτή ἡ εὐλογημένη ἡμέρα, δέκα μέρες μετά τήν Ἀνάληψη. Καί ἔπεμψε ὁ Υἱός, ὁ Ἰησοῦς Χριστός τό Ἅγιο Πνεῦμα, πού ἐκπορεύεται ἐκ τοῦ Πατρός. Τό ἔπεμψε, τό ἔστειλε στούς μαθητάς του. Καί βέβαια δέν ἦταν μόνο οἱ μαθηταί ἐκείνη τήν ἡμέρα, ἐκεῖ στό ὑπερῶο, ἀλλά ἑκατόν εἴκοσι περίπου ψυχές. Κι ἔγινε ὅπως τό ξέρουμε, δέν θά μείνουμε σέ τέτοιες λεπτομέρειες, ἔγινε βοή μεγάλη. Ἐκεῖνες τίς ἡμέρες λόγω τῆς ἑορτῆς τῆς Πεντηκοστῆς _γιόρταζαν καί οἱ Ἰσραηλίτες τήν δική τους Πεντηκοστή_ εἶχαν συγκεντρωθεῖ πάρα πολλοί στήν ἁγία πόλη, τήν Ἰερουσαλήμ καί ὅταν ἄκουσαν τή βοή τήν ἐξ οὐρανοῦ πρός τόν λόφο Σιών πού ἦταν τό ὑπερῶο, ἔτρεξαν ὅλοι νά πληροφορηθοῦν, νά δοῦν τί ἔγινε. Καί ἐκ μέρους ὅλων τῶν Ἀποστόλων μίλησε πρός τά πλήθη ὁ ἀπόστολος Πέτρος. Καί κατά θαυμαστό τρόπο ὁ καθένας, λέει, ἄκουγε αὐτά πού ἔλεγε ὁ ἀπόστολος Πέτρος στή δική του διάλεκτο, στή δική του γλώσσα.
Ὅπως βλέπουμε ἐδῶ ἡ ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ, τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, ὄχι μόνον ἔρχεται, ὄχι μόνο διδάσκει ὁ Θεός, ἀλλά διδάσκει ἔτσι πού νά μπορεῖ ὁ καθένας νά καταλάβει. Καί σύ μέ τά πολλά γράμματα μπορεῖς νά καταλάβεις καί σύ μέ τά λιγότερα γράμματα μπορεῖς νά καταλάβεις καί σύ ὁ ἐντελῶς ἀγράμματος μπορεῖς νά καταλάβεις καί σύ πού εἶσαι στή μιά τάξη καί σύ πού εἶσαι στήν ἄλλη, οἱ πάντες. Ὁ Κύριος μᾶς προσεγγίζει, μᾶς πλησιάζει, μᾶς ὁμιλεῖ, ἔτσι πού ὅλοι μποροῦμε νά καταλάβουμε. Θεός εἶναι, δέν εἶναι ἄνθρωπος, ὅπως εἴμαστε ἐμεῖς καί ὅ,τι μποροῦμε, μποροῦμε· ἔχουμε τά ὅριά μας.
Ἄν σ᾿ ἀγγίξει ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ, δέν παραμένεις ἀναίσθητος
Ὁμίλησε λοιπόν ὁ ἀπόστολος Πέτρος τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς καί κατενύγησαν, λέει, τά πλήθη. «Ἀκούσαντες δέ κατενύγησαν τῇ καρδίᾳ, εἶπόν τε πρός τόν Πέτρον καί τούς λοιπούς ἀποστόλους· τί ποιήσωμεν, ἄνδρες ἀδελφοί;» Ἀκούγοντας ὅλα αὐτά τά λόγια πού εἶπε ὁ ἀπόστολος Πέτρος _δέν θά τά ἀναφέρουμε ἐδῶ_ κατενύγησαν, κάτι ἔπαθαν μέσ᾿ στήν καρδιά τους. Τούς ἄγγιξε δηλαδή ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ. Αὐτή ἡ ἄκτιστη ἐνέργεια πού ἄν σ᾿ ἀγγίξει, δέν μπορεῖς νά μείνεις ἀδρανής, δέν μπορεῖς νά μείνεις ἀναίσθητος. Βέβαια σ᾿ ἀγγίζει, ἄν ὑπάρχει κι ἀπό μέρους σου διάθεση. Ἄν δέν ὑπάρχει, δέν καταλαβαίνεις τίποτε.
Καί ρώτησαν τόν ἀπόστολο Πέτρο καί τούς λοιπούς ἀποστόλους· Τί νά κάνουμε; Τί νά κάνουμε; Εἶδαν ὅτι κάτι πρέπει νά κάνουν. Εἶδαν ὅτι δέν εἶναι σέ καλή κατάσταση, δέν μποροῦν νά μείνουν ἔτσι, δέν πρέπει νά μείνουν ἔτσι, κάτι πρέπει νά κάνουν. Τί νά κάνουν; Καί ὁ ἀπόστολος Πέτρος λοιπόν τούς εἶπε· «Μετανοήσατε, καί βαπτισθήτω ἕκαστος ὑμῶν ἐπί τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν». Νά μετανοήσετε καί νά βαπτισθεῖτε ὁ καθένας εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, γιά νά συγχωρηθοῦν δηλαδή οἱ ἁμαρτίες, νά γίνει ἡ ἀποκατάσταση, διότι ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἁμαρτωλός. Ἐφόσον εἴμαστε παιδιά τοῦ Ἀδάμ ὁ ὁποῖος ἁμάρτησε, εἴμαστε ὅλοι ἁμαρτωλοί καί χρειάζεται νά βαπτισθοῦμε, χρειάζεται νά ἑνωθοῦμε μέ τόν Χριστό, χρειάζεται νά περάσει μέσα μας ὁ Χριστός γιά νά ἀφεθοῦν, νά συγχωρηθοῦν οἱ ἁμαρτίες μας, νά καθαρισθοῦμε ἀπό τίς ἁμαρτίες, νά ἀποκατασταθεῖ τό κατ᾿ εἰκόνα.
Καί συμπληρώνει ὁ ἀπόστολος Πέτρος· «Καί λήψεσθε τήν δωρεάν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος». Καί ἀφοῦ μετανοήσετε, ἀφοῦ βαπτισθεῖτε καί συγχωρηθοῦν ἔτσι οἱ ἁμαρτίες σας, θά λάβετε λοιπόν καί ἐσεῖς, ὅπως βλέπετε καί σέ μᾶς τώρα, τήν δωρεά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. «Ὑμῖν γάρ ἐστιν ἡ ἐπαγγελία καί τοῖς τέκνοις ὑμῶν καί πᾶσι τοῖς εἰς μακράν, ὅσους ἄν προσκαλέσηται Κύριος ὁ Θεός ἡμῶν». Ἡ ἐπαγγελία αὐτή, ἡ ὑπόσχεση αὐτή πού ἔδωκε σ᾿ ἐμᾶς ὁ Κύριος εἶναι καί γιά σᾶς. Ὅ,τι δηλαδή θά λάβουμε πρῶτα ἐμεῖς, θά λάβετε κι ὅλοι ἐσεῖς κι ὅλοι ἐκεῖνοι τούς ὁποίους θά προσκαλέσει ὁ Κύριος καί θά πιστέψουν στόν Χριστό, τήν δωρεά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, αὐτήν τή δωρεά τήν ὁποία ὑποσχέθηκε καί ὑπόσχεται ὁ Κύριος εἰς πάντας.
Αἰσθάνομαι τήν ἀνάγκη νά τά τονίσω αὐτά, διότι ἀπ᾿ ὅ,τι παρατηρεῖ κανείς, ἀπ᾿ ὅ,τι βλέπει, δέν πολυνοιάζονται οἱ χριστιανοί, οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί. Αὐτοί πού εἶναι βαπτισμένοι καί πιστεύουν ὅτι εἶναι ὀρθόδοξοι χριστιανοί καί ἐκκλησιάζονται καί ἀκοῦν ὅσο μποροῦν καί διαβάζουν ὅσο μποροῦν καί συζητοῦν, ἄς ποῦμε, πνευματικά θέματα, δέν πολυνοιάζονται γι᾿ αὐτήν ἐδῶ τή δωρεά. Ἐνῶ ὅλα καταλήγουν ἐδῶ.
Ἐάν τρόπον τινά εἶχαν μείνει τά πράγματα ἁπλῶς στήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ἄν θέλετε στήν Ἀνάληψη τοῦ Χριστοῦ, πού ὄντως ὁ Κύριος ἐτέλεσε τό ἔργο κι ἔκανε τό πᾶν γιά τόν ἄνθρωπο καί τόν ἀνέβασε τόν ἄνθρωπο _ἀφοῦ εἶναι ὁ ἴδιος ἄνθρωπος, Θεάνθρωπος_ τόν ἀνέβασε στά δεξιά τοῦ Θεοῦ, ἄν εἶχαν μείνει ἐκεῖ τά πράγματα, δέν θά εἶχε γίνει τό ἔργο τοῦ Θεοῦ, ὅλο αὐτό τό ἔργο πού ἔκανε ὁ Χριστός γιά τόν ἄνθρωπο. Ἀλλά γιά νά γίνει αὐτό τό ἔργο στόν κάθε ἄνθρωπο, ἦρθε τό Ἅγιο Πνεῦμα. Ἔρχεται τό Ἅγιο Πνεῦμα καί τό κάνει στόν κάθε ἄνθρωπο. Ἀλλά αὐτό σημαίνει ὅτι αὐτός ὁ ὁποῖος ὄντως δέχεται τό Ἅγιο Πνεῦμα καί τό ἔχει τό Ἅγιο Πνεῦμα, τό αἰσθάνεται. Καί θέλω νά ἐπιμείνω σ᾿ αὐτό, ὅτι σάν νά μήν πολυνοιάζονται οἱ χριστιανοί, ἔχουν τήν Χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἤ δέν τήν ἔχουν; Τήν Χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τήν πήραμε. Τήν πήραμε ὄχι μόνο καθώς βαπτισθήκαμε, ἀλλά κυρίως καθώς στήν συνέχεια ἔγινε τό μυστήριο τοῦ Χρίσματος, ἀκριβῶς γιά νά πάρουμε τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ποῦ εἶναι ὅμως αὐτά τά χαρίσματα; Ποῦ εἶναι;
Τό μυστήριο τοῦ Χρίσματος. Τό Ἅγιο Μύρο
Πρίν πῶ ὁτιδήποτε ἄλλο, ν᾿ ἀναφερθῶ ἐδῶ πάλι σ᾿ αὐτό πού βρίσκουμε στίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων. Λέει ὅτι κάποιοι, ὄχι οἱ ἴδιοι οἱ Ἀπόστολοι, ἀλλά κάποιοι πού τούς βοηθοῦσαν, καθώς ἄρχισαν νά μετακινοῦνται πρός ὅλες τίς κατευθύνσεις γιά νά κηρύξουν τό Εὐαγγέλιο, εἶχαν πάει καί στή Σαμάρεια. Καί πληροφορήθηκαν οἱ Ἀπόστολοι ὅτι ἐκεῖ στή Σαμάρεια δέχθηκαν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, δέχθηκαν τό Εὐαγγέλιο οἱ ἄνθρωποι καί πίστεψαν στόν Χριστό καί βαπτίσθηκαν. Τί ἔγινε ὅμως; «Ἀκούσαντες δέ οἱ ἐν Ἰεροσολύμοις ἀπόστολοι ὅτι δέδεκται ἡ Σαμάρεια τόν λόγον τοῦ Θεοῦ», ἀφοῦ ἄκουσαν οἱ Ἀπόστολοι πού ἦταν στά Ἰεροσόλυμα, ὅτι οἱ ἄνθρωποι πού κατοικοῦσαν στή Σαμάρεια δέχθηκαν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, «ἀπέστειλαν πρός αὐτούς τόν Πέτρον καί Ἰωάννην· οἵτινες καταβάντες προσηύξαντο περί αὐτῶν ὅπως λάβωσι Πνεῦμα Ἅγιον· οὔπω γάρ ἦν ἐπ᾿ οὐδενί αὐτῶν ἐπιπεπτωκός, μόνον δέ βεβαπτισμένοι ὑπῆρχον εἰς τό ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ». Ἄκουσαν τόν λόγο πού τούς κήρυξαν καί πού ἦταν λόγος γιά τόν Χριστό καί πίστευσαν στόν Χριστό καί βαπτίσθηκαν. Ἀλλά δέν εἶχαν λάβει, λέει, τό Πνεῦμα τό Ἅγιο. Ἁπλῶς εἶχαν βαπτισθεῖ στό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καί ἦρθαν οἱ Ἀπόστολοι νά μεταδώσουν διά τῆς ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν, ὅπως λέει, τό Πνεῦμα τό Ἅγιο σ᾿ ὅλους αὐτούς οἱ ὁποῖοι βαπτίσθηκαν. Αὐτό εἶναι τό Χρίσμα καί ἔτσι γινόταν τά πρῶτα χρόνια.
Νά προσέξουμε ἐδῶ ὅτι τό Χρίσμα, αὐτές τίς δωρεές δηλαδή τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μόνο οἱ Ἀπόστολοι μποροῦσαν νά τίς μεταδίδουν. Καί γι᾿ αὐτό οἱ ἄλλοι πού βοηθοῦσαν τούς Ἀποστόλους, ἁπλῶς βάπτιζαν ὅλους ἐκείνους πού πίστευαν. Ἀλλά ἔπρεπε νά ρθοῦν οἱ ἴδιοι οἱ Ἀπόστολοι νά ἐπιθέσουν τάς χεῖρας. «Τότε ἐπετίθουν τάς χεῖρας ἐπ᾿ αὐτούς, καί ἐλάμβανον Πνεῦμα Ἅγιον». Ἦρθαν λοιπόν κι ἔβαλαν οἱ Ἀπόστολοι τά χέρια ἐπάνω σ᾿ ὅλους, στόν καθένα ἀπ᾿ αὐτούς πού εἶχαν βαπτισθεῖ, καί ἐλάμβαναν Πνεῦμα Ἅγιο. Ἄλλοι βοηθοῦσαν τούς Ἀποστόλους, ἄλλοι μποροῦσαν νά κηρύξουν τό Εὐαγγέλιο κι ἄλλοι μποροῦσαν νά βαπτίζουν, ἀλλά τό Πνεῦμα τό Ἅγιο ὅμως τό ἔδιναν μόνο οἱ Ἀπόστολοι διά τῆς ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν. Καί γι᾿ αὐτό κατέβηκαν ἀπό τήν Ἰερουσαλήμ στή Σαμάρεια κι ἔκαναν αὐτό τό ἔργο, διότι καίτοι εἶχαν βαπτισθεῖ ὅλοι αὐτοί πού πίστεψαν στόν Χριστό, δέν εἶχαν λάβει τό Πνεῦμα τό Ἅγιο.
Καί θά ξέρετε ἀσφαλῶς, ὅτι ἐπειδή μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου γίνονταν πολλοί οἱ χριστιανοί, πολλοί ἦταν ἐκεῖνοι πού πίστευαν στόν Χριστό, πλήθαιναν οἱ χριστιανοί καί δέν ἦταν εὔκολο, σχεδόν ἦταν ἀδύνατο νά τρέχουν παντοῦ οἱ ἐπίσκοποι, νά ἐπιθέτουν τάς χεῖρας στόν καθένα πού βαπτιζόταν νά λαμβάνει τό Πνεῦμα τό Ἅγιο, γι᾿ αὐτό ἡ Ἐκκλησία κάνει τό Ἅγιο Μύρο. Τό ὁποῖο πάλι καθιερώθηκε νά γίνεται στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, ἀπό τόν Πατριάρχη κι ἀπό τούς ἐπισκόπους πού τόν περιβάλλουν. Καί ἀπό ἐκεῖ μοιράζεται τό Ἅγιο Μύρο σ᾿ ὅλες τίς Ἐκκλησίες, σ᾿ ὅλες τίς Μητροπόλεις. Ἔχουν λοιπόν ὅλοι οἱ ἱερεῖς στίς ἐνορίες καί χρίουν μέ Ἅγιο Μύρο ὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι βαπτίζονται. Κι ἔτσι γίνεται τό μυστήριο, τό δεύτερο μυστήριο, τοῦ Χρίσματος. Εἶναι ὅμως αὐτό, δηλαδή ἡ χρίση μέ τό Ἅγιο Μύρο, ὡσάν νά εἶναι παρόντες τρόπον τινά οἱ ἐπίσκοποι, πού εἶναι διάδοχοι τῶν Ἀποστόλων, καί νά ἐπιθέτουν τάς χεῖρας στόν καθένα πού βαπτίζεται, καί μεταδίδονται ἔτσι τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ἀλλά πόσοι ἀπό μᾶς τούς χριστιανούς μποροῦμε νά ποῦμε _ναί μέν ὅλοι μποροῦμε νά βεβαιώσουμε ὅτι εἴμαστε βαπτισμένοι, καίτοι ἄλλοι μᾶς τό ᾿καναν αὐτό τότε πού δέν καταλαβαίναμε, ἐπειδή ἔχουμε ἐμπιστοσύνη ἀκριβῶς στούς δικούς μας ἀνθρώπους καί ὅτι μᾶς ἔγινε καί τό μυστήριο τοῦ Χρίσματος_ ἀλλά πόσοι μποροῦμε νά ποῦμε ὅμως, ὅτι ἔχουμε τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος;
«Δέν ξέρουμε κάν τί εἶναι Ἅγιο Πνεῦμα»
Ἐδῶ στά Ἰεροσόλυμα, τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς βλέπουμε ὅτι σ᾿ ὅλους αὐτούς πού ρωτοῦν τόν ἀπόστολο Πέτρο τί νά κάνουν καί τούς λέει νά μετανοήσουν, νά βαπτισθοῦν καί νά λάβουν τή Χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἔτσι καί γίνεται. Βλέπουμε καί στή Σαμάρεια ὅτι ἔρχονται οἱ Ἀπόστολοι καί ἐπιθέτουν τάς χεῖρας σ᾿ ὅλους αὐτούς πού βαπτίσθηκαν, κι ἔρχεται τό Ἅγιο Πνεῦμα. Συναντάει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στή Μικρά Ἀσία κάποιους, οἱ ὁποῖοι εἶναι βαπτισμένοι ἁπλῶς μόνο στό ὄνομα τοῦ Ἰωάννου. Τούς ρωτάει· «Ἔχετε Πνεῦμα Ἅγιο; Λάβατε Πνεῦμα Ἅγιο;» Διότι ὁ ἄνθρωπος τό αἰσθάνεται ἄν τό ᾿χει. Δέν εἶναι μόνο ἄν θυμᾶται ὅτι ἔγινε κάτι, ἀλλά τό αἰσθάνεται ὅταν τό ἔχει. Κι ἐκεῖνοι ἀπήντησαν· «Δέν ξέρουμε κάν τί εἶναι Ἅγιο Πνεῦμα, ἄν ὑπάρχει Ἅγιο Πνεῦμα». Αὐτό πού ἀπό κάποια πλευρά θά μποροῦσε νά πεῖ κάθε χριστιανός.
Ἄν πάρουμε μέ τή σειρά τούς ὀρθοδόξους Χριστιανούς καί τούς ρωτήσουμε· Ἔχετε Πνεῦμα Ἅγιο; Πήρατε Ἅγιο Πνεῦμα; Ἄν θελήσουν νά ᾿ναι εἰλικρινεῖς, θά ποῦν οὔτε ξέρουμε τί εἶναι αὐτό. Κι ὅμως ἐκεῖ καταλήγουν ὅλα, στό νά λάβουμε τήν Χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὅπως τονίζουν μερικοί Πατέρες, ὅλοι οἱ κόποι πού κάνουμε, ὅλες οἱ προσπάθειες, ἀφενός νά ἀποφεύγουμε τό κακό, ἀφετέρου νά κάνουμε τό καλό, νά ἀποκτήσουμε ἀρετές, εἶναι γιά νά ἀποκτήσουμε τή Χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Διότι ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀναγεννᾶ τόν ἄνθρωπο. Δέν φθάνει ἁπλῶς νά προσπαθήσει ὁ ἄνθρωπος. Ἄν ἦταν ἔτσι… Πρέπει ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος νά ᾿ναι μέσα σου, νά σέ ἀναγεννήσει, νά σέ ἀναπλάσει, νά σέ φτιάξει τέτοιον πού μπορεῖς νά ᾿χεις ὡς καρπό τίς ἀρετές πού δίνει τό Ἅγιο Πνεῦμα.
Τά ἔργα τῆς σαρκός καί ὁ καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος
Βλέπουμε ἐκεῖ στήν πρός Γαλάτας ἐπιστολή, στό πέμπτο κεφάλαιο, ὁ ἀπόστολος Παῦλος νά κάνει λόγο γιά τόν καρπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀλλά πιό μπροστά κάνει λόγο γιά τά ἔργα πού ἔχει κανείς, ὅταν λείπει τό Ἅγιο Πνεῦμα. Λέει· «Φανερά δέ ἐστι τά ἔργα τῆς σαρκός». Γνωστά εἶναι, φαίνονται καί τά ξέρουμε ποιά εἶναι τά ἔργα, ποιός εἶναι ὁ καρπός τοῦ ἀνθρώπου, πού εἶναι ἁπλῶς ἄνθρωπος καί δέν ἔχει μέσα του τό Πνεῦμα τό Ἅγιο· ὅπως καί νά ᾿χει τό πράγμα, ὅ,τι κι ἄν μᾶς λέει, ὅ,τι κι ἄν νομίζει, στήν ἁμαρτία ζεῖ. Ποιά εἶναι τά ἔργα αὐτά; Εἶναι ἡ μοιχεία, εἶναι ἡ πορνεία, εἶναι ἡ ἀκαθαρσία, εἶναι ἡ ἀσέλγεια, ἡ εἰδωλολατρία, ἡ φαρμακεία, εἶναι οἱ ἔχθρες, οἱ διχόνοιες, οἱ ζήλειες, εἶναι οἱ θυμοί, διχοστασίες, χωρισμοί, σχίσματα, φθόνοι, φόνοι, μέθαι, ἀσωτίες καί τά ὅμοια τούτοις.
Ὅταν ὁ ἄνθρωπος δέν ἔχει μέσα του τό Πνεῦμα τό Ἅγιο, ἤ ἄν θέλετε τό ἔχουμε ἐμεῖς μέν ἐπειδή βαπτισθήκαμε καί χρισθήκαμε, ἀλλά εἶναι κάπου σέ μιά γωνιά ἐκεῖ ξεχασμένο καί δέν προσφέρουμε τόν ἑαυτό μας στή δωρεά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, δέν ἔχουμε διάθεση νά ζήσουμε σύμφωνα μέ τό πῶς μᾶς ὁδηγεῖ ἡ παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέσα μας. Ὅταν ἔρθει ἕνας ἐπισκέπτης στό σπίτι, σοῦ κάνει τήν τιμή κι ἔρχεται στό σπίτι σου κι ἐσύ μέ τήν ὅλη στάση σου, δέν λές τίποτε, ἁπλῶς μέ τή στάση σου δείχνεις ὅτι οὔτε τόν πρόσεξες οὔτε τοῦ ᾿δωσες σημασία, θά σηκωθεῖ νά φύγει. Ἔτσι ναί μέν ἐπειδή εἶναι μέ μυστήριο μέσα μας τό Ἅγιο Πνεῦμα, μένει ἐκεῖ σέ μιά γωνιά καταχωνιασμένο, ἀλλά ὡς ἐνέργεια ὅμως φεύγει. Φεύγει ἡ Χάρις. Καί μένεις σκέτος ἄνθρωπος, ὅση καλή διάθεση κι ἄν ἔχεις, τί θά κάνεις, τέτοια θά κάνεις. Ἁμαρτίες. Ὅλες αὐτές καί τά ὅμοια μέ τοῦτες. Αὐτά ἀκριβῶς τά ὁποῖα κάνουν οἱ ἄνθρωποι καί δέν κουράζονται νά κάνουν. Λέει γι᾿ αὐτούς ὁ ἀπόστολος Παῦλος, «ἅ προλέγω ὑμῖν καθώς καί προεῖπον, ὅτι οἱ τά τοιαῦτα πράσσοντες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσιν».
Ὅλοι αὐτοί, λέει, πού κάνουν αὐτές τίς ἁμαρτίες καί ζοῦν ἔτσι, τό ξαναεῖπα, τό λέω καί τώρα· Δέν πρόκειται νά κληρονομήσουν βασιλεία Θεοῦ. Δέν πρόκειται νά σωθεῖς. Δέν πρόκειται νά σωθεῖς ἄν ὑπηρετεῖς τά πάθη σου, τίς ἁμαρτίες σου, ὅλα αὐτά τά τόσο ἄσχημα πράγματα καί τόσο διαβολικά. Καί νά θέλεις νά μήν κάνεις ἁμαρτίες, χωρίς τό Πνεῦμα τό Ἅγιο δέν μπορεῖς νά ἀποφύγεις. Ἑπομένως τό θέμα δέν εἶναι ἁπλῶς μόνο νά προσπαθεῖς νά μήν κάνεις ἁμαρτίες, δέν εἶναι ἁπλῶς μόνο νά θέλεις νά μήν κάνεις ἁμαρτίες. Τό θέμα εἶναι νά καταλάβεις καλά-καλά καί νά τά πιστέψεις ἔτσι τά πράγματα, ὅτι θά σέ βοηθήσει, θά σ᾿ ἐνδυναμώσει τό Ἅγιο Πνεῦμα πού θά ἔχεις μέσα σου καί θά δημιουργήσει ἀνάλογη κατάσταση μέσα σου. Αὐτό θά σέ βοηθήσει νά μήν ἔχεις καρπούς ἁμαρτίας, ἀλλά καρπούς ἀρετῆς, καρπούς ὄντως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί νά ᾿χεις ἐλπίδα νά σωθεῖς.
Ποιός εἶναι ὅμως ὁ καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος; Τό λέει στή συνέχεια λοιπόν ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἐδῶ στό πέμπτο κεφάλαιο τῆς πρός Γαλάτας ἐπιστολῆς. «Ὁ δέ καρπός τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη…» Νά, τί φέρνει τό Πνεῦμα τό Ἅγιο μέσ᾿ στήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου. Ἀγάπη. Καί φυσικά ἡ ἀγάπη αὐτή δέν εἶναι οἱ ἀγάπες πού ἔχουν οἱ ἄνθρωποι μεταξύ τους ἀπό συμφέρον· κι αὐτό φαίνεται. Μόλις δέν γίνεται αὐτό πού θέλουμε, πάει κι ἡ ἀγάπη μας, πᾶν κι ὅλα. Καί ἡ ἀγάπη γίνεται μίσος. Καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος λοιπόν εἶναι ἡ ἀγάπη, ἡ χαρά, ἡ εἰρήνη, ἡ μακροθυμία, ἡ καλοσύνη, ἡ ἀγαθότητα, ἡ πίστη, ἡ πίστη στό Θεό. Ἄλλο εἶναι θεωρητικά νά πιστεύεις στόν Θεό κι ἄλλο μέσα σου νά εἶναι βεβαιωμένη ἡ καρδιά σου καί νά στηρίζεται στόν Θεό. Νά ᾿ναι μέσα σου πιό ζωντανός ὁ Χριστός ἀπ᾿ ὅ,τι ἐσύ εἶσαι ὁ ἴδιος ζωντανός καί νιώθεις τόν ἑαυτό σου ζωντανό. Ἡ πίστις, ἡ πραότητα, ἡ ἐγκράτεια καί πολλά ἄλλα πού εἶναι κοντά σ᾿ αὐτές τίς ἀρετές καί πού εἶναι καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Τήν ἡμέρα αὐτή λοιπόν πού γιορτάζουμε τήν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί γενικότερα ἑορτάζουμε τό Ἅγιο Πνεῦμα _κι ὅλη ἡ ἑβδομάδα αὐτή ὅπως ξέρετε εἶναι ἀφιερωμένη στό Ἅγιο Πνεῦμα_ πολύ νά τό σκεπτόμαστε αὐτό ἤ ἄν θέλετε τώρα, αὐτές τίς ἡμέρες, σήμερα, πολύ νά σκεφτοῦμε πάνω στό θέμα αὐτό.
Δέν θά βγεῖ τίποτε ἄν νομίζεις ὅτι ἔχεις τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἐνῶ δέν τό ᾿χεις. Καί τό ᾿να καί τ᾿ ἄλλο φαίνεται ἀπό τά ἔργα σου. Καί τό ᾿να καί τ᾿ ἄλλο φαίνεται ἀπό τόν καρπό πού ἔχεις. Ὅσο κι ἄν μᾶς λές ὅτι ἔχεις Ἅγιο Πνεῦμα, ἄν ὁ καρπός, οἱ ἐκδηλώσεις τῆς ψυχῆς σου εἶναι αὐτά ὅλα πού εἶπε· οἱ φθόνοι, οἱ φόνοι, οἱ κακίες, οἱ ζήλειες, οἱ διχοστασίες, τά μαλώματα κλπ., ὅλα αὐτά, δέν ἐνεργεῖ μέσα σου, δέν λειτουργεῖ μέσα σου, δέν ὑπάρχει μέσα σου ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Γι᾿ αὐτό ἔχεις καρπούς ἁμαρτίας. Ἄν πάλι ἔχεις αὐτούς τούς καρπούς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πού λέει ἐδῶ, ἔχεις μέσα σου τό Ἅγιο Πνεῦμα. Ἄν ἔχεις μέσα σου τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἀπαραιτήτως θά ᾿χεις καί τούς καρπούς αὐτούς.
Ποιός ἀπό μᾶς τούς χριστιανούς ἔχει ἀγάπη, ὅπως τήν εἶπε ὁ Χριστός, δηλαδή ν᾿ ἀγαποῦμε ἀκόμη καί τόν ἐχθρό μας; Ν᾿ ἀγαποῦμε ἀκόμη καί κεῖνον ἀπό τόν ὁποῖο δέν περιμένουμε τίποτε. Ν᾿ ἀγαποῦμε ἀκόμη καί κεῖνον, ὁ ὁποῖος μέ τήν στάση του, μέ τά λόγια του, μέ τήν ὅλη συμπεριφορά του, μᾶς πικραίνει, μᾶς πληγώνει. Ποιός χριστιανός ἔχει μέσα του αὐτόν τόν καρπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος; Ἔχει τήν ἀγάπη κατά τέτοιο τρόπο ἤ ἔχει τή χαρά τήν ὁποία κανείς δέν μπορεῖ νά τήν ἀφαιρέσει, ὅπως εἶπε ὁ Κύριος, ἤ ἔχει μέσα του τήν εἰρήνη, τήν εἰρήνη πού δίνει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος καί τήν μακροθυμία ὅπως τήν γνωρίζουμε ἀπό τό στόμα τοῦ Κυρίου καί ἀπό τήν ζωή του καί τήν καλοσύνη καί τήν ἀγαθότητα καί τήν πίστη καί τήν πραότητα καί τήν ἐγκράτεια καί ὅλα αὐτά!
Ἡ πνευματική ζωή δέν εἶναι ἐκτέλεση κάποιων καθηκόντων ἀλλά κατάσταση πού δημιουργεῖ μέσα μας τό Ἅγιο Πνεῦμα
Κάνουμε μεγάλο λάθος πού νομίζουμε ὅτι τελειώσαμε καί κάναμε τό καθῆκον μας, ἁπλῶς μέ τό νά πιστεύουμε θεωρητικά ὅτι εἴμαστε χριστιανοί, ἁπλῶς μέ τό νά θυμούμαστε νά πᾶμε στήν ἐκκλησία, πού δέν στοιχίζει καί πολύ αὐτό. Καί ἄν θέλετε, νά διαβάσεις ἕνα βιβλίο κι αὐτό δέν στοιχίζει, νά καθίσεις ν᾿ ἀκούσεις κάτι κι αὐτό δέν στοιχίζει. Κάνουμε μεγάλο λάθος ἄν νομίζουμε ὅτι αὐτά εἶναι ἡ πνευματική ζωή, αὐτά εἶναι ἡ χριστιανική ζωή.
Πνευματική ζωή μέσα μας δημιουργεῖ τό Πνεῦμα τό Ἅγιο, ὄχι ἐμεῖς. Χριστιανική ζωή ζοῦμε, ὅταν εἶναι μέσα μας ὁ Χριστός, τόν ὁποῖο Χριστό τόν μορφώνει μέσα μας τό Πνεῦμα τό Ἅγιο. Κι ἄν θελήσουμε νά ᾿μαστε εἰλικρινεῖς, νομίζω ὅτι δέν θά δυσκολευτοῦμε πολύ νά ποῦμε ὅτι καθόλου δέν τό προσέξαμε αὐτό τό θέμα.
Κάνουμε ἁπλῶς τόν σταυρό μας, λέμε ἁπλῶς κάποια λόγια προσευχῆς, θά ἐκκλησιασθοῦμε, θά θυμηθοῦμε νά πᾶμε νά ἐξομολογηθοῦμε καμιά φορά, θά πᾶμε νά κοινωνήσουμε, ἀλλά βλέπουμε καρπό; Ἔχουμε ἀποτελέσματα; Ἄν δέν ἔχουμε, κάτι δέν πάει καλά, κάτι δέν γίνεται σωστά. Μπορεῖ νά τά κάνουμε ἐξωτερικά, ἀλλά μέσα ὑπάρχει ἀντίσταση στήν καρδιά. Κυρίως, ἄς ποῦμε, ὑπάρχει ἀπιστία ἤ αὐτό πού εἴπαμε πιό μπροστά, καί μόνο ἡ στάση μας πού εἶναι περιφρονητική ἀπέναντι στό Πνεῦμα τό Ἅγιο· πῶς λοιπόν Αὐτό θά μείνει στήν ψυχή μας καί πῶς θά ἐνεργήσει μέσ᾿ στήν ψυχή μας;
Ποιός χριστιανός _πάντοτε ὑπάρχουν ἀλλά ἔτσι γενικά, γενικά θά τό ποῦμε_ ποιός χριστιανός ἔχει καημό μέσα του καί ξεγλυτώνει ἀπό τά διάφορα προβλήματα; Γιατί μπλέξαμε μέ τά προβλήματα, μπλέξαμε μέ τίς διάφορες ὑποθέσεις, δέν εὐκαιροῦμε καθόλου, δέν μποροῦμε νά πάρουμε ἀναπνοή. Κι ἄν θυμηθοῦμε τόν Θεό, τόν θυμόμαστε μόνο νά μᾶς λύσει τά προβλήματα. Καί σάν νά μήν ὑπάρχει καθόλου χρόνος καί χῶρος μέσ᾿ στήν ψυχή μας νά ὑπάρχει αὐτός ὁ καημός. Ὁ καημός νά πιστέψουμε ἀληθινά στόν Χριστό, ὁ καημός νά μᾶς λυπηθεῖ ὁ Κύριος, νά δεῖ τήν ταπείνωσή μας, νά δεῖ τόν πόθο μας, νά δεῖ τήν μετάνοιά μας, νά δεῖ τήν πίστη μας, τόν καημό μας αὐτόν καί νά μᾶς δώσει τό Πνεῦμα τό Ἅγιο, νά μᾶς δώσει αὐτή τήν Χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καί θά πεισθοῦμε ὅτι ὄντως μᾶς ἔδωσε τήν Χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέ τό νά αἰσθανόμαστε ὅτι ἔχουμε τό Πνεῦμα τό Ἅγιο καί κυρίως μέ τό νά ἔχουμε τόν καρπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ἕνα εἶναι τό πρόβλημα
Νά μήν ἀφήσουμε νά περάσει ἀκόμη μιά φορά αὐτή ἡ μέρα _κάθε ἡμέρα βέβαια εἶναι κατάλληλη, ὄχι μόνο ἡ σημερινή, ἀλλά σήμερα πού γιορτάζουμε τήν ἑορτή τοῦ Ἁγίου Πνεύματος_ νά μήν ἀφήσουμε νά περάσει ἔτσι, ὅπως περνοῦν ὅλες οἱ μέρες κι ὅπως περνοῦν, ἄν θέλετε, ὅλες οἱ γιορτές χωρίς νά προβληματισθοῦμε σοβαρά καί χωρίς ν᾿ ἀνησυχήσουμε, ἀλλά σάν νά ξεχάσαμε τρόπον τινά ὅλα τ᾿ ἄλλα. Ὅπως λέγαμε κι ἄλλη φορά, πού ἀναφέρει ἕνας ἅγιος, ὅταν ἔχεις ἕναν πόνο φοβερό μέσα σου, ἄς ποῦμε λέει, ἤπιες δηλητήριο καί σέ πιάσουν φοβεροί πόνοι, ξεχνᾶς ὅλα τά ἄλλα. Ἄν εἶχες λίγο πόνο στό ἕνα δάκτυλο, ἄν εἶχες λίγο πόνο σέ κάποιο ἄλλο δάκτυλο, σ᾿ ἕνα ἄλλο μέλος τοῦ σώματος, τά ξεχνᾶς. Ὁ μεγάλος πόνος καλύπτει ὅλα τ᾿ ἄλλα, τά ἐξαφανίζει, σάν νά μήν ὑπάρχουν. Ἔτσι, λέει, πρέπει νά πονέσεις μέσα σου γιά νά δεῖ ὁ Θεός ὅτι πράγματι πονᾶς καί ὅτι πράγματι ζητᾶς τή θεραπεία τῆς ψυχῆς.
Θά λέγαμε λοιπόν, τόσο νά μᾶς κυριέψει ὁ καημός αὐτός, τόσο νά μᾶς συνέχει αὐτός ὁ καημός, αὐτός ὁ πόθος, αὐτό τό θέμα τό μεγάλο, νά λάβουμε τό Πνεῦμα τό Ἅγιο, ὥστε ὄντως, θά ᾿λεγα ἐγώ, στήν πραγματικότητα, ὄχι ἁπλῶς νά φαντασθοῦμε ὅτι ἔγινε ἔτσι, ἀλλά στήν πραγματικότητα νά ἐξαφανισθοῦν ὅλα ἐκεῖνα τά ὁποῖα θεωροῦμε προβλήματα μεγάλα καί τί θά κάνουμε καί πῶς θά τά ξεπεράσουμε. Ὅλα ἐξαφανίζονται, εἶναι σάν ἕνας καπνός, ὅταν προσέξεις τό ἕνα πρόβλημα, πού στήν προκειμένη περίπτωση τό ἕνα αὐτό πρόβλημα εἶναι _καθώς εἴμαστε χριστιανοί κι ὁ Θεός μᾶς δέχθηκε καί μᾶς ἔκανε χριστιανούς καί θέλει πολύ, πάρα πολύ θέλει νά μᾶς δώσει τό Πνεῦμα τό Ἅγιο_ νά ᾿χουμε αὐτόν τόν καημό κι αὐτόν τόν πόθο κι αὐτήν τήν λαχτάρα νά γίνουμε κοινωνοί τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ καί ἔτσι διά μέσου τῆς Χάριτος νά γίνουμε κοινωνοί τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ.
Θά σταματήσουμε ἐδῶ, νά μήν σᾶς κουράσω περισσότερο. Καί νά εὐχηθοῦμε ὁ Θεός νά παραβλέψει τίς ἁμαρτίες μας, νά παραβλέψει τήν ἀναισθησία μας, τά ὅποια σφάλματά μας, νά παραβλέψει τό ὅτι περάσαμε μιά ζωή ὁλόκληρη χωρίς νά πολυπροσέξουμε τά πράγματα. Νά μᾶς δώσει μετάνοια, νά μᾶς δώσει ταπείνωση, νά μᾶς κάνει Ἐκεῖνος καταλλήλους γιά νά δεχθοῦμε τό Πνεῦμα τό Ἅγιο, πού θέλει πάρα πολύ νά μᾶς τό δώσει. Καί ἐλπίζω καί εὔχομαι νά μᾶς τό δώσει ὁ Κύριος σήμερα, αὐτήν τήν ἡμέρα.
3-6-1996