Γιά τόν καθένα μας ἀνά πᾶσαν στιγμήν εἶναι ἡ ἐσχάτη ὥρα
Οἰκονομεῖ ὁ Θεός, ἐπιτρέπει ὁ Θεός στά πρῶτα χρόνια τῆς Ἐκκλησίας ἡ ὅλη χριστιανική κοινότητα νά ζοῦν ἔτσι ἐπί ποδός, μέ τήν πίστη ὅτι ὅπου νά ᾿ναι ἔρχεται ὁ Κύριος· «ὁ Κύριος ἐγγύς». Αὐτό ὅμως καθόλου δέν σημαίνει ὅτι ὅλα αὐτά δέν ἔχουν καί διαχρονική σημασία καί δέν φθάνουν μέχρι τό βάθος τοῦ χρόνου. Σέ κάθε ἐποχή ὁ Κύριος ἐπιτρέπει, πότε ἔτσι, πότε ἔτσι, νά ἔχουμε ἐπίγνωση ὅτι ὑπάρχει ὁ ἀντίχριστος, ὑπάρχει ἡ ἀντίχριστη διδασκαλία, ὑπάρχει ὁ δράκοντας, ὁ σατανᾶς, ὁ διάβολος, ὁ ὁποῖος ἔχει τούς ἀνθρώπους του καί κάνει αὐτά πού θέλει νά κάνει. Καί οἱ χριστιανοί πάρα πολύ ἐνισχύονται, ὅταν ἀκριβῶς τά παίρνουν ἔτσι τά πράγματα, ὅτι μπορεῖ νά εἶναι ἡ ἐσχάτη ὥρα. Καί χρειάζεται νά τό νιώθουμε ὅτι εἶναι ἡ ἐσχάτη ὥρα. Ἔτσι ὠφελούμαστε. Τώρα πότε θά εἶναι αὐτή ἡ ἐσχάτη ὥρα, ὁ Θεός τό ξέρει. Κάποτε θά ἔρθει ὄντως ἡ ἐσχάτη ὥρα, ἀλλά γιά τόν καθένα μας ἀνά πᾶσαν στιγμήν εἶναι ἡ ἐσχάτη ὥρα. Καί ὄχι ἁπλῶς μέ τήν ἔννοια, πώ πώ, μήπως τώρα ἔρθει ἡ Δευτέρα Παρουσία. Ὄχι. Ἔτσι ἅμα ζεῖς, ὅτι σάν νά ἦρθε ἡ Δευτέρα Παρουσία, ἔτσι βρίσκεις τόν Θεό καί σέ βρίσκει ὁ Θεός.
Τό θεωρῶ πολύ σημαντικό, πάρα πολύ σημαντικό, ὅταν ἐμεῖς αὐτή τή στιγμή σάν νά εἴμαστε ἐνώπιον ὅλων αὐτῶν πού θά γίνουν. Καί ἀπό κάποια πλευρά λαμβάνουν χώραν μέσα μας καί ἔξω ἀπό μᾶς φοβερά πράγματα, ὅταν ἀγαποῦμε τόν Χριστό, ὅταν θέλουμε νά πᾶμε στόν Χριστό, ὅταν θέλουμε νά νικήσουμε τήν ἁμαρτία, νά ξεφύγουμε ἀπό τό ἐγώ μας. Καί ὠφελούμαστε.
Καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος στό 2ο κεφάλαιο τῆς Β´ πρός Θεσσαλονικεῖς ἐπιστολῆς λέει ὅτι τό μυστήριο τῆς ἀνομίας καί ἡ ὅλη ἐνέργεια τοῦ ἀντιχρίστου ἤδη εἶναι μέσα στήν κοινωνία καί κάνει τή δουλειά της. Προσωπικῶς μοῦ φαίνεται ὅτι ὅλα αὐτά εἶναι πάρα πολύ ξεκάθαρα, ὅταν ἀκριβῶς δέν τά ψαχουλεύεις –καί τί θά γίνει καί πότε θά γίνει… Ἀφοῦ δέν τά φανέρωσε ὁ Θεός, ἀφοῦ δέν θέλει νά τά φανερώσει, δέν χρειάζεται νά τά ξέρουμε. Χρειάζεται ὅμως νά ξέρουμε ὅτι ὅλα αὐτά θά γίνουν καί ὅτι ὅλα αὐτά γίνονται. Εἶναι πολύ σημαντικό, σημαντικότατο, ἐμεῖς αὐτή τή στιγμή νά ζοῦμε ὅλα αὐτά τά πράγματα.
Μέ ἀφορμή τό πάθημα τοῦ Πέτρου, νά ποῦμε ὅτι δέν ἀλλάζει κατά μαγικό τρόπο ἡ ψυχή. Ἡ χάρη θά ἐνεργήσει, ἐφόσον ὁ ἄνθρωπος θά συμφωνήσει μέ τή χάρη, θά παραδοθεῖ στή χάρη. Ἡ χάρη δέν ἐνεργεῖ μαγικά. Ὅσο πιό γρήγορα ἀξιοποιήσεις ὅ,τι σοῦ δίνει ὁ Κύριος –ταπεινωθεῖς, τόν πιστέψεις, παραδοθεῖς σ᾿ αὐτόν– τόσο καί θά γλιτώσεις ἀπό πολλά. Ἀλλιῶς, εἶναι ἀναπόφευκτο νά πάθουμε.
Ὁ Κύριος, πού ὡς ἄνθρωπος θυσιάστηκε γιά μᾶς προσφέροντας τή μοναδική καί τήν αἰώνια θυσία γιά ὅλους μας, δέεται συνεχῶς γιά νά μήν ἐκλείψει ἡ πίστη μας. Ἀπό κεῖ καί πέρα θά περάσουμε τοῦτο, θά περάσουμε ἐκεῖνο, θά πέσουμε, θά σηκωθοῦμε, θά γίνει τό ἕνα, τό ἄλλο, ἀλλά θά σωθοῦμε. Ὅποιος ἔχει σχέση μέ τόν Θεό καί ἀναφορά στόν Θεό μέ τήν ἔννοια αὐτή: «Θά ἔχουμε καί τοῦτο, θά ἔχουμε κι ἐκεῖνο, θά ἀπολαύσουμε καί τό ἕνα καί τό ἄλλο», δέν πρόκειται νά βρεῖ τόν ἀληθινό Θεό καί δέν πρόκειται νά βρεῖ κατά ἀλήθειαν αὐτόν τόν ἀληθινό Θεό.
Ὁ Πέτρος ἀξιοποίησε τό πάθημά του, ταπεινώθηκε καί σώθηκε. Καί ἔγινε ὁ κορυφαῖος τῶν ἀποστόλων. Ὅποιος θά θελήσει νά ἀκολουθήσει πραγματικά τόν Κύριο –δέν γίνεται ἀλλιῶς– θά πάθει, θά περάσει πολλά. Βέβαια, δέν ξέρουμε τί θά κάνει ὁ Κύριος γι᾿ αὐτούς οἱ ὁποῖοι ἔτσι ἐπιπόλαια εἶναι χριστιανοί καί ἐπιφανειακά ἔχουν κάποιες ἄς ποῦμε ἀρετές καί κάποια καλά πράγματα. Δέν ξέρουμε. Ὁ Θεός τό ξέρει αὐτό. Ἀλλά ὅποιος θά δείξει ἀπό δῶ, ἀπό αὐτόν τόν κόσμο –πού ἔτσι πρέπει νά κάνει– ὅτι θέλει νά εἶναι τοῦ Χριστοῦ, ὅτι θέλει πέρα γιά πέρα νά ὑποταχθεῖ στόν Χριστό, νά τόν ἀκολουθήσει ἀπό ἀγάπη, διότι αὐτός εἶναι ὁ πλάστης του, ὁ σωτήρας του, θά περάσει πολλά. Ὁ Πέτρος πέρασε αὐτόν τόν πειρασμό· ἄλλοι περνοῦν ἄλλους πειρασμούς.
Π.χ. θά ὀργιάσουν μέσα του ἀρνητικές θέσεις ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ: σάν νά τόν ἀδικεῖ ὁ Θεός, σάν νά μήν τόν προσέχει· τά βάζει κανείς μέ τόν Θεό. Ἅμα εἶσαι ὑπό τήν ἐπήρεια τή δαιμονική ἔτσι ἤ ἔτσι ‒ἄν δέν εἶσαι τοῦ Θεοῦ ἤ ἄν θελήσεις νά εἶσαι στόν δρόμο τοῦ Θεοῦ καί δέν εἶσαι ἀληθινά τοῦ Θεοῦ‒ ἐκεῖνος δέν θά σέ ἀφήσει νά προχωρήσεις. Βέβαια, ἄν ἐπιπόλαια καί ἐπιφανειακά παίρνεις τά τοῦ Χριστοῦ, δέν σέ πειράζει καί πολύ. Ἀλλά ὅταν θελήσεις νά προχωρήσεις πνευματικά, θά λυσσάξει καί θά σοῦ βάλει τέτοια. Ὁ διάβολος, πού διαφεντεύει στόν κόσμο, εἶναι δυνατός καί ἔρχεται νά μᾶς πειράξει, ἀλλά μείζων ὁ ἐν ἡμῖν. Ὁ Χριστός πού εἶναι μέσα μας εἶναι ἀνώτερος, εἶναι πιό δυνατός.
Τό πέσιμο τοῦ Πέτρου δέν ἦταν παταγώδης ἥττα; Τήν ἄφησε ὁ Χριστός νά γίνει. Διότι θά γκρεμιζόταν αὐτό τό εἴδωλο πού εἶχε μέσα του ὁ Πέτρος, ἐάν ἔπεφτε. Δέν μποροῦσε νά τόν σπρώξει ὁ Κύριος νά πέσει. Ὄχι. Ἐν τῇ ἀδυναμίᾳ του θά πέσει.
Λίγη πίστη νά δείξεις, καί ὅλα αὐτά, ὅλες αὐτές οἱ ἀλήθειες νά ἔρθουν καί στόν νοῦ σου καί στήν καρδιά σου, ζεῖς, ἀπό κάποια πλευρά, οὐράνια ζωή. «Ὧδε ἐστίν ἡ ὑπομονή καί ἡ πίστις τῶν ἁγίων». Νά τά πάρουμε ἔτσι τά πράγματα, νά πάρουμε ἀπόφαση νά ζήσουμε ἔτσι, νά ἀκολουθοῦμε ἔτσι τόν Κύριο, ὅ,τι κι ἄν πάθουμε. Αὐτό εἶναι ἡ πίστη καί ἡ ὑπομονή τῶν ἁγίων τοῦ Θεοῦ, τῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ.
20/09/2003