Σήμερα ἔχουμε τή μνήμη δύο ὁσίων· τοῦ ὁσίου Μακαρίου τοῦ Αἰγυπτίου καί τοῦ ὁσίου Μακαρίου τοῦ Ἀλεξανδρέως.
{Ὁ κάθε χριστιανός ἔχει νά κάνει ἕναν κανόνα, ὅπως ὁ Θεός ἔχει ὁρίσει}
Οἱ ἅγιοι αὐτοί μᾶς θυμίζουν ὅλους τούς ἄλλους ὁσίους ἀλλά καί ὅλους τούς ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ ὁποῖοι ἅγιοι ἔκαναν ὅλοι τους τόν κανόνα πού ὁ Θεός ἀνέθεσε στόν καθένα. Καί εἰδικότερα ὁ ἅγιος Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος χρόνια καί χρόνια πέρασε μέσα στίς ἐρήμους. Ὅπως κι ἄν ἔχει τό πράγμα, ἡ ζωή στήν ἔρημο εἶναι ζωή στήν ἔρημο. Πολλοί ἅγιοι, θά ἔλεγε κανείς, πέρασαν πολλά χρόνια πολύ ἄχαρα στήν ἔρημο, ἑωσότου νά δεχθοῦν τήν οὐράνια παρηγορία.
Μέ τήν εὐκαιρία τῆς ἑορτῆς τῶν δύο ὁσίων θά ἤθελα, παρακαλῶ, νά τονίσω ἀκόμη μία φορά ὅτι ὁ κάθε χριστιανός σ᾿ αὐτόν τόν κόσμο ἔχει νά κάνει ἕναν κανόνα, ὅπως ὁ Θεός ἔχει ὁρίσει. Αὐτό πρέπει νά τό ἔχει ὁ καθένας ὑπ᾿ ὄψιν του καί ἔτσι νά εἶναι προετοιμασμένος καί ἔτσι νά προετοιμάζεται, γιά νά ζήσει, ὅσο θά ζήσει σ᾿ αὐτόν τόν κόσμο. Τό ὅτι ὁ Θεός ἔχει κανονίσει ὁ καθένας μας νά κάνουμε κάποιο κανόνα, σημαίνει ὅτι οὕτως ἤ ἄλλως θά κάνουμε κάποιο κανόνα, ὅμως σημαίνει ἐπίσης ὅτι ὁ κανόνας εἶναι μέσα στίς δυνατότητες τοῦ ἀνθρώπου. Ἔτσι ὁ καθένας, ὅπως κι ἄν ἔλθουν τά πράγματα, ὅ,τι κι ἄν τοῦ συμβεῖ στή ζωή, ὅσα δυσάρεστα, ὅσες δυσκολίες, ὅσα βάσανα καί ὅσα βάρη κι ἄν τοῦ ἔλθουν, νά ἔχει ὑπ᾿ ὄψιν του ὅτι αὐτός εἶναι ὁ κανόνας του, ὅτι ὁ κανόνας αὐτός εἶναι ὑποφερτός καί ὅτι, ὅπως κι ἄν ἔχει τό πράγμα, μπορεῖ κανείς νά σηκώσει τόν ζυγό αὐτό, νά βαστάσει αὐτό τόν ζυγό, νά φέρει εἰς πέρας αὐτό τόν κανόνα.
Βέβαια, πολλές φορές θά νιώσει κανείς ὅτι εἶναι δύσκολα τά πράγματα, θά νιώσει ὅτι εἶναι βαριά, εἶναι ἀσήκωτα, πολλές φορές θά τοῦ ἔλθει νά πεῖ ὅτι δέν μπορεῖ ἄλλο. Ὅμως πάντοτε-πάντοτε νά ἔχει κανείς ὑπ᾿ ὄψιν του ὅτι αὐτός εἶναι ὁ κανόνας του, ὁ δικός του ὁ κανόνας, αὐτό πού ὁ Θεός ἐν τῇ πανσοφίᾳ του ἔχει κανονίσει καί ἔχει ὁρίσει καί ὅτι, ὅπως καί ἄν ἔχει τό πράγμα, μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ μπορεῖ νά σηκώσει κανείς αὐτόν τόν σταυρό καί νά κάνει αὐτόν τόν κανόνα.
Δέν ἔχουν θέση λοιπόν ὅλα ἐκεῖνα τά ὁποῖα λέει συνήθως κανείς· Δέν μπορῶ ἄλλο, δέν ἀντέχω ἄλλο, δέν πάει ἄλλο. Μπορεῖ ἀπό μιά πλευρά νά φαίνεται ὅτι εἶναι ἀναπόφευκτα λόγια τοῦ ἀδυνάτου ἀνθρώπου, ἀλλά ἀπό ἄλλη πλευρά δέν εἶναι λόγια ἀνθρώπου ὁ ὁποῖος πίστευσε στόν Χριστό καί ὁ ὁποῖος ἔχει ὑπ᾿ ὄψιν του αὐτές τίς ἀλήθειες, ὅτι δηλαδή ὅλα τά ὁρίζει ὁ Κύριος, ὅλα ἐκεῖνος τά κανονίζει καί ξέρει ὁ Κύριος τί θά συμβεῖ στόν καθένα καί ξέρει ὁ Κύριος τί θ᾿ ἀφήσει καί τί θά βάλει στούς ὤμους τοῦ καθενός. Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος λέει αὐτά τά λόγια, δέν ἔχει ὑπ᾿ ὄψιν του καί δέν λαμβάνει ὑπ᾿ ὄψιν του αὐτές τίς ἀλήθειες καί κάνει λάθος καί ἀκόμη τά βολεύει τά πράγματα ἤ προσπαθεῖ νά τά βολέψει σύμφωνα μέ τίς δικές του ἀντιλήψεις, μέ τή δική του κρίση, μέ τό πῶς τοῦ φαίνονται καί πῶς ὁ ἴδιος καταλαβαίνει τά πράγματα, καί δέν τά βλέπει ὅλα κάτω ἀπό τήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ καί κάτω ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.
Ὅλοι οἱ ἅγιοι _οἱ μάρτυρες πρῶτα, οἱ ὅσιοι ἔπειτα_ παραδόθηκαν στή Χάρι τοῦ Θεοῦ. Γιά κανέναν δέν ἦταν εὔκολος ὁ δρόμος, γιά κανέναν δέν ἦταν εὔκολα τά πράγματα καί γιά κανέναν δέν ἦταν γιά λίγο καιρό ἀλλά γιά πολύ. Σέ ὅλους, ἐκτός ἀπό ἐξαιρέσεις, γιά πολλά χρόνια ἔπεσαν τά βάρη ἐπάνω τους, ἔπεσε ὁ ζυγός αὐτός, ὁ σταυρός αὐτός, ἐπάνω τους. Γιά πολλά χρόνια ἔκανε ὁ καθένας τόν κανόνα του. Ὅλοι ἔκαναν ὑπομονή, ὅλοι ἀγωνίσθηκαν ὑπομονητικά, ὅλοι ἀγωνίσθηκαν ὄχι ἁπλῶς βλέποντας τίς δυσκολίες πού εἶχαν μπροστά τους, ὄχι ἁπλῶς αἰσθανόμενοι ὅλα ἐκεῖνα πού ἔπεφταν ἐπάνω τους, ἀλλά βλέποντας ὅλα αὐτά μέσα στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ καί μέσα στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.
Πράγματι, κανείς δέν μπορεῖ νά τά βγάλει πέρα, ἐάν τά δεῖ ἁπλῶς ἀνθρώπινα καί ἐάν τά δεῖ ἁπλῶς σάν βάσανα τῆς ζωῆς καί σάν ἐμπόδια καί δυσκολίες τῆς ζωῆς. Κανείς δέν μπορεῖ νά τά βγάλει πέρα. Θά λυγίσει, θά γογγύσει, θά παραπονεθεῖ, θά ἁμαρτήσει, θά ὀλιγοπιστήσει, θά ταραχθεῖ, θά τά χάσει. Πολλά θά γίνουν, ἐάν μόνο ἔτσι τά δεῖ καί ἐάν ἔτσι τά ἀντιμετωπίσει. Ἄν ὅμως τά δεῖ μέσα στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, μέσα στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, μέσα στήν ἰδιαίτερη φροντίδα πού ἔχει ὁ Θεός γιά τόν καθένα, καί ἔτσι σηκώσει κανείς τόν ζυγό του, σηκώσει τόν σταυρό του, καί ἔτσι βαστάσει τά ὁποιαδήποτε βάρη, τότε κάνει τόν κανόνα του καί θά ἔλθει ὁ καρπός, θά ἔλθει ἡ εὐλογία. Πότε θά ἔλθει, τό ξέρει ὁ Θεός. Σ᾿ ἄλλους θά ἔλθει συντομότερα, σ᾿ ἄλλους θά ἔλθει ἀργότερα, σ᾿ ἄλλους θά ἔλθει στό τέλος τῆς ζωῆς. Πάντως, ὅλοι, ὅσοι θά ἐνεργήσουν ἔτσι, θά εὐλογηθοῦν, ὅλοι θά κερδίσουν τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ὅλοι θά σωθοῦν. Ἄλλωστε, αὐτός εἶναι ὁ σκοπός.
19-1-1987
* Ἀποσπάσματα ἀπό τό βιβλίο «Θέλεις νά ἁγιάσεις;» Α’ ἔκδ.