Τῆς ἁγίας μεγαλομάρτυρος Ἀναστασίας τῆς Φαρμακολυτρίας, τοῦ ἁγίου μάρτυρος Χρυσογόνου, τῆς ἁγίας μάρτυρος Θεοδότης καί τῶν τριῶν τέκνων αὐτῆς[1]
Θέλουμε νά ἀκολουθήσουμε τόν Χριστό ὅ,τι κι ἄν στοιχίσει;
Ἐκεῖνο πού θά ἤθελα νά πῶ, παίρνοντας ἀφορμή ἀπό τούς βίους τῶν ἁγίων πού διαβάσαμε, εἶναι αὐτό πού βλέπουμε ἐδῶ στά συναξάρια καί τό προσέξαμε καί σήμερα στόν βίο τῆς ἁγίας Ἀναστασίας ἀλλά καί τῆς ἁγίας Θεοδότης, καί μοῦ ἔκανε ἐντύπωση: Ὅλο τό θέμα γιά ὅλους τούς ἁγίους ἦταν νά γνωρίσουν τόν Χριστό καί νά διδαχθοῦν τήν πίστη. Ἀπό κεῖ καί πέρα ἔπαιρναν πλέον τόν δρόμο. Δέν βλέπουμε αὐτό τό ἄχαρο πού συμβαίνει σήμερα: ἐνῶ γνωρίζουμε τά ἱερά γράμματα, ἐνῶ γνωρίζουμε τήν πίστη, καί ὑποτίθεται ὅτι τή δεχθήκαμε, μιά ζωή ὁλόκληρη ὅλο πορευόμαστε καί ἀκόμη δέν ἔχουμε βρεῖ τόν δρόμο. Κάνει λοιπόν ἐντύπωση ὅτι ὅλοι αὐτοί –ἄλλος εἶναι στήν ἄγνοια, ἄλλος εἶναι στήν πλάνη, ἄλλος εἶναι εἰδωλολάτρης, ὄχι σπάνια ἄλλος εἶναι καί δήμιος– ὅλοι λοιπόν αὐτοί μόλις γνωρίσουν τόν Χριστό, μόλις δεχθοῦν τήν πίστη στόν Χριστό, μόλις διδαχθοῦν τήν ἀλήθεια, ἀπό κεῖ καί πέρα γίνονται ἅγιοι.
Μήπως δηλαδή κάπου ἐδῶ χωλαίνουμε. Καί ἀντί νά διερωτόμαστε τί φταίει, τί δέν φταίει, καί μπερδευόμαστε καί δυσκολευόμαστε καί δέν ξέρουμε τί μᾶς γίνεται, νά καθίσουμε κάτω καί εἰλικρινά νά ἀπαντήσουμε στίς ἐρωτήσεις: Θέλουμε νά ἀκολουθήσουμε τόν Χριστό ἤ δέν θέλουμε; Θέλουμε νά ἀκολουθήσουμε τόν Χριστό ὅ,τι κι ἄν στοιχίσει ἤ δέν θέλουμε; Θέλουμε νά ἀκολουθήσουμε τόν Χριστό ὅπως ἐκεῖνος θά μᾶς ὁδηγήσει ἤ δέν θέλουμε; Ἄν ναί, ἀπό κεῖ καί πέρα κατά ἀπόλυτο τρόπο νά τόν ἀκολουθήσουμε. Θά ἀκολουθήσουμε τόν Χριστό, θά κάνουμε σέ κάθε περίπτωση τό θέλημά του, καί τά ἄλλα –τίς χίλιες δυό δικαιολογίες καί προφάσεις πού βρίσκουμε, ὄχι ἔτσι, ὄχι ἀλλιῶς, ὄχι τοῦτο, ὄχι ἐκεῖνο, ὄχι τό ἄλλο– νά τά ἀφήσουμε στήν ἄκρη. Παρακαλῶ, νά τό κάνουμε αὐτό. Καί εἶναι ὅ,τι χρειάζεται νά τό κάνουμε αὐτές τίς ἡμέρες.
Ἡ ἁγία Ἀναστασία, ὁ ἅγιος Χρυσόγονος καί ἡ ἁγία Θεοδότη θά πρεσβεύσουν. Νά πάρουμε τήν ἀπόφαση νά ἀκολουθήσουμε τόν Χριστό καί νά μείνουμε σταθεροί στήν ἀπόφασή μας.
22-12-1987
[1]. Βλ. Συναξαριστής, σσ. 384-388.