Διά τῆς θείας Λειτουργίας εἴμαστε μέσα στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ
Γιά σκεφθεῖτε πόσο ἄφρονες εἴμαστε, πόσο ἀδικοῦμε τόν ἑαυτό μας, ἄς τό ποῦμε ἔτσι, πού αὐτή ἡ Λειτουργία ἡ οὐράνια, ἡ αἰώνια Λειτουργία γίνεται· ὁ Κύριος τά κανόνισε ἔτσι ὥστε νά γίνεται. Παρά τό ὅτι εἴμαστε ἁμαρτωλοί, παρά τό ὅτι εἴμαστε ἀνάξιοι, ὁ Κύριος βρῆκε τρόπο νά κάνει τή Λειτουργία γιά τούς ἀνθρώπους, διά τῶν ἀνθρώπων, διά τῶν συγκεκριμένων ἀνθρώπων, τῶν ἱερέων, δίδοντάς τους μέ τό μυστήριο τῆς ἱερωσύνης, τῆς χειροτονίας, τήν εἰδική χάρη. Καί γίνεται ὅλο αὐτό γιά τούς ἀνθρώπους. Τί χάνουμε, ὅταν σάν νά φοβᾶται ὁ Θεός νά μᾶς φανερώσει, νά μᾶς ἀποκαλύψει, νά ποτίσει τήν ὕπαρξή μας μέ αὐτή τήν οὐράνια δρόσο, μέ τήν οὐράνια, τήν ἄκτιστη χάρη, μέ αὐτό τό πῦρ, μέ αὐτή τή φωτιά, μέ αὐτό τό φῶς! Σάν νά φοβᾶται. Διότι, πῶς μπορεῖ νά μᾶς ἔχει ἐμπιστοσύνη;
Καί ἔχουμε μέσα μας τόν Χριστό, ἔχουμε μέσα μας τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, ἔχουμε μέσα μας ὄντως τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, εἴμαστε μέσα στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ, εἶναι μέσα μας ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ναί, ὄντως μᾶς κάνει κοινωνούς ὁ Κύριος, πού μᾶς τά προσφέρει. Καί δέν καταλαβαίνουμε τίποτε. Τουλάχιστον νά ἔχει κανείς μιά συναίσθηση καί νά λέει: «Ἥμαρτον, Κύριε, ἥμαρτον, συγχώρησέ μας». Νά ἔχει μιά συναίσθηση καί νά μήν ψυχρανθεῖ μέσα του ἡ πίστη, νά μήν ψυχρανθεῖ μέσα του ἡ διάθεση νά περιμένει, ὅταν τόν ἐλεήσει ὁ Κύριος. Ἔτσι μένει ἀνοιχτός ὁ δρόμος. Ἀλλιῶς, ἁπλῶς θά τά χρησιμοποιήσεις ὅλα αὐτά γιά νά καλοβολευτεῖς. Δέν ἔχεις καμιά σχέση, ἀληθινή σχέση μέ τόν Χριστό.
Καθώς ἐμεῖς ἔχουμε οἰκειότητα καλή, ἄς πῶ ἔτσι, μέ τή θεία Λειτουργία πού γίνεται στή γῆ –καί δέν εἶναι ἀλλιώτικη αὐτή, εἶναι ἡ ἴδια Λειτουργία· ἁπλῶς ἐδῶ μόλις καί μετά βίας κάτι μποροῦμε νά γευθοῦμε– ἐκεῖ ὅλη αὐτή ἡ γεύση καί ὅλη αὐτή ἡ ἀλήθεια θά μᾶς ἀποκαλυφθεῖ στήν αἰώνια βασιλεία. Καί εἶσαι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ γρηγορῶν, εὐγνωμονώντας, χαίρων, διότι σοῦ ἄνοιξε αὐτόν τόν δρόμο ὁ Θεός, σοῦ ἄνοιξε αὐτή τήν πόρτα. Καί μπορεῖς νά κοινωνεῖς ὅλων αὐτῶν, νά θεώνεσαι.
Τό πᾶν εἶναι ὅτι ἦρθε ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ἔγινε ἄνθρωπος, κήρυξε, σταυρώθηκε καί πέθανε, θυσίασε τόν ἑαυτό του καί ἀνέστη. Καί ὅλα αὐτά εἶναι μέσα στή θεία Λειτουργία, κι ἐσεῖς περιφρονεῖτε. Κατεβαίνει ὁ Θεός, κατεβαίνει ὁ οὐρανός, κατεβαίνει ἡ οὐράνια βασιλεία στόν ναό, μέσα στή θεία Λειτουργία, κι ἐσύ εἴδηση δέν παίρνεις. Ὑπάρχει χειρότερο κακό ἀπό αὐτό;
Πόσα χρόνια, σάν νά μήν ξέραμε, σάν νά μήν ἤμασταν βαπτισμένοι, σάν νά μήν ἤμασταν χριστιανοί, παραβλέψαμε. Ἀλλά καί τώρα πού ὑποτίθεται ὅτι γνωρίζουμε, ἔχουμε καημό μέσα μας, ἔχουμε πόνο μέσα μας; Ἔτσι νά ταπεινωθοῦμε ἐνώπιον τοῦ πλάστη μας καί νά ποῦμε: «Θεέ μου, τί ἔκανες, κι ἐγώ ἀκόμη δέν κατάλαβα τίποτε». Καί νά πέσουμε κάτω νά τόν προσκυνήσουμε.
Καί τό ὅτι διαβάζουμε ὅλα αὐτά τά φοβερά καί λίγο πολύ ὁ Θεός βοηθάει κάτι νά ποῦμε, καί τελικά δέν σέ ἀγγίζουν, δέν εἶναι καλό σημάδι αὐτό, δέν εἶναι καλό σημάδι. Προσέξτε.
23/09/2003