Ὁ ἄνθρωπος πάντοτε παραμένει ξεχωριστή ὀντότητα

Σύμφωνα μέ τήν ὅλη διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῶν Πατέρων σχετικά μέ τή δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ἔφηβος – θά τό τονίσω καί σήμερα – ἔχει αὐτό τό χαρακτηριστικό: θέλει νά ἐνηλικιωθεῖ. Τό μικρό ἀγόρι θέλει νά γίνει ἄνδρας, καί τό μικρό κορίτσι θέλει νά γίνει γυναίκα. Ἡ πορεία πρός τήν ἐνηλικίωση ἀρχίζει κυρίως μέ τήν εἴσοδό τους στήν ἐφηβική ἡλικία, στήν περίοδο τῆς ἐφηβείας. Αὐτό τό ξεκίνημα πρός τήν ἐνηλικίωση, πρός τήν ὡριμότητα, δέν γίνεται ἐρήμην τοῦ Θεοῦ ἤ ἄσχετα ἀπό τό θέλημα πού ἔχει ὁ Θεός γιά τόν ἄνθρωπο. Εἶναι μέσα στό σχέδιο καί στό θέλημα τοῦ Θεοῦ ὁ νέος, ὁ ἔφηβος νά πορεύεται πρός τήν ἐνηλικίωση. Μάλιστα, αὐτή ἡ ἐνηλικίωση, αὐτή ἡ ὡρίμανση δέν εἶναι ἄσχετη ἀλλά πολύ σχετική μέ τή γενικότερη ὡρίμανση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό πνευματική ἄποψη· ἀπό τήν ἄποψη τῆς κοινωνίας του καί τῆς σχέσεώς του μέ τόν Θεό.

Στή σύναξή μας αὐτή θά ἀσχοληθοῦμε μέ ἕνα σοβαρό θέμα, πού περιλαμβάνει τρεῖς ἐπί μέρους ἑνότητες: «Ἐφηβεία, γάμος, ἀγαμία».

Δέν εἶναι ἕνα τυχαῖο θέμα. Βγῆκε μέσα ἀπό τή ζωή καί μέσα ἀπό προβλήματα, τά ὁποῖα καλούμαστε καθημερινά νά ἀντιμετωπίζουμε, νά συζητοῦμε καί νά δίνουμε μιά λύση. Προσωπικά, ζυγίζοντας τά πράγματα καί λαμβάνοντας ὑπ᾿ ὄψιν ὅλα ἐκεῖνα πού, τέλος πάντων, ξέρω, βρίσκω πώς μέσα ἐδῶ, μέ τίς τρεῖς αὐτές λέξεις, μποροῦμε νά συμπεριλάβουμε, ἄν ὄχι ὅλα τά προβλήματα πού καῖνε τούς νέους σήμερα, πάντως ἀρκετά ἀπό αὐτά.