ΙΑ’ Ματθαίου (Ματθ. 18, 23-35)
Ὁ κακός δοῦλος
Ἔχεις διάθεση νά συγχωρήσεις ἐκείνους πού σοῦ ἔφταιξαν;
Μέ ἀφορμή τή σημερινή εὐαγγελική περικοπή (ἡ παραβολή τοῦ κακοῦ δούλου) νά ποῦμε τά ἑξῆς: Καί ὅταν ἀκόμη ἔχει κάνει πολλή δουλειά ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ μέσα σου καί νιώθεις τήν ἀχρειότητά σου, τήν ἁμαρτία σου καί ζητᾶς ἀπό τόν Θεό νά σέ ἐλεήσει, νά σέ σπλαχνιστεῖ νά ἀναρωτηθεῖς: «Ἔχω ἐγώ διάθεση νά συγχωρήσω ἐκείνους πού μοῦ ἔφταιξαν;» Καί νά τό κάνεις ὄχι ἀφ᾿ ὑψηλοῦ, σάν σπουδαῖος καί ἀνώτερος ἄνθρωπος. Ὅταν κάθε φορά ὅλο καί περισσότερο βρίσκεσαι καταχρεωμένος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί νιώθεις ὅτι χάνεσαι, χάνεται ἡ ψυχή σου αἰώνια, ἄν δέν σέ συγχωρήσει ὁ Θεός, αὐτό θά σέ βοηθήσει νά νιώσεις κι ἐσύ τούς ἄλλους καί νά τούς συγχωρήσεις.
Τήν ὥρα πού θέλουμε νά ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας καί νά ζητήσουμε ἀπό τόν Θεό νά μᾶς συγχωρήσει, ὅρος ἀπαράβατος εἶναι αὐτό: νά συγχωρήσουμε τούς ἄλλους, ἀκόμη καί τούς πιό κοντινούς. Ὄχι ἀφ᾿ ὑψηλοῦ, ὄχι ἁπλῶς συναισθηματικά, ἀλλά ἀληθινά. Πόσες φορές οἱ ἄνθρωποι μέσα στό σπίτι, οἱ γείτονες, οἱ γνωστοί, οἱ φίλοι δέν μιλιοῦνται. Εἶναι καί ἄλλα πού γίνονται μέσα στήν καρδιά μας κρυφά· δέν φαίνονται. Ἔχεις ἐχθρότητα, κακία, κρατούμενα γιά τόν ἄλλο, ὁ ὁποῖος μπορεῖ καί καθόλου νά μήν ἔχει ὑπ᾿ ὄψιν του τί ἔχεις μέσα σου καί τά κρατᾶς αὐτά. Ἄν δέν ἀλλάξει ἡ καρδιά μέσα σου, μήν περιμένεις νά σέ συγχωρήσει ὁ Θεός.
Πρέπει νά νιώθουμε συγχωρητικότητα, νά εἴμαστε σπλαχνικοί, ὅλο ἀγάπη πρός τούς ἄλλους, ἀκόμη κι ἄν εἶναι ἐχθροί μας ἤ μᾶς ἔχουν κάνει τό χειρότερο πράγμα. Καί αὐτό νά τό κάνουμε ἀμέσως· νά μήν τό ἀφήσουμε γιά ἀργότερα.
Στά πνευματικά θέματα ὅ,τι σοῦ δείχνει ὁ Θεός ὅτι πρέπει νά τό κάνεις, κάνε το ἀμέσως· μήν τό ἀφήνεις γιά τήν ἄλλη μέρα. Ἔτσι ὠφελεῖσαι. Σοῦ ἦρθε διάθεση γιά προσευχή; Πήγαινε νά προσευχηθεῖς. Εἶναι ὥρα γιά προσευχή; Τρέξε, προσευχήσου, ἔχεις δέν ἔχεις διάθεση. Εἶναι ὥρα γιά κάποια ἄλλη ἐργασία πνευματική; Κάνε την, μήν τήν ἀναβάλλεις.
Εἶναι εὐτυχής ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἔφτασε στό σημεῖο νά ἔχει συγχωρητικότητα· νά μή θέλει νά κρατάει τίποτε μέσα του, ὅσο κι ἄν τόν πλήγωσε ὁ ἄλλος. Ἔτσι εἰρηνεύει ὁ ἄνθρωπος, γαληνεύει, ἔχει μιά γλυκύτητα μέσα του. Κυρίως ὅμως ἔχει τήν αἴσθηση ὅτι τόν συγχωρεῖ καί αὐτόν ὁ Θεός.