Χριστούγεννα 2022
Μήνυμα τῆς Γερόντισσας Φιλοθέης πρός τίς κυρίες τῶν συνάξεων
Ἀγαπητές ἐν Χριστῷ ἀδελφές μου,
«Χριστός γεννᾶται δοξάσατε…».
Μέ χαρά, πολλή χαρά καί μέ αὐτή τή δοξολογική διάθεση ἄς προσπαθήσουμε νά προσεγγίσουμε φέτος τό συγκλονιστικό μυστήριο τῆς Οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ. Τό μυστήριο τῆς κατά σάρκα γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ μας, πού Θεός ὤν, ἔγινε κατά πάντα ἄνθρωπος, γιά νά κάνει τόν ἄνθρωπο θεό! «Αὐτός γάρ ἐνηνθρώπησεν, ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν», ὅπως μᾶς λένε οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας.
Καί τό κίνητρο τῆς ἐνανθρωπήσεως δέν ἦταν ἄλλο, ἀπό τήν ἀσύλληπτη γιά τή δική μας διάνοια ἀγάπη Του, καί αὐτό τό μάθημα καί παράδειγμα ὀφείλουμε καί ἐμεῖς νά ἀκολουθήσουμε. Ὅπως δηλαδή ὁ Κύριος ἐκένωσεν ἑαυτόν ἀπό τή θεότητα, γιά νά γίνει ἄνθρωπος, ἔτσι καί ἐμεῖς ὀφείλουμε νά κενώσουμε τόν ἑαυτό μας ἀπό τήν ἁμαρτία, ἀπό τή ματαιότητα καί τήν ἀλαζονία, γιά νά προσλάβουμε τή φοβερή δωρεά τῆς θεότητος.
Αὐτή ἡ ἀγάπη εἶναι ἀνάγκη νά μπεῖ στή στενόχωρη σήμερα ὕπαρξή μας καί νά ξεκλειδώσει τίς ἀμπαρωμένες καρδιές μας πού ἀσφυκτιοῦν ἀκριβῶς ἀπό τή φοβερή ἔλλειψή της, καί προσπαθεῖ ὁ προοδευτικός σύγχρονος ἄνθρωπος νά τή βρεῖ στά ὕπουλα καί δελεαστικά ὑποκατάστατα αὐτῆς τῆς ζωῆς.
Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι ἁπλῶς μιά ὑψηλή ἀρετή, «ἡ μείζων» κατά τόν ἀπόστολο Παῦλο συγκρινόμενη μέ τήν πίστη καί τήν ἐλπίδα, ἀλλά εἶναι κένωση, δόσιμο, εἶναι ἡ ἴδια ἡ ζωή· εἶναι ὁ Θεός ὁ ὁποῖος ἀγάπη ἐστίν. Ἡ ἀγάπη, ὑπ᾿ ὄψιν, εἶναι ἀνταποδοτική. Ὁ Κύριος περιμένει τήν ἀνταπόκρισή μας σ᾿ αὐτήν τήν ἀγάπη, πού μᾶς τή δίνει τόσο ἁπλόχερα καί τόσο ἀρχοντικά! Καί μήν τήν ψάχνουμε, ἀδελφές μου, κάπου ψηλά καί μακρυά ἀπό μᾶς· εἶναι δίπλα μας, εἶναι στόν πλησίον μας, στόν συνάνθρωπό μας, γιατί σ᾿ αὐτούς ἀποκαλύπτεται ὁ Χριστός. Ὅπως μᾶς βεβαιώνει τό ἴδιο τό Εὐαγγέλιο, ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνί τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοί ἐποιήσατε.
Καί ἐπειδή αὐτές τίς ἡμέρες ὅλοι οἱ ἀναγκεμένοι κάτι περιμένουν ἀπό μᾶς, νά μήν περιοριστοῦμε, ἀδελφές μου, μόνο στήν ὑλική ἀγάπη πού, οὕτως ἤ ἄλλως, ὅλοι ἀπό κάπου θά τήν εἰσπράξουν καί θά ἀνακουφιστοῦν· ἀλλά νά φροντίσουμε παράλληλα καί περισσότερο γιά τήν πνευματική τους τροφή, πού πρῶτα ἐμεῖς πρέπει νά τήν ἐξασφαλίσουμε γιά τόν ἑαυτό μας, γιά νά ἔχουμε τή δυνατότητα νά τή μεταδώσουμε καί στούς ἄλλους. Ἀλλιῶς, τό ἔργο τῆς ἀγάπης μας θά εἶναι πρός κατάκρισίν μας.
Νά ἁπαλύνουμε, ἀδελφές μου, τόν πόνο τους, νά ἀφουγκραστοῦμε τούς κρυφούς ἀναστεναγμούς τους, νά σπάσουμε λίγο τή μοναξιά τους, νά ἐλαφρώσουμε τόν σταυρό τους. Ἔτσι θά νιώσουν κι ἐκεῖνοι ὅτι κάποιος τούς πόνεσε, κάποιος τούς κατάλαβε καί ὅτι ὄντως εἴμαστε ἀληθινοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί. Παράδειγμα πρός μίμιση εἶναι ὁ Ἀββᾶς Ποιμήν, τόν ὁποῖον ἀποκαλοῦσαν «ἐπί γῆς θεόν», γιατί ἁπλά σκέπαζε ὅλους τούς ἀνθρώπους –τά λάθη καί τίς ἀποτυχίες τους– μέ ἀγάπη καί συγχωρητικότητα, χωρίς ποτέ νά τούς κατακρίνει. Ἄς μήν ξεχνᾶμε ἐπίσης καί τό παράδειγμα τοῦ ἁγίου Διονυσίου Ζακύνθου, πού μέ τήν πρωτοφανή ἀγάπη του συγχώρησε καί κάλυψε τόν δολοφόνο τοῦ ἀδελφοῦ του.
Τό δεύτερο ἐπίσης μεγάλο μήνυμα πού ἐκπέμπουν τά ἅγια Χριστούγεννα, εἶναι ἡ ἄκρα ταπείνωση τοῦ Κυρίου μας, πού, Θεός ὤν καί ἐξουσιαστής τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, δέν κατέβηκε ἀπό τόν οὐρανό μέ πάταγο καί κοσμική φαντασία, ἀλλά ὡς ἔσχατος τῶν ἀνθρώπων, ἀσήμαντος καί ἀφανής, γεννήθηκε στό φτωχό καί καταφρονεμένο σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ, ἀκριβῶς γιά νά διδάξει καί σέ μᾶς τή μοναδική ἀξία τῆς ταπείνωσης πού εἶναι ἡ βάση τῆς σωτηρίας μας, γιατί χωρίς αὐτή δέν συγχωροῦνται οἱ ἁμαρτίες μας. Ὁ Θεός ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται ταπεινοῖς δέ δίδωσιν χάριν.
Μή μᾶς διαφεύγει ἡ ἀλήθεια ὅτι ἀπό ἔπαρση καί ὑπερηφάνεια ἔπεσε ὁ ἑωσφόρος καί ἔχασε τόν παράδεισο καί παρέσυρε μέ τήν πανουργία του καί τούς πρωτοπλάστους καί στή συνέχεια ὁλόκληρο τό ἀνθρώπινο γένος στήν αἰώνια καταδίκη.
Τώρα ὅμως δέν κινδυνεύουμε νά πεθάνουμε ὅπως ὁ Ἀδάμ, διότι ἐτέχθη ἡμῖν σήμερον Σωτήρ, ὅπως ἀνήγγειλε ὁ ἄγγελος στούς ἀγραυλοῦντες ποιμένες. Γι᾿ αὐτό ἦρθε, γιά νά μᾶς καθαρίσει, νά μᾶς σώσει ἀπό τήν ἁμαρτία καί νά ἀναστήσει «τήν πρίν πεσοῦσαν εἰκόνα». Ἦρθε γιά νά μᾶς ἀποκαταστήσει καί νά μᾶς κάνει ὁμοίους Του!
Κατόπιν τούτου, «Τί ἀνταποδώσωμεν τῷ Κυρίῳ περί πάντων ὧν ἀνταπέδωκεν ἡμῖν;» Τί ἄλλο ἀπό ἀγάπη, ταπείνωση καί ἄπειρη εὐγνωμοσύνη καί εὐχαριστίες στόν Κύριό μας καί στήν Παναγία μας πού εἶναι φορεῖς τῆς σωτηρίας μας;
Νά προσπαθήσουμε, ἀδελφές μου, νά ταπεινωθοῦμε πολύ, παίρνοντας σέ ὅλα τήν τελευταία θέση καί νά μήν ἀφήσουμε κανένα κρατούμενο καί καμία ἐκκρεμότητα στίς ψυχές μας. Νά συγχωρήσουμε τούς πάντες καί τά πάντα. Ἐντολή τοῦ Κυρίου μας εἶναι ὄχι μόνον τό ἀγαπᾶτε ἀλλήλους ἀλλά καί τό ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν. Τότε, θά εἴμαστε σίγουρες ὅτι φέτος θά γιορτάσουμε ἀληθινά Χριστούγεννα. Χριστούγεννα μέ Χριστό καί Παναγία.
Μέ πολλή ἐν Χριστῷ ἀγάπη
ἡ ἀδελφή σας, ἡ γερόντισσα
Φιλοθέη μοναχή