Πάντων τῶν ἀπ᾿ αἰῶνος Θεῷ εὐαρεστησάντων, ἀπό Ἀδάμ ἄχρι καί Ἰωσήφ τοῦ μνήστορος

Ἡ γραμμή τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ.

Ποιοί τή βρίσκουν;

Σήμερα, Κυριακή πρό τῆς Χριστοῦ γεννήσεως, θά παρακαλοῦσα δύο σημεῖα νά προσέξουμε λαμβάνοντας ὑπ᾿ ὄψιν καί τήν ἀποστολική^[1] καί τήν εὐαγγελική περικοπή.^[2]

Τό ἕνα εἶναι ἀπό τήν εὐαγγελική περικοπή, ὅπου ἀναφέρονται τά ὀνόματα τῶν προπατόρων τοῦ Κυρίου, μέ τούς ὁποίους ξεκινάει τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ καί καταλήγει στόν Ἰησοῦ, στόν Χριστό. Καί ἐμεῖς βέβαια, ὄχι μόνο σ᾿ αὐτή τήν περίπτωση ἀλλά καί γενικότερα μέσα στήν Παλαιά καί στήν Καινή Διαθήκη, τά βρίσκουμε ὅλα ἕτοιμα· εἶναι ξεκαθαρισμένα καί βαλμένα σέ μιά σειρά. Ὅμως καί τότε καί ἔπειτα καί πάντοτε, γιά τόν καθένα στήν ἐποχή πού ζεῖ, αὐτή ἡ γραμμή τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ, τοῦ σχεδίου τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι πάντοτε εὐδιάκριτη. Τελικά, βλέπουν αὐτή τή γραμμή καί πιάνονται ἀπό αὐτήν ὄχι ἁπλῶς ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι θέλουν, τό ἐπιθυμοῦν, ἀλλά ἐκεῖνοι πού θά τή δοῦν αὐτή τή γραμμή, θά τούς τή φανερώσει ὁ Θεός.

Θυμηθεῖτε τήν περίπτωση τῶν δύο ληστῶν.^[3] Ἐμεῖς τώρα βέβαια τά βλέπουμε ξεκάθαρα τά πράγματα, ἀλλά τότε δέν ἦταν. Ὁ ἕνας, ἐπειδή ταπεινώνεται καί ἔχει διάθεση, ὅπως τελικά δείχνουν τά πράγματα, νά δεῖ τόν Θεό, νά πιστέψει στόν Θεό, νά τόν ὁμολογήσει, βλέπει, καταλαβαίνει, τόν φωτίζει ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ καί σώζεται. Ὁ ἄλλος δέν καταλαβαίνει τίποτε. Καί ὁ ἕνας εἶναι ἐκεῖ καί ὁ ἄλλος εἶναι ἐκεῖ.

Ἔχουμε παρόμοιες περιπτώσεις μέσα στήν ἱστορία τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας, ἀκόμη καί σήμερα. Ἄλλος ἀπό ἐδῶ, ἄλλος ἀπό ἐκεῖ, τελικά φωτίζονται, βρίσκουν τόν Κύριο. Μπορεῖ νά μιλοῦμε γιά τόν Κύριο, ἀλλά τό θέμα εἶναι ποιός τελικά θά τόν βρεῖ τόν Κύριο, ποιός θά ἑνωθεῖ μαζί του, ποιός θά σωθεῖ. Τελικά, θά τόν βροῦν αὐτοί πού ἔχουν αὐτή τή διάθεση. Ὁ Κύριος ξέρει ποιοί εἶναι αὐτοί. Εἶναι οἱ ταπεινοί, οἱ μετανοημένοι, αὐτοί πού δέν ἔχουν θέλημα, πού πραγματικά εἶναι διατεθειμένοι νά πεθάνουν, γιά νά ζήσει μέσα τους ὁ Χριστός.

Νά τό προσέξουμε αὐτό. Μή μείνουμε ἔξω ἀπό τόν νυμφώνα. Μή γίνει σ᾿ ἐμᾶς ἀκριβῶς αὐτό πού εἶπε ὁ Κύριος: Οὐκ οἶδα ὑμᾶς.^[4] «Δέν σᾶς ξέρω». Καί θά ἀποροῦμε.

Ἔχουμε ἐπίσης τήν ἀποστολική περικοπή, στήν ὁποία ὁμιλεῖ ὁ ἀπόστολος Παῦλος πάλι γι᾿ αὐτούς πού ἔζησαν στήν Παλαιά Διαθήκη, ἀλλά ἐννοεῖ καί αὐτούς πού ζοῦν στήν Καινή Διαθήκη. Λέει λοιπόν γιά ὅλους: Ἄλλος ἔπαθε αὐτό, ἄλλος τό ἄλλο. Δηλαδή, δέν καλοπέρασαν, δέν καλοβολεύτηκαν, δέν ἦρθαν τά πράγματα ὅπως τά ἤθελαν –ὄχι– ἀλλά ὅπως οἰκονόμησε γιά τόν καθένα ὁ Θεός. Καί ὁ καθένας ἀπό αὐτούς εἶχε τήν ταπείνωση καί τή διάθεση νά ὑπακούσει καί εἶχε τό τέλος πού ἤθελε ὁ Θεός. Ἄλλοι λιθοβολήθηκαν, ἄλλοι πριονίστηκαν, ἄλλοι ἔπαθαν τό ἕνα, ἄλλοι τό ἄλλο.

Ὄχι πῶς ἐμεῖς θέλουμε νά κανονίσουμε τή ζωή, ὄχι πῶς ἐμεῖς τήν ἐπιθυμοῦμε τή ζωή. Ὄχι ἔτσι. Εἴμαστε καλομαθημένοι ἀπό αὐτή τήν πλευρά, δηλαδή κακομαθημένοι, καί δέν θά δοῦμε πρόσωπο Θεοῦ. Νά ἀποφασίσουμε νά παραδοθοῦμε στόν Κύριο καί νά δεχθοῦμε τή ζωή ὅπως θά τήν κανονίσει αὐτός. Τότε θά φωτιστοῦμε, τότε θά δοῦμε τί θέλει νά μᾶς πεῖ, θά τό ἐννοήσουμε, θά πιστέψουμε καί θά σωθοῦμε, ὅπως τόσοι ἄλλοι πίστεψαν καί σώθηκαν. Αὐτοί βρῆκαν τή γραμμή αὐτή τοῦ σχεδίου τοῦ Θεοῦ, τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ, πίστεψαν καί σώθηκαν. Ἀλλά πολλοί ἄλλοι χάθηκαν. Εὔχομαι νά εἴμαστε μέ αὐτούς πού σώζονται.

22-12-1992

^[1]. Βλ. Ἑβρ. 11, 9-10 καί 32-40.

^[2]. Βλ. Ματθ. 1, 1-25.

^[3]. Βλ. Λουκ. 23, 39-43.

^[4]. Ματθ. 25, 12.