Ὁ Κύριος εἶναι κοντά μας στίς δυσκολίες
Στόν ἅγιο Ἀντώνιο τί δέν συνέβη! Τί δέν ἦρθε! Τί δέν ἔζησε ὁ ἅγιος! Τί δέν πέρασε! Σάν νά ἦταν παρατημένος ἀπό τόν Θεό. Τόν βασανίζει ἔτσι ὁ διάβολος, τόν βασανίζει ἀλλιῶς· πότε μέ φαντασίες, πότε μέπραγματικότητες, πότε μέ ὄνειρα. Μαρτύριο! Κάποια στιγμή ἐμφανίζεται καί ὁ Χριστός καί τόν λυτρώνει ἀπό τόν δαιμονικό πόλεμο. Τοῦ λέει τότε ὁ ἅγιος: «Κύριε, πού ἦσουν;» «Ἐδῶ ἤμουν», τοῦ ἀπαντᾶ ὁ Κύριος, «ἀλλά ἐκ τοῦ ἀφανοῦς, καί παρακολουθοῦσα τό σόν ἀγώνισμα».
Ἤθελε ὁ Χριστός νά δεῖ πῶς ἀγωνίζεται ὁ ἅγιος Ἀντώνιος, ὁ ὁποῖος ἦταν ἀγωνιστής· μεγάλος ἀσκητής καί ἀγωνιστής. Ἀλλά πέρασε καί αὐτός τέτοιες δυσκολίες, ὅπως περνάει ὁ καθένας πού ἀγωνίζεται νά ἀκολουθεῖ τόν Θεό. Πέρασε αὐτή τήν κρίση, μέχρι τοῦ σημείου νά πεῖ: «Ποῦ ἦσουν, Κύριε;» Καί πῆρε τήν ἀπάντηση: «Ἐδῶ ἤμουν. Καί παρακολουθοῦσα τό σόν ἀγώνισμα». Πάρα πολλά πράγματα μᾶς ἀφήνει ὁ Κύριος νά τά περάσουμε, τρόπον τινά, μόνοι μας· γιατί ἔτσι εἶναι ὠφέλιμο. Ἔτσι θά μᾶς γίνει τό καλό.
Μοῦ ἔδωσαν αὐτές τίς ἡμέρες ἕνα κείμενο, πού τό νόημά του εἶναι αὐτό μέ δυό λόγια: Κάποιος νέος, πού ἔβλεπε σάν σέ ὄνειρο τή ζωή του, περπατοῦσε μέ τόν Κύριο στήν ἄμμο. Καί γυρίζοντας πίσω ἔβλεπε ὅτι στήν ἄμμο ὑπῆρχαν τά χνάρια δύο ἀνθρώπων. Σέ κάποιες περιπτώσεις ὅμως εἶδε ὅτι ἔλειπαν τά χνάρια τοῦ ἑνός καί ἦταν μόνο τοῦ ἄλλου. Δέν ἦταν δηλαδή διπλά τά ἴχνη τῆς διαβάσεως. Καί μάλιστα παρατήρησε ὅτι αὐτό συνέβαινε τόν καιρό ἀκριβῶς, τίς ἡμέρες, τίς περιόδους ἐκεῖνες πού ἦταν πολύ δύσκολα τά πράγματα· πού εἶχε πιέσεις, δυσκολίες, κινδύνους, ἀπειλές. Καί, καθώς γύριζε καί ἔβλεπε πίσω, ρώτησε: «Γιατί, Κύριε, αὐτές τίς ὧρες δέν εἶσαι μαζί μου; Γιατί δέν βλέπω καί τά χνάρια τά δικά σου;» Καί ἀπάντησε ὁ Κύριος: «Αὐτές τίς ὧρες, αὐτές τίς περιόδους, πού δέν φαίνονται νά ὑπάρχουν διπλά χνάρια στόν δρόμο, ἔτσι εἶναι, διότι σέ κρατοῦσα στήν ἀγκαλιά, καί περπατοῦσα μόνο ἐγώ, ὄχι καί ἐσύ».
Τό ἀκοῦτε; Ἔτσι εἶναι. Πάρα πολλές φορές μᾶς κρατάει στήν ἀγκαλιά του ὁ Θεός καί εἶναι αὐτός πού περπατάει. Ὅπως, ἄλλες φορές πάλι μᾶς ἀφήνει –κάπου ἐκεῖ εἶναι καί αὐτός– γιατί ἔτσι εἶναι καλύτερα καί ἔτσι εἶναι ὠφελιμότερο γιά τήν ψυχή μας. Εἶναι μιά ἀλήθεια καί αὐτό ἐπίσης. Καί ἔτσι μπορεῖ νά τό δεῖ κανείς καί ἀλλιῶς.
20/01/1990