Εἴμαστε ἄλλου πνεύματος ἐμεῖς
Ἀλίμονο σ᾿ ἐκεῖνον πού θά πεῖ: «Ἐντάξει, ἐγώ σώθηκα. Ἐντάξει, ἐμένα μοῦ ἔβαλε σφραγίδα ὁ Θεός». Ὅλα εἶναι ὑπό αἵρεσιν. Χρειάζεται ὁ ἄνθρωπος, ὅσο θά ζήσει σ᾿ αὐτόν τόν κόσμο, νά εἶναι σέ ἐπιφυλακή. Ὁ Θεός θά τόν προστατεύσει· κανείς δέν θά τόν πειράξει. Ἐκεῖνος πού θά κάνει κακό στόν ἑαυτό του εἶναι ὁ ἴδιος ὁ ἑαυτός του. Ναί, θά σέ προστατεύσει ὁ Θεός. Ἀλλά μήν ὅμως τό κλείσεις τό θέμα: «Ἐντάξει, μέ διάλεξε ὁ Θεός, μέ ἔγραψε στό βιβλίο του ὁ Θεός, μοῦ ἔβαλε τή σφραγίδα του ὁ Θεός, εἶμαι δικός του». Γιατί τό βάπτισμα εἶναι σφραγίδα τοῦ Χριστοῦ –σφραγίς δωρεᾶς Πνεύματος Ἁγίου– ἀλλά ὅμως ὅταν θά ζήσεις σύμφωνα μέ τό βάπτισμα καί μέχρι τέλους θά μείνεις ἐκεῖ πιστός. Ἀφοῦ σέ ἀφήνει ὁ Θεός νά ζήσεις, σημαίνει ὅτι χρειάζεται γιά νά κάνεις τόν ἀγώνα σου, νά σταθεροποιηθεῖς στήν πίστη σου, στήν ἀγάπη σου πρός τόν Θεό, στή μαθητεία αὐτή, στό ὅτι εἶσαι τοῦ Χριστοῦ.
Ὅλες οἱ ψυχές πού θά σωθοῦν θά περάσουν ἀπό θλίψη μεγάλη. Ναί, θά ματώσουν, θά πονέσουν. Δέν γίνεσαι ἀλλιῶς χριστιανός, δέν θά βρεῖς τόν Θεό ἀλλιῶς. Θά σέ φάει τό σαράκι τῆς αὐτοδικαιώσεως, τοῦ ἐγωισμοῦ. Ὅποιος πονάει πιό πολύ, ἀλλά ἐν Θεῷ ἔτσι, καί ὅσο πιό πολύ πονάει, τόσο γιατρεύεται ἡ ψυχή του, σώζεται. Ἀφ᾿ ἑνός χρειάζεται νά πονέσει κανείς γιά νά γιατρευτεῖ ἡ ψυχή του, καί ἀφ᾿ ἑτέρου ἀκριβῶς πονάει γιά νά σωθεῖ ἡ ψυχή του.
Εἴμαστε ἄλλου πνεύματος ἐμεῖς. Χριστιανοί, ἀλλά ἄλλου πνεύματος. Καί μᾶς ἀρέσει κιόλας αὐτό τό πνεῦμα τό κοσμικό. Τό χριστιανικό πνεῦμα τό χρησιμοποιοῦμε πιό πολύ γιά τή βόλεψή μας: Μήπως εἶναι ἀλήθεια ὅλα αὐτά καί πάθουμε τίποτε, ἤ γιά νά ἔχουμε λίγο ἥσυχη καί τή συνείδησή μας, ἤ μέ τήν ἔννοια: «Ἄς πᾶμε καί στόν Θεό, μή μᾶς πέσουν τίποτε δύσκολα πράματα», ἤ γιά νά ἔχουμε λίγο τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Ὄχι ὅτι ἀγκαλιάζουμε τό ὅλο πνεῦμα, ἀγαποῦμε τό ὅλο πνεῦμα, χανόμαστε ἔτσι μέ ὅλη τή σημασία τῆς λέξεως μέσα στή λατρεία τοῦ Θεοῦ. Καί ὅμως, ὁ οὐρανός ἔτσι εἶναι. Ἐκτός ἀπό κάποιους ἁγίους, νομίζω, ὅλοι οἱ ἄλλοι ὡς πρός αὐτό τό θέμα εἶναι φτωχοί. Ἀλλά τουλάχιστον νά διδαχθοῦμε ἀπό αὐτό: «Ἔτσι εἶναι στόν οὐρανό, κι ἐμεῖς δέν πολυνιώθουμε ἔτσι, δέν τά πολυθέλουμε ἔτσι, δέν μᾶς πολυαναπαύουν ἔτσι. Κάτι δέν πάει καλά μ᾿ ἐμᾶς». Ὁπότε ταπεινώνεσαι πιό πολύ· ἀποδοκιμάζεις τόν ἑαυτό σου, ἀποδοκιμάζεις αὐτό τό πνεῦμα τό κοσμικό, τό γήινο, καί παραδίδεσαι στό ὅλο πνεῦμα τοῦ Θεοῦ.
14/09/2003